Interview Mikael Åkerfeldt (Opeth)
Voor de tweede keer in 2005 praat Zware Metalen met het Zweedse Opeth. Dit keer is Mikael Åkerfeldt de gesprekspartner van dienst.
Het is één van de laatste dagen van de huidige tournee, en de heren zijn afgepeigerd. Dusdanig zelfs dat het verzoek wordt gedaan het interview kort en bondig te houden. Het is Åkerfeldt ook aan te zien. De beste man zit onophoudelijk te gapen en wekt niet de indruk er erg veel zin in te hebben.
Mikael, je ziet er moe uit.
Dat ben ik ook. We hebben een erg intensieve periode achter de rug en dat begint ons nu op te breken. Morgen hebben we gelukkig een dag vrij als we in Parijs zijn, dus dan kunnen we hopelijk weer wat op krachten komen.
Ghost Reveries is inmiddels alweer een aantal maanden uit. Hoe kijk je nu tegen het album aan?
Als ik heel eerlijk mag zijn begin ik sommige stukken erg saai te vinden. Toen het album net uit was kon ik er uren achtereen naar luisteren, maar door het vele touren en het constant spelen van bepaalde nummers begint het allemaal wat saai te worden, vrees ik. Je begint de kleine foutjes te ontdekken, maar ik vind nog steeds dat dit één van onze betere albums is. Ghost Reveries heeft ook een hoop voor ons gedaan. Kijk naar de aantallen die we verkocht hebben en de uitverkochte optredens. Daar mogen we erg trots op zijn, denk ik. Als je op dat soort dingen let gaat het heel erg goed met Opeth.
Ik moet nog steeds een slechte review van het album ontdekken.
Ik heb ze ook nog niet echt gezien. Er zijn ook wel wat gematigdere reviews, maar de meeste zijn overdonderend positief. Wel moet ik je bekennen dat ik liever afgeslacht wordt dan een matige, behoudende review te lezen, maar dat is een rare tic van mij, haha!
Zijn er dingen die je achteraf anders had gedaan?
Nee. Het is bijna een perfect album zoals het nu is, terwijl er op de oudere albums heel veel foute dingen staan. Nummers waar ik totaal niet meer tevreden over ben. Aan de andere kant zou ik ook aan die albums niets willen veranderen. In de tijd dat ze opgenomen werden waren ze het beste waar wij toe in staat waren. Daarna zijn we verder gegroeid. Het hoort allemaal bij het leerproces, als moet ik zeggen dat ik het erg griezelig vind dat het nieuwe album voor mij geen zwakke momenten bevat. Ik probeer me maar geen zorgen te maken over de toekomst.
Jullie buschauffeur is gearresteerd in Amerika.
Klopt. Dat was een vreemde ervaring. Het was de laatste show van de Amerikaanse tournee, en we hadden in veel problemen kunnen komen. Ik ben al lang blij dat de FBI niets van ons moest. Die chauffeur leek een hele aardige gast. Normaliter praten we niet veel met onze buschauffeurs, tenzij het hele toffe lui zijn. Doorgaans zijn ze dat echter niet. Maar deze leek een prima gast. Na het laatste optreden in Californië kwam hij echter niet opdagen bij de bus. Wij zaten op dat moment allemaal aan de drank omdat het laatste optreden erop zat, dus een groot feest aan boord. Op dat moment dacht ik er niet bij na totdat iemand zich af begon te vragen waar die gast bleef.
Toen hoorden we dat hij gearresteerd was en wij begonnen te speculeren. We hadden hem namelijk eerder die avond gezien met een meisje, in de lift voordat we naar het optreden gingen. Ik vond dat zij vreemd was. Hij introduceerde haar als zijn nichtje. Zij was een jaar of twaalf, gokte ik op dat moment, met veel te weinig kleding aan. Veel te sexy gekleed voor die leeftijd, zeg maar. Ze vroeg ons of we wiet rookten. Heel eigenaardig allemaal. Pas later, toen we hoorden dat hij gearresteerd was ging bij ons een lichtje branden.
Gelukkig kon iemand van de Nevermore crew ons naar het hotel brengen, dus dat was een geluk bij een ongeluk. De volgende dag kwam de FBI verhaal halen. Ze hadden een huiszoekingsbevel bij zich voor de bus. Toen ik vroeg waar ze naar zochten antwoordden ze dat ze zijn laptop zochten. Die stond, bleek toen, helemaal vol met kinderporno. Weerzinwekkend allemaal, en niet iets waar je als band – en als mens – mee geassocieerd wilt worden.
Dat nichtje van hem was dus niet zijn nichtje. Hij heeft haar mee naar Californië gelokt door te zeggen dat hij een baantje voor haar had. Toen hij ‘klaar’ met haar was heeft hij haar alleen achter gelaten. Vervolgens is ze door de politie gevonden en zo zijn ze erachter gekomen. Zij bleek zestien jaar te zijn, wat, in Zweden, legaal is. Hij was echter tegen de vijftig, en dat is weerzinwekkend als je het mij vraagt. In totaal heeft hij dertig jaar gekregen en daar ben ik maar wat blij om!
Maar als band wil je niet met zoiets geassocieerd worden. Ook als mens niet. Ik merk dat heel erg nu ik zelf kinderen heb. Vroeger kon het me allemaal niet schelen. Toen zag ik stervende kinderen op de televisie en haalde ik mijn schouders ervoor op. Als ik het nu zie kan ik wel in janken uitbarsten. Ik wil niets te maken hebben met zaken waardoor kinderen lijden, of ze nu zestien zijn of niet.
Overigens gebeurde er nog zoiets vreemds vandeweek. Ik lag op mijn gemakje in de bus te luisteren naar mijn Ipod toen de chauffeur plotsklaps hard remde. Bleek er een ontsnapt psychiatrisch patient zich om te willen leggen door zich voor onze bus te werpen. Moet je nagaan hoeveel auto’s er over de weg rijden, en zo’n figuur kiest dan uitgerekend weer jouw bus uit!
Opeth, de band voor suïcidalen.
Het begint wel vreemde vormen aan te nemen, haha!
Wanneer zit deze tournee erop?
Deze huidige tournee zit net een paar dagen voor kerstmis op, dus dat is prettig. Daarna gaan we door tot ver in 2006, met de grote festivals als afsluiter, zoals het er nu naar uitziet. Ook doen we nog een nieuwe tournee door de Verenigde Staten. Verder gaan we nog naar Australie, Japan, Griekenland, Turkije, Israel. Waarschijnlijk nog naar Tunesië en Zuid-Amerika. Er ligt een hoop werk voor ons in het verschiet.
Opeth is een hele diverse band. Wat kunnen we op jouw Ipod aantreffen?
Van alles. Heel veel verschillende dingen. Vooral psychedelische rock, progressieve rock en jaren zeventig rock. En veel metal. Af en toe pak ik zelfs nog wel eens Helloween of Running Wild, als ik goede zin heb. Maar ook Joni Mitchell en jazz. Ik hou erg van singer/songwriter muziek, zeg maar. Sommige crooner muziek trek ik ook erg goed. Melodieuze pop. Maar geen hip hop!! Techno vind ik ook verschrikkelijk. Die twee stijlen trek ik absoluut niet. En vooral met die dansers erbij. Ik bedoel, ‘get a fucking real job!’ Die gasten sporen voor geen meter. Je danst achter iemand, je wordt geen grote ster als achtergronddanser. En je wordt al helemáál niet die Riverdance malloot, wat trouwens de achterlijkste dans is die ik ooit gezien heb. (diepe zucht) Ik háát dansers.
Dus geen dansers bij Opeth?
Nooit! Tenzij we allemaal naar de kapper gaan en baseball caps gaan dragen. Als je zo’n ding op hebt ben je pas een echte danser.
Wat is wél de logische volgende stap voor Opeth?
Daar denken we helemaal niet bij na. Er is geen logica voor Opeth; we zien wel waar ons schip strandt. Zo lang we geen hip hop of dansplaten maken zal het vast allemaal wel goed komen in de nabije toekomst.
Links:
Opeth
Roadrunner Records