Agents Of Men
Goudvishal – Arnhem, 21-10-2006
Vaak lees je dat recensenten te laat zijn en daarom de support acts missen.
Ook bij mij was dat helaas deze keer het geval.
Ik heb gelukkig een goed excuus en dat is dat ik met geen mogelijkheid normaal Arhnem binnen kwam door het massaal toestromende publiek.
En nee, dit was niet voor de show die deze avond in de Goudvishal was georganiseerd maar door de concertenreeks die Marco Borsato geeft deze week in de Gelredome.
Crackjaw was vanavond het eerste bandje dat ik aan het werk zag.
Dit uit Detroit afkomstige viertal start met stevig potje southern rock/rock & roll.
Hier en daar hoor ik flink wat invloeden langskomen van bands als Saliva en Planes Mistaken For Stars.
Toch vraag je je af wat zo’n band dan doet op een ?hardcore? avond.
Door een aantal schreeuwpartijen en beukende riffs afgewisseld met zang lijkt de band ook uit het potje emocore te snoepen.
De zanger weet zich alleen geen houding te geven tijdens de zangpartijen en loopt onrustig heen en weer en kijkt het publiek vaak angstig en afwachtend in.
Hierbij maakt de de man ook nog eens danspasjes waar je liever niet naar kijkt en is de aandacht snel vertrokken.
Toch wordt deze af en toe wel opgewekt door de heerlijke screams van de zanger maar die gebruikt hij te weinig om dan ook maar iemand in het publiek een beweging te laten maken.
Aan het uit Connecticut afkomstige Deathkiller de taak om voor wat meer beweging te zorgen.
De band lijkt populairder dan Crackjaw want de zaal begint iets voller te stromen.
Of dit ligt aan de jonge dame op de bas gitaar of de eenvoudige punk/hardcore van dit drietal zou ik geen antwoord kunnen geven.
Toch gaan mijn vermoedens meer uit naar de het eerste omdat de band totaal geen indruk achter laat.
De band speelt niet strak, is vrij statisch en daarbij lijkt de zanger aan een Axl Rose aditute te leiden.
Weer een tegenvaller dus.
Zal het Belgische Bloodshot het publiek dan wel wakker weten te schudden?
Daar krijgen we snel antwoord op als de band begint met spelen.
Lekkere up tempo hardcore met af en toe een heerlijke breakdown weet ervoor te zorgen dat de eerste bewegingen van de avond een feit zijn.
Als de band daarna ook nog het nummer Wake The Demons van Full Blown Chaos inzet kan mijn avond niet meer kapot.
Helaas wordt de Bloodshot versie dan wel iets minder strak gespeeld maar dat maakt de vreugde er niet minder om.
De band heeft zich in mijn ogen vanavond bewezen door een energieke en enthousiaste show neer te zetten!
In de gaten houden dit geweld dus!
Dan is het de beurt aan de band waarvoor ik vanavond eigenlijk mijn reis inzette.
Het (ook) uit België afkomstige Angel Crew overtuigde eerder in het voorprogramma van Hatebreed in de melkweg en gooide daar nog een extra schepje bovenop op Ieperfest.
Het eerste wat vanavond meteen op viel is dat de band één van de twee zangers misste.
Voor de show werd uitgelegd dat Pat vader was geworden en vanavond dus bij zijn vriendin en kindje bleef. (gefeliciteerd!)
Of dit dan uiteindelijk ten goede kwam van de show was helaas niet het geval.
De band deed erg zijn best om hun stevige hardcore/metal het publiek in te blazen maar het gemis van de tweede zanger bleek groot.
Hierdoor verslappte de aandacht van de band en werd er weinig meer gecommuniceerd met het publiek.
Toch geef ik de band wel groot gelijk want ze deden erg hun best maar het publiek liet het afweten.
Alleen tijdens hun ‘hit’ (geweldig nummer; zie hier de clip) was er hier en daar wat beweging maar niet genoeg om alsnog de band te overtuigen.
Een toch iets mindere show van een verder geweldige band.
Dan aan Agents Of Men de taak om deze avond af te sluiten.
Ik heb veel verschillende verhalen over deze band gehoord en vandaag mag ik voor het eerst mijn eigen oordeel erover vellen.
Dit is geen makkelijke opdracht als dan het geluid erg ondermaats is.
De gitaren staan erg schel in de mix en van de zang is vrij weinig te horen.
Ook de grappen en het contact zoeken met het publiek lukt erg slecht door dit zelfde probleem waardoor het publiek tam toe blijft kijken.
Als dan de zanger van het podium klimt om met het enige dansende meisje mee te dansen komen er iets meer voetjes van de vloer maar niet genoeg om het grootste deel van het publiek te overtuigen.
De band mag dan uiteindelijk nog wel een extra nummer spelen van het publiek en werd er gekozen voor een cover.
Helaas is mij de titel ontschoten maar dit zal vast komen door de mooie rondborstige jonge dame van de merchandise die dit nummer op gitaar kwam ondersteunen.
Toch een ‘mooie’ afsluiting van een verder matig avondje waar alleen Bloodshot een vette indruk achter liet.
Links: