Interview met Threshold
In 2007 verscheen het laatste album van Threshold, Dead Reckoning. Kort na de release pakte zanger Andrew ‘Mac’ McDermott en ging de band met zanger van het eerste uur Damian Wilson op tounee. Vorige zomer overleed McDermott. Ruim een jaar later verschijnt het nieuwe album March Of Progress. Met Wilson achter de microfoon. Zware Metalen vroeg toetsenist Richard West tekst en uitleg.
Hoi Richard! Het heeft maar liefst vijf jaar geduurd voordat de fans een nieuw album mogen begroeten. Wat hebben jullie in die periode gedaan behalve enkele toers en een compilatie-album?
De tijd vliegt voorbij. Ikzelf ben in die periode naast mijn werkzaamheden voor Threshold druk geweest met het produceren van andere bands en muziek schrijven voor andere projecten. Maar onbewust heeft het er waarschijnlijk ook gewoon mee te maken dat wij met Damian in de band weer op zoek moesten gaan naar ons ‘momentum’. Uiteindelijk hebben wij ruim 60 shows met Damian gedaan. Als band zijn wij nader tot elkaar gegroeid. Dat heeft zijn weerslag gehad op de nieuwe plaat. Wij weten weer exact wat wij aan elkaar hebben. Dat maakt de muziek natuurlijker en sterker.
Kan je iets dieper ingaan op het vertrek van Mac? Persoonlijk was ik altijd erg te spreken over zijn zang. De albums Dead Reckoning en Hypothetical waar hij op te horen is beschouw ik als hoogtepunten in het oeuvre van Threshold.
Om met dat laatste te beginnen ben ik het wel met je eens. Naast die twee albums die je noemt zou ik Subsurface daar ook aan toe willen voegen. Ik heb geen idee wat Mac heeft doen besluiten Threshold te verlaten. Hij heeft simpelweg de deur achter zich dicht gedaan en is vertrokken. Hij liet ons behoorlijk in verwarring achter. Tijdens de opnames van Dead Reckoning was hij alleen maar positief. Met hem hadden wij grote plannen om met dat album te verwezenlijken. Uiteindelijk zijn wij er nooit achter gekomen en moeten wij concluderen dat aan ieder hoofdstuk een einde komt, hoe wrang dat ook is. Ik ben er in ieder geval trots op dat wij vijf sterke albums met Mac hebben opgenomen.
Hoe voelde het om Damian terug in de band te halen? Was het de bedoeling om hem alleen voor de tournee te vragen of stak er meer achter?
In eerste instantie was hij onze redder in nood. Wij hadden al een korte tournee geboekt en waren voor een aantal festivals geboekt. We moesten wat. Maar naarmate wij meer optredens aan onze eerder aangegane verplichtingen voegden bleek al snel dat wij de line-up voor de nieuwe plaat te pakken hadden.
Kan je iets vertellen over de achtergrond van March Of Progress? Hebben jij en Karl (Groom, gitarist) weer het leeuwendeel van het materiaal voor jullie rekening genomen?
Ook deze keer hebben Karl en ik het grootste gedeelte van het songmateriaal voor onze rekening genomen. Zo gaat dat feitelijk al sinds 2002, het jaar waarin onze bassist en mede-componist Jon Jeary ons verliet. Qua songmateriaal zijn er niet heel veel veranderingen merkbaar op March Of Progress. Maar wij hebben deze keer wel aanzienlijk meer input gehad van onze collega bandleden. Zo heeft tweede gitarist Pete Morton een aantal ideeën aangedragen en hebben Damian en Steve Anderson (bassist) zich ook niet onbetuigd gelaten. Ik denk dat je die diversiteit wel terughoort op de plaat.
Kent March Of Progress ook een leidend thema?
Minder dan op voorgaande platen. Dat zal er mee te maken hebben dat meerdere personen deze keer aan de wieg van de plaat hebben gestaan. Veel nummers hebben wel te maken met thema’s die ons bezighouden. Denk dan aan de zichzelf repeterende cirkel van de groei van individuen of samenleving tot succesvolle entiteiten die uiteindelijk uit elkaar vallen. Vanuit verschillende perspectieven hebben wij daar deze keer naar gekeken. Dat heeft zijn weerslag wel gehad op de individuele songs.
Doet het album zijn titel eer aan? Is er inderdaad sprake van een “march of progress”?
Voorzover daar sprake van is mag je noteren dat wij verder gaan bij waar wij met Dead Reckoning mee zijn opgehouden. Persoonlijk zie ik het als een stap voorwaarts, maar ik kijk er niet van op wanneer mensen het wellicht een stap terug vinden doordat Damian zingt. Uiteindelijk gaat het er om dat je met plezier naar March Of Progress luistert.
Wat maakt March Of Progress de beste Threshold-plaat tot op heden?
Het is de meest recente, dus de beste. Zo hoort het toch te zijn? Maar ik ben trots op alle albums die ik met Threshold gemaakt heb. Het past mij meer om te zeggen dat March Of Progress een waardige opvolger van zijn voorgangers is.
Buiten Damian hoor ik op het muzikale vlak niet veel meer van ex-Threshold-leden. Wat is er bijvoorbeeld gebeurd met Glynn Morgan die eind jaren ’90 nog twee vette platen met Mindfeed uitbracht.
Leuk dat je aan Glynn refereert. Toevallig heb ik sinds kort weer contact met hem en levert hij een bijdrage op mijn project naast Threshold, League Of Lights. Hij zingt een stuk mee op de single Forever. Ik vind het een fantastische zanger en hij is dat gebleven. Maar je hebt wel gelijk. De meest muzikanten die Threshold hebben verlaten hebben zich ook uit de business teruggetrokken.
Wat mogen bezoekers van jullie concerten verwachten? Het hele album integraal of een best of-setlist?
Geen van beide. De nadruk zal op de nieuwe plaat liggen, maar ons verleden krijgt zeker ruime aandacht. We gaan zeker touren dus kom dat zien! Onze tournees beslaan niet zoveel data als andere acts. Wij willen ook niet iedere keer daar staan waar wij succesvol zijn. Dus ik hoop dat wij op deze tournee wat nieuwe gronden kunnen ontginnen. Ik acht March Of Progress en de huidige bezetting daar zeker toe in staat.
Mooi. Ik ben door mijn vragen heen. Wil jij nog iets kwijt?
Buiten het feit dat wij het geduld van onze fans danig op de proef hebben gesteld, excuses daarvoor, hoop ik dat iedereen vrolijk wordt van March Of Progress.
Links: