Interview met Up The Irons
Een coverband interviewen is geen dagelijkse taak bij Zware Metalen. Daar moest eens wat verandering in komen en zodoende kwam ik in contact met Joey, bassist van Up The Irons. Deze Nederlandse band is sinds het begin van deze eeuw actief met het coveren van Iron Maiden-klassiekers. Eens kijken wat deze vriendelijke gozer ons allemaal had te melden.
Hey Joey! Laat de onwetenden onder ons eens weten wie/wat Up The Irons is!
Up The Irons is niks meer of minder dan vijf Iron Maiden-freaks die als tribute-act van hun helden op het podium een feestje willen bouwen met alle andere Iron Maiden-fans of beter gezegd Iron Maiden-familieleden. Wij doen dit samen met onze achtkoppige crew in binnen- en buitenland, want het ‘Maidenisme’ kent letterlijk geen grenzen. Als wij als band/crew samen met het publiek een feestje hebben gebouwd dan is ons doel bereikt.
Hoe is het eigenlijk allemaal begonnen?
In 1999 was ik diep teleurgesteld in de muziekindustrie. Mijn toenmalige band had een perfecte plaat gemaakt, echter de release stagneerde door contractuele shit met de platenmaatschappij. Het enige wat ik wilde was weer samen met mijn vrienden muziek maken en lol maken op het podium. Kortom, ik wilde weer plezier hebben in muziek maken. Toen ik mijn vrienden benaderde voor het Up The Irons-idee was iedereen direct enthousiast. In maart 2000 was de eerste Up The Irons-show een feit. Het vervolg werd toekomst…
Jullie zitten niet stil. In hoeverre neemt de band bezit van jullie tijd?
Wij hebben allemaal een gezinssituatie met kinderen naast de band. Belangrijk is dat we een goed evenwicht vinden tussen thuis en on the road. Daarom hebben wij ervoor gekozen om de tijd te delen. Twee weekenden zijn voor de band en twee weekenden besteden we aan het thuisfront. Daarnaast heeft iedereen een day time job ernaast. Robert (drummer) en ik voeren het management van de band en werken daarom ook een dag minder in de week om zo de band te laten rollen…
In mei vertrokken jullie voor twee optredens naar Italië. Hoe kwamen jullie daar terecht en hoe was het om daar te spelen?
Italië was een vervolgstap voor Up The Irons na België, Duitsland en Frankrijk. Het was fantastisch om voor zo’n enthousiast publiek te mogen spelen. De eerste show was in Pescara, hartje Toscane, waar de temperatuur al boven de dertig graden Celsius was. Het volume van het publiek was enorm. Heerlijk om zo verwelkomd te worden in een voor de band nog onbekend gebied. De dag erna in Alcatraz, hartje Milaan, was nog een grotere stap verder. Een volle zaal was helemaal op onze hand. Dennis Stratton (ex-Iron Maiden) was bij ons tijdens deze shows en zijn enthousiasme over Up The Irons tilde ons op sommige momenten even van de grond. Met bier drinken hebben we trouwens twee avonden van hem verloren…
Enkele dagen later speelden jullie in Zeeland, in het pittoreske Oostburg om precies te zijn. Er zit nogal wat verschil tussen Milaan en Oostburg… ook wat betreft het aantal bezoekers (lijkt mij). Hoe ziet een ideale Up The Irons show er voor jou uit?
The Lane in Oostburg (23 mei 2009) was onze laatste show van ‘The Ruskin Arms Tour’ die startte in september 2008 en in totaal vier landen bestreek. Deze tour ter promotie van onze cd Eddie is comin’ to get ya! was een groot succes. Oostburg bekrachtigde dit met luidde meezingkoren en heuse moshpits voor het podium. Het feestje was compleet in Oostburg, dus een zeer geslaagde avond. Na de show hebben we veel complimenten gehad van het publiek. Milaan of Oostburg is inderdaad een verschil qua stad, maar of een Maiden-fan nu in Italië woont of in Zeeuws-Vlaanderen, de woorden die gezongen worden zijn dezelfde. Wat ik al zei; het ‘Maidenisme’ kent geen grenzen. Ook die avond in Oostburg was de temperatuur nagenoeg hetzelfde als in Pescara. Het spelen op kleinere podia heeft altijd iets zeer sfeervols. Ik geniet altijd enorm als we na ongeveer zes nummers zo’n damplaag boven het publiek zien hangen. Contact met het publiek vinden wij heel erg belangrijk en dat is in kleinere zalen praktisch altijd het geval. De magie van een groot podium op een festival, in een sporthal of in een grote club zoals 013 (Tilburg) of Alcatraz (Milaan) heeft ook zeer zeker zijn charme! De afwisseling is eigenlijk het beste…
Na een poosje snuffelen op het web, kwam ik erachter dat jij een zekere show in Vaals het liefst wil vergeten. Vertel! Wat ging er allemaal verkeerd?
Oh jee… Het was niet zo zeer de show die in de mist liep, maar meer de organisatie. Up The Irons zat in een enorme lift destijds (2003) en de trein de op topsnelheid reed, denderde rechtdoor. Die avond in Vaals was een showcase voor Graspop. Ogen waren dus op ons gericht en juist bij deze show liet de lokale organisatie veel steken vallen, wat begon met een tijdschema dat enorm uitliep en veel problemen met de monitor. Einde van het liedje kregen we geen plekje op Graspop. Dat was meer het feit waarom ik nog steeds ontzettende jeuk krijg als ik aan die show denk. Wij wilden zo graag! Opgeven is iets wat niet in ons woordenboek staat en twee jaar later, in 2006, was het toch een feit en stonden we voor een overvolle tent op Graspop tussen Stone Sour en Jon Oliva’s Pain (Guns ‘N Roses was headliner die avond), welke meteen in mijn top drie van de hoogtepunten van de band staat.
Als Maiden-liefhebber ben ik blij dat een band als Up The Irons in kleinere zaaltjes een lading klassiekers op hoog niveau uit de speakers knalt. Wat ik alleen niet echt snap, is dat jullie ook cd’s uitbrengen met Maiden-covers. Waarom stopt iemand jullie cd in de speler in plaats van een echte Iron Maiden-plaat?
Wij hebben nooit de intentie gehad om Iron Maiden te overtreffen of zoiets. Het is heel simpel, de platen van Iron Maiden zijn heilig! Wij zijn een serieuze band en wat is een serieuze band zonder een cd? Bestaat er een schilder zonder schilderij? Wij presenteren ons op de podia, 
maar wij willen ons ook presenteren met een cd. Wij willen onze muziek, ook al zijn het covers, vastleggen op een schijf zoals een schilder zijn kunst wil vast leggen op een doek (ook al maakt hij een replica). De keuze van de eerste plaat was dat wij graag eens deze plaat wilden horen gemaakt met de hedendaagse studiotechnieken. Robert (drummer) beschikt over een volledig ingerichte studio (Romusic Studio) voorzien van alle nieuwe snufjes. Zo kwam het idee tot stand en zo lag de cd in de merchandisestand. Veel Maiden-fans kopen Eddie is comin’ to get ya! omdat ze nieuwsgierig zijn, een aandenken van de show willen hebben of omdat ze van Up The Irons hebben genoten. Ik moet zeggen dat wij nog geen negatieve kritieken hebben ontvangen op onze plaat. De recensies waren zeer positief, de reacties van de luisteraars ook en zelfs bij Maiden zelf waren ze verrast.
Jullie deden ooit een show waar Steve Harris bij aanwezig was. Hoe is het om de nummers van je idool voor diezelfde idool te spelen en wat vond hij ervan?
Laat ik beginnen met te zeggen dat dit mijn persoonlijke hoogtepunt was in het bestaan van Up The Irons. Het simpele gebaar van een omhoog gestoken duim van mijn held die aan de zijkant op het podium stond was meerzeggend dan alle andere woorden en bedankjes bij elkaar opgeteld. Ik hoef niemand in de hardrock/heavy metal-wereld uit te leggen dat Steve Harris ‘The Man’ is waar Iron Maiden door draait. Hij is Iron Maiden! Daarbij ben ik ook nog bassist en sta dus zijn partijen te spelen. Dit maakte deze show voor mij meteen ook de laagst geklasseerde show in het bestaan van Up The Irons. Nog nooit was ik zo zenuwachtig, nog nooit had ik zo’n gevoel van ‘geen zin’ om het podium op te gaan. Ik kon toch niks goed doen die avond en alleen maar fout op fout maken, want de Meester Himself zat op mijn vingers te kijken. Zijn bezoek bij ons in de kleedkamer voor de show is een moment dat ik nooit meer vergeet. Steve Harris is de man die voor een groot deel, naast mijn ouders en leerkrachten, een richting heeft gegeven aan mijn leven. Het zal nooit zijn bedoeling zijn geweest, maar het is wel gebeurd. Het was ook mijn eerste ontmoeting met hem, later heb ik nog een voetbalwedstrijd met hem gespeeld en heb ik hem en de andere Maiden-boys in de zomer van 2008 backstage ontmoet in het Twickenham Stadium te Londen.
Hoe zit het met de toekomst van Up The Irons? Zijn er nog dromen die moeten uitkomen?
Volgend jaar bestaan we tien jaar en daar hebben we weer wilde plannen voor. Bij ons eerste lustrum hebben we een slopende tour van negen shows in tien dagen gedaan door Nederland, België en Duitsland met Paul Di’Anno (ex-Iron Maiden) als gastzanger. Een geweldige ervaring om met de echte zanger deze nummers te spelen. Fantastisch om met een held het podium te delen. De plannen voor onze 10th Anniversary worden op dit moment voorbereid. Houd de website maar in de gaten. Het wordt zeker weer iets speciaals. Niet alleen voor Up The Irons, maar ook voor alle Maiden-fans. Jammer genoeg kan ik hier nu niets over kwijt, nog niets is bevestigd, maar de onderhandelingen lopen…
Er staat een interview in de steigers met een andere coverband… namelijk Trendkill (Pantera). Verzin eens een leuke vraag voor ze!
Wanneer komen jullie naar Nederland? Dat wil ik wel zien hoor, een vette Pantera-tribute! Is niet zo’n interessante vraag voor hen, maar wel voor ons… Check trouwens ook even Stahlzeit (Rammstein) als we het over vette tribute-acts hebben!
Ik ben door mijn vragen heen. Ik wil je hartelijk bedanken voor je tijd en de laatste woorden zijn uiteraard voor jou!
Cheers to all the ‘eadbangers. Hopelijk zien we elkaar bij een Up The Irons-show!
Links: