Een paar weken geleden zag ik op het Eeklose Herbakkers Festival het Belgische Thurisaz terug. Het was een welkome herontdekking, eentje die opnieuw een interview afdwong. De West-Vlamingen uit Wervik hebben vier albums op hun naam staan, die telkens hoge ogen gooiden. De laatste tijd zijn ze opnieuw duchtig aan het toeren, wat het beste doet vermoeden voor de fans. De band gaf alvast volgende antwoorden op de gestelde vragen.
Hoe zijn jullie op het Eeklose Herbakkers Festival terecht gekomen?
Sinds twee jaar werken we samen met Dries van Rudra Booking. Hij doet de bookings voor Thurisaz zodat wij ons kunnen concentreren op nieuwe nummers.
Goed nieuws! Jullie brengen ons ongeveer iedere vier jaar een nieuw album, of dat maken we er toch van. Dus er zit voor volgend jaar al iets in de pipeline?
Momenteel zijn we volop bezig met het schrijven van nieuw materiaal. We hebben al enkele heel goede ideeën voor nieuwe nummers maar die zijn nog niet af. Ik moet er wel bij zeggen dat momenteel het grootste deel van onze tijd besteed wordt aan die repetities om die songs af te werken. Een deadline hebben we nog niet maar we voelen wel aan dat er nood is aan een nieuw album. Bij ons kan het plots heel vlug gaan en je weet maar nooit of er volgend jaar een nieuwe plaat uitgebracht wordt. We houden jullie alleszins op de hoogte.
De juiste reflex! Jullie schuiven steeds meer op van black naar heavy tot doom. Is het een kwestie van tijd (leeftijd) eer jullie helemaal de Borknagar-boot verlaten en bij wijze van spreken Alcest-fähige metal gaan maken?
Dat weet ik niet. Het hangt eerder af van het moment en de inspiratie die we hebben. We hebben nog nooit gestart bij een nieuw album met het idee om deze keer bewust een black metal album te schrijven, of een andere keer een doom plaat uit te brengen. Waar we beginnen en eindigen is meestal ook nooit hetzelfde in het schrijfproces. Het is een natuurlijke evolutie en we laten dat ook gewoon begaan.
In welke zin klinken nummers waarvan het van vooraf vaststaat dat ze nooit live zullen gespeeld worden anders dan de andere nummers?
Die zijn meestal wat meer ingetogen en ook wat persoonlijker. En dat is moeilijk over te brengen aan het publiek. Als we ergens optreden op een death metal festival, komen zo een liedjes helemaal niet over. Anderzijds gaan onze meest agressieve nummers ook niet echt doorkomen op een doomfestival. En meestal willen de mensen gewoon eens lekker headbangen op een optreden. Er zijn gewoon heel wat minder opportuniteiten waar die kalmere nummers volledig tot hun recht komen.
Zijn jullie nog steeds even trots op jullie debuutplaat? De vraagt stelt zich omdat jullie toch in grote mate geëvolueerd zijn, ook tekstueel. Misschien is er ondertussen een bepaalde afstand gegroeid ten opzichte van ouder werk.
Ondanks dat het rijmt qua woorden rijmt het niet tussen Thurisaz en de bas. Waar zit het probleem daar denk je?
Oh ja, soms gebeuren die dingen nu gewoon. Naast de bassist, zijn de rest van de band nog de originele bandleden. En na het vertrek van onze eerste bassist bleven we moeite hebben om die plaats permanent in te vullen. Dit is geen uitzondering in de muziekwereld maar hopelijk gebeurt het niet te veel meer.
Ik krijg vaak te horen van organisatoren dat jullie een graag geziene gast zijn. Een band met manieren. Ik vraag me dan meteen af wat een band zonder manieren is. Hebben jullie voorvallen meegemaakt waarbij je bedenkingen hebt over het gedrag van een band?
Ja, we hebben al wat bands gezien met kapsones. Maar wij zijn allemaal heel dankbaar als een organisatie ons boekt. Zij doen hun best voor ons, en wij doen ons best op het podium en ernaast. Het moet van beide kanten komen en dat werkt het langst op de lange duur. En soms heb je van die bands die dit niet snappen. Kijk, alle bands stellen niks voor zonder hun publiek en zonder organisatoren van optredens. Behandel die dan met evenveel respect. Je mag nog de grootste of de beste band zijn, zonder die twee elementen stel je niks voor. En meestal zijn het zelfs nog niet de beste en de grootste die kapsones krijgen. Monitors kapot schoppen of decorstukken vernielen omdat de organisatie technische problemen heeft, is gewoon belachelijk.
Volgen jullie nog een beetje de laatste trends en roddels in het metalgenre, zoals de politieke correctheid versus de vrije meningsuiting en de bijhorende polemiek?
We trachten ons tekstueel niet te moeien met politieke of andere thema’s die ons publiek in een of andere richting zou duwen. Niet dat we stiekem extreem links of rechts zijn en veel te verbergen hebben. Gewoon omdat we daar eigenlijk gewoon niet echt mee bezig zijn, gaan we het daar niet over hebben. We volgen wel de metalscene uiteraard, maar het is nu niet zo dat we deze of de andere trend gaan volgen omdat het in de mode is in het genre. We blijven gewoon ons ding doen, zoals we altijd al gedaan hebben.
Steken jullie nog steeds even veel tijd in het spelen, oefenen, beluisteren en bezichtigen van metal als pakweg 10 jaar geleden, Wellicht is er ook nog een ander leven buiten alles wat met metal en muziek te maken heeft. Heeft dat een invloed op de beleving en het engagement?
Ons engagement is nog steeds sterk aanwezig, maar zoals je terecht opmerkt: er zijn heel wat zaken bijgekomen de laatste tien jaar waardoor we beter moeten afspreken om onze tijd zo efficiënt mogelijk te kunnen benutten. De frequentie van de repetities is wel achteruit gegaan maar de repetities duren nu wel langer en veel gerichter. De technologie heeft ook niet stilgestaan en tegenwoordig kan iedereen nu veel gemakkelijker van thuis uit zich voorbereiden of schrijven aan nieuwe stukken. Die nieuwe stukken kunnen dan door anderen opgepikt worden om verder mee te werken van thuis uit. Zo verliezen we ook minder tijd bij echte repetities. Dit is voor ons de beste manier van werken geworden.
Dikke merci voor het interview! We hopen de fans zo spoedig mogelijk nieuw werk te laten horen. Kom ons zeker live checken in Hoofddorp (met strijkers!!!)!
Ik spaar alvast mijn vuile was op. Bedankt!
Links: