Het heeft even geduurd voordat jullie de dark ambiance volledig in jullie muziek geintegreerd hadden, gezien de black metal band die jullie waren in het begin. In welke richting verwacht je dat de muziek zal gaan op jullie volgende album? Nog meer ambient?
Ik denk het wel. Dat hoeft niet te betekenen dat het metalgehalte zal dalen, meer een intensificatie van de ambient, zodat het levendiger, gedetailleerder en suggestiever zal worden. Het heeft ons gewoon een tijdje gekost om om het juiste pad te komen en om onze stijl te ontwikkelen. Het eerste album is erg oneven, vanwege het gebruiken van materiaal uit vroegere projecten die de essentie van de band verdunde en wat ertoe leidde, dat mensen een verkeerde indruk van onze artistieke intenties kregen, en dat achtervolgt ons nog tot de dag van vandaag. Het toevoegen van The aan onze naam was een indicatie van wanneer we voelden dat we de echte Axis aan het ontrafelen waren.
In plaats van songteksten, hebben jullie een aantal illustraties in het cd-boekje gezet. Worden de teksten van jullie laatste twee werken nog ooit vrijgegeven?
We willen dat onze muziek zo visueel is als mogelijk, dus het was logischer en toepasselijk voor onze cinematische feel om foto’s te geven in plaats van songteksten. We willen ook dat onze albums een soort continue ervaring blijven geven, dus opeens songteksten geven zal onze nummers voor het gevoel van de luisteraar meer opsplitsen dan ons lief is. We weten momenteel nog niet of we die songteksten nog vrij gaan geven. De teksten van “Deleted Scenes…” geven een erg goed beeld van het verhaal van het album, en we hebben liever dat mensen hun eigen interpretatie ervan ontwikkelen, uitgaande van basis-hints die we geven in interviews.
Wat is het verband tussen het verhaal op “Deleted Scenes…” en “Physical Illucinations”?
De twee releases gaan over verschillende karakters die hun eigen weg zoeken door de nachtmerrie van “The Axis” via verschillende routes, verschillende emotionele reacties en ervaringen, maar uiteindelijk komen ze uit op eenzelfde soort plaats, hoewel ze anders reageren als ze er aankomen. Vandaar het onverstaanbare schreeuwen van “I’m coming home!” op het eind van “Physical Illucinations” en de geïntimideerde, gebroken wanhoop op het eind van “Deleted Scenes…”. Het verschil op “Deleted Scenes…” is dat in plaats van zich door een serie locaties te werken, is het karakter gevangen in een enkele oppressieve omgeving, het ‘Transition Hospital”, waarin de enige mogelijke weg dieper het labyrinth en dieper de nachtmerrie in leidt. Het eindelijke centrum, en toppunt van horror van deze plaats is de “Gauze-womb of the god becoming”, waar het karakter eindelijk de reden ontdekt waarom hij gevangen zit daar. Voor de rest van het verhaal is het jullie beurt om het je voor te stellen.
“Physical Illucinations” zou eerst een split-cd gaan worden met Blut aus Nord. Is zo’n split nog steeds gepland voor de toekomst?
Niets is zeker op dit moment. Ik kan bevestigen dat hun recente “Thematic Emanation…” (binnenkort review op de frontpage) hun helft van de split geweest zou zijn, zijnde de eerste helft. Dus als je de split zou willen recreëren, zo zou hij geweest zijn. Blut aus Nord is zowat de enige band waar we ons muzikaal aan verwant voelen.
Enkele concerten zijn in aantocht. Denk je dat je de zieke atmosfeer op cd ook live kan brengen?
We zullen ons best doen. Het zal zeker niet gewoon een gemiddelde live show worden, we hebben flink wat plannen om het heel speciaal te maken.
Je zou zeggen dat het The Axis of Perdition op het lijf geschreven staat om de soundtrack voor een of andere sinistere film te schrijven. Zou je dat ooit willen doen?
Ooit? Ik zou dat het liefst keer op keer willen doen, als full-time carrière. Ik heb geen rock-star ambities, ik werk liever achter de schermen. Ik heb een sterk afnemende interesse en tolerantie voor de intrige van de metalscene, welke maar al te vaak aan het kleinste gemene veelvoud levert. Er is een echte argwaan en wrevel jegens artisticiteit in metal, erg veel vijandigheid, en het voelt steeds en steeds minder als iets waar The Axis of Perdition deel van uit zou willen maken. We hebben ons altijd het meest op de cinematische hoek gericht. De relatie tussen geluid en beeld heeft me altijd erg gefascineerd. Onze deur staat open voor iedereen die een dergelijke aanbieding heeft!
Bedankt voor dit interview! Heb je nog laatste woorden voor de mensen die dit interview gelezen hebben?
“It’s never over.”
Links: