Amenra en Ortega in Groningen
15 november 2013, Vera, Groningen
Op de valreep kom ik binnen. Ruimte zat om tussen de kluwen met mensen te laveren, maar de zaal is zelfs voor het voorprogramma goed gevuld. En dat mag ook wel, want Ortega heeft ondertussen een flinke reputatie opgebouwd. Goede liveshows, met veel hypnotiserend post-materiaal. Mij hebben ze nooit teleurgesteld. Ik kijk uit naar de show, en niet minder naar die van het hoofdprogramma. De vorige keer dat ik Amenra zag, was ik flink onder de indruk. Jammer dat de airco in Deventer te hard stond. Al koukleumend kon ik de sfeer wel voelen, maar niet in mezelf meebeleven. Ik verwacht vanavond geen problemen, gezien ik over de Belgische lieden altijd hoor dat ze niet aan slechte optredens doen.
Ortega weet het publiek, en daarmee mij, weer mee te trekken. Al snel is het leed van de zoektocht naar een geschikte parkeerplaats naar de achtergrond verdreven. De band staat ingetogen op het podium, zelf ook opgaande in de muziek. Ook in de zaal is de sfeer eerder introspectief dan losgeslagen te noemen. Het geluid is, met dank aan JB, bijzonder goed geregeld. Hard, maar ontzettend goed te volgen.
Veel nummers worden er niet gespeeld, maar ze zijn dan ook enorm uitgesponnen. En een primeur! Ook nieuw materiaal passeert de revue. En dat nieuwe werk doet me verlangen naar de aankomende full-length. Goed werk!
Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Amenra betreedt het podium. Zoals gebruikelijk staat frontman Colin, of eigenlijk backman Colin, met zijn rug naar het publiek. Deze keer langer dan anders gehuld in een jasje. Vanaf de eerste noot boeit de band.
Elke keer als subtiliteit verandert in lompheid gaat het publiek los. Ook hier is het geluid goed. En hard… Doppen doen vrij weinig, want het betreft vooral het lagere sonische gebied. Het werk van Amenra is redelijk homogeen van klank, maar toch weten de Belgen genoeg variatie in de setlist aan te brengen. De overeenkomsten tussen nummers bestaan uit de dronende bijnoten. Onheilspellend en hypnotiserend. Net als, maar zelfs net even meer dan bij Ortega, zijn de mannen op het podium niet hier, maar in de muziek. Ze gaan volledig op in de vibrerende klanken en slepen daar het publiek in mee.
Waar in Deventer de koude airconditioning het publiek afleidde en de band destijds iets minder krachtig overkwam, is dit echt een kraker van een concert. Muziek met gewicht.
Foto’s: Karlijn Pippel
Links: