Nile – Een nieuwe plaat, een nieuw label
Ik had me goed voorbereid voor het interview met Nile vandaag. Karl
Sanders staat in het wereldje immers bekend als een lastig mannetje. Tijdens
ons interview is daar echter niks van te merken, meer nog, Karl is een uiterst
vriendelijk kerel die met plezier en enthousiasme verteld over de nieuwe
Nile-plaat.
Karl, Ithyphallic klinkt nog een stuk epischer dan zijn
voorganger. Was dat jullie doel?
We wilden een album waarop alles van Nile optimaal tot zijn recht kwam:
brute stukken, doomy passages, melodieuze thema’s, koren, etcetera. We wilden ons
totaalgeluid naar voren brengen.
Jullie tekenden onlangs bij Nuclear Blast en zaten daarvoor een
behoorlijke tijd bij Relapse. Hoe verloopt dat nieuwe contract tot nu
toe?
So far, so good. We zijn in ieder geval blij met het vele harde werk van Nuclear Blast. Ze doen echt alles wat ze ons beloofden en vaak doen
ze er dan nog een schepje bovenop. Nu ben ik geen natrapper, dus ik ga Relapse zeker niet zwart maken. We zaten lang bij hen onder contract en dat
verliep eigenlijk ook vrij goed.
Er is voorafgaand aan het album een internet-only single uitgebracht. Op
welke manier kijk je zelf tegen dat soort dingen aan?
Geen idee. Het was iets nieuws voor ons. Mensen kunnen nog steeds gewoon te
plaat kopen in de winkel. Op dat vlak pakt Nuclear Blast ons niks af,
meer nog ze breiden onze doelgroep op deze manier uit.
Er is ook een mailorder-edition. Hoe ziet die er uit?
Ik heb hem pas onlangs gezien. Het ziet er uit als een grote piramide compleet
met geheime gangen en papyrusrollen. Het geheel hangt met magneten aan elkaar en
ziet er fucking cool uit.
Op de cover van Ithyphallic staat een gigantisch standbeeld. Enige
research leerde mij dat het om de god Bes gaat. Vanwaar de keuze voor die
god?
Ik koos er zelf niet voor, maar het eindresultaat vond ik wel helemaal te gek.
Bes is oorspronkelijk geen Egyptische god, trouwens. Hij werd als het ware
geïmporteerd van de andere Noord-Afrikaanse stammen. Oorspronkelijk was Bes een
bloeddorstige oorlogsgod, maar de Egyptenaren maakten van hem eerder een soort
humorist. De oudste bronnen echter, stellen hem voor als ‘Ithyphallic’ (wat betekent ‘voorzien van een stijve lul’) en bijzonder bloeddorstig.
Opnieuw was het oude Egypte jullie bron van inspiratie. Persoonlijk vind ik
dat te gek, maar ik vraag me af hoe lang jullie dat zelf nog leuk gaan vinden.
We zijn het in ieder geval nu nog niet beu. We kunnen nu eenmaal putten uit vijf
à zesduizend jaar Egyptische geschiedenis. We zullen dus niet gauw zonder
onderwerpen zitten. Als die dag ooit komt, dan start ik wel een nieuwe band. Ik
ben echter heel gelukkig met wat ik nu doe met Nile. We voelen ons ook als band
erg goed nu, dus we gaan nog heel lang door als het aan mij ligt.
Als ik me niet vergis is heavy metal in Egypte verboden. Zou het desondanks
niet schitterend zijn om daar ooit een video op te nemen te midden van de
piramides?
Daar zeg je wat! Dat zou inderdaad fucking cool zijn. Nuclear Blast
speelde even met het idee om in Egypte een clip op te nemen en uiteraard vind ik
dat geweldig. Ik weet echter niet of het er ooit van zal komen. Ik duim in ieder
geval.
Een tijd geleden verliet Jon de band. Had dat een invloed op het
schrijfproces?
Helemaal niet, want Jon schreef nooit mee aan de muziek. Wij zaten er dus
niet echt mee in. Jon wilden zijn eigen carrière uitbouwen. We hebben
overigens nooit problemen met hem gehad, ook niet nu hij niet meer in de band
is. Ik heb dan ook veel respect voor hem.
Jullie nemen Chris van Lecherous Nocturne mee voor de
zomertoer. Wat is zijn status binnen de band?
Momenteel is hij een gehuurde kracht. We zullen na die toer evalueren of we die
status moeten aanpassen of niet. We zijn daar heel voorzichtig in geworden. In
het verleden hebben we nogal wat line-up wisselingen gehad. Hoe minder je eist
van iemand, hoe minder dankbaarheid ze gaan tonen voor wat ze krijgen.
Dit is ook het tweede album met George Kollias op de drumkruk.
De fans hebben hem vrij snel in de armen gesloten. Hadden jullie dat verwacht?
We maakten ons wel zorgen, ja. Hoe getalenteerd hij ook is, hij moest natuurlijk
wel de schoenen vullen van Tony Laureano die heel erg populair was bij de
fans. Velen schreeuwden dan ook om Tony op onze eerste toer. George
moest al die mensen dus overtuigen. Achteraf kunnen we gelukkig zeggen dat
George de beste drummer is die Nile ooit had.
In een vorig interview zei jij dat je nogal wat problemen had met het spelen
van riffs van de hand van Dallas. Was dat nu ook weer zo?
Dallas schreef ook nu weer heel complexe riffs, maar deze keer waren ze
gelukkig niet pijnlijk om te spelen, hahaha. Dallas is nu eenmaal een
lange kerel met lange vingers, dus kan hij die stretchen over meer frets dan
ikzelf. Ik kan mijn mannetje staan, maar soms komt hij op de proppen met echt
pijnlijke vingerzettingen.
Op het podium moet je complexe riffs nog eens gaan combineren met brute
vocalen. Hoe ga je daarmee om?
Tja, enerzijds is het gewoon een trucje, maar anderzijds ook weer niet. Het
gaat er deels om dat je die combinatie gewoon gaandeweg onder de knie krijgt. Je
mag er niet bang van zijn. Na verloop van tijd voel je aan waar en hoe je moet
gaan zingen. Als je hand op een bepaalde plaats staat, moet je stem gewoon
volgen. Eenmaal je die ijkpunten onder de knie hebt, gaat het vanzelf.
Jullie werkten opnieuw samen met Neil Kernon aan de knoppen. Waarom
kozen jullie destijds voor hem?
We kozen Neil omdat hij ervaring had met deathmetal en tegelijkertijd
een erg muzikaal ingestelde producer is. Hij heeft veel verstand van muziek.
Nile is muzikale band. We spelen niet zomaar wat om zo bruut mogelijk te
klinken. We spelen echt muziek. Weliswaar brute muziek, maar in de eerste plaats
blijft het muziek. Neil begrijpt dat en brengt dat muzikale meer naar
voor.
Is er een album dat Neil deed, waardoor jullie overstag gingen?
Hij heeft met Queensrÿche en Queen gewerkt, maar ook The
Wretched Spawn van Cannibal Corpse is van zijn hand. Die laatste vond
ik zelf erg vet klinken. Dat album klinkt echt indrukwekkend goed. Toen ik die
plaat hoorde, wist ik dat Neil onze man was.
Komt er nog een vervolg op jouw akoestische soloplaat?
Jazeker. Ik heb nu al vier songs af. Wanneer we een bij Nile een pauze
inlassen, ga ik er nog wat schrijven. Daarna zoek wel een label die ze gaat
uitbrengen.
Horen we dan Pete weer op de drums?
Misschien… George zei dat hij het ook wel wil doen. Wie weet, misschien
doen ze wel allebei mee.
Verder nog wat te melden?
We komen in de herfst terug met Six Feet Under en ik kijk ernaar uit om
in Nederland en België te spelen.
Links:
