Interview met Waning
Ken je dat, zo een plaat die je na de jaarlijsten ontdekt, terwijl ze er zeker in had moeten staan? Vijgen na Pasen, peper na de steak. Waning liet me allesbehalve koud, en dus contacteerde ik Robert voor een kort interview. Kort, omdat lang niet tot de mogelijkheden behoorde, en omdat de Zweed liever de muziek voor zich laat spreken.
Dag Robert. Population Control kreeg van ons de volle 92 punten, een extreem hoge score eigenlijk. Is het album wereldwijd op deze wijze ontvangen?
Ja hallo, bedankt om interesse te stellen in ons. Over ‘t algemeen gezien waren de reviews zeer positief, vooral voor een debuutplaat. Gemiddeld kregen we een 8/10.
De noisy totalitaristische black-setting brengt een eigengereid geluid vol gelatenheid. Is dit jullie manier van leven, of is het een uitlaatklep voor de innerlijke demonen en gedachten?
Het heeft hoofdzakelijk te maken met onze manier van leven, en voor een stuk een uitlaat. Even die bewering staven… Die levenswijze, dat zie je bijvoorbeeld terug op tekstueel niveau in de zinloosheid en de antihouding ten opzichte van kuddementaliteit. Daarnaast, op een lager niveau, komt ook misantropie aan bod. Voor ons is dat de catharsis.
Ik ervaar Population Control vrij bi-polair. Passief-agressief, nihilistisch en toch met veel kinetische energie. Die combinatie is niet voor iedereen weggelegd. Het label post-black metal opkleven is erg gemakkelijk in dit geval, maar klopt dat wel?
(lacht) Tja, we zijn al van alles benoemd geweest. Experimental black metal, urban black metal, social realistic black metal en zelfs depressieve black metal voor de één of andere duistere reden. Een kwestie van perceptie, en perspectief. Vanuit de meest orthodoxe black metal-hoek bekeken zijn we absoluut niet traditioneel. In ieder geval, we hielden het ooit zelf bij progressive dark music, wat dichter bij de waarheid ligt, maar de perplexiteit niet omvat. Spijtig genoeg.
Misschien aan de hand van invloeden?
Erg moeilijk. De brede basis van invloeden is moeilijk definieerbaar in rode draden. Ook invloeden buiten de metal scene zijn te gevarieerd om op te noemen, laat staan één bepaalde band.
Begrijpelijk. Is er ander werk van jullie zelf beschikbaar eigenlijk? Zowel uit het verleden als in de toekomst.
We zijn er mee begonnen in november 2007 en we hadden ons contract te pakken begin 2008. Onze eerste nummers werden onze debuutplaat, al is er één nummer, het allereerste, Ödets Ironi (The Irony of Fate), dat niet op de plaat is verschenen. Dat zwerft nu ergens rond op het internet, vermoed ik. Dat
van de toekomst: we zijn gestart met het schrijven van nieuw materiaal. Wanneer het zal uitkomen is onmogelijk te zeggen.
Er is ook nog Obitus.
Klopt. Anders is de enige die ook naast Waning actief is in een andere band. In Obitus is hij de multi-instrumentalist, hij is het enige lid, naast Johan Huldtgren, die doet de vocals.
Jullie zijn Zweeds. Hoe is het leven waar jullie wonen?
We leven in de buurt van Gothenburg. Een vrij gemiddelde Europese stad, niet veel over te zeggen eigenlijk. Ik hoorde mensen de vergelijking maken met Londen. Het is een beetje als Londen ja, alleen veel kleiner.
En qua leven in de metal scene? Verzamelen de gelijkgestemden soms?
Wel, er zijn de occasionele clubshows en het tweedaagse Metal Town Festival (vrij mainstream eigenlijk). Voor diegenen die naar hier komen om een paar optredens mee te pikken, check ‘t best eerst vooraf.
Laatste vraag: hoe zie je de toekomst van de mensheid?
Somber.
Bedankt voor dit interview.
Jij ook.
Links: