Eén van de tips van de maand januari is de nieuwe van Orphaned Land. Unsung Prophets & Dead Messiahs breekt potten met een actueel thema en harmonische, progressieve composities. Bovendien was het vijf jaar geleden dat er nog eens een full-length van deze band uit het Midden-Oosten over de toonbank rolde. Tijd om even te bellen met de band dus. Gitarist Chen stond me te woord.
De release van Unsung Prophets & Dead Messiahs was een paar dagen terug. Die lijkt erg goede reacties te krijgen. Wat valt jullie op? Deden jullie iets speciaals?
Het eerste speciale dat ik deed, was erg vroeg opstaan die dag. We lieten de plaat los op de wereld en wachtten op de eerste comments. Deze hele plaat staat ook op YouTube, we willen gewoon dat mensen ernaar luisteren. We voelen ons momenteel erg goed bij de reacties die we al gekregen hebben.
Dan komt er nog een goede review van mijn hand bij. Het verschilt wel wat met All Is One en vooral met Kna’an van twee jaar terug. Het lijkt alsof jullie kwaad zijn, klopt dat?
Oh, ja. Zeker en vast. Er is de laatste jaren gewoon erg veel gebeurd en we kunnen niet meer zwijgen, we moeten echt opkomen hiervoor. Muziek is onze kracht.
Dat blijkt ook uit jullie lyrics van We Do Not Resist. De problematiek in het Midden-Oosten is een thema dat actueel is en actueel blijft met onder andere een Amerikaanse president die zegt waar het hem lijkt op te staan in Jeruzalem.
Eigenlijk is het een thema dat al een aantal jaren relevant is en sinds All Is One actueel gebleven is. De boodschap van die plaat is blijven doorklinken, maar door de gebeurtenissen van de voorbije jaren willen we het echt eens uitroepen en ook op een interessante manier. We hebben het op dit album dus echt over de manier waarop de wereld vandaag werkt.
Jullie zijn een joodse metalband met een enorme moslimaanhang en de boodschap waarover je het hebt is duidelijk eenheid, dat is ook duidelijk in Like Orpheus. Wat is jullie mening als band over de gebeurtenissen die wij op het nieuws zien?
Uiteraard zijn er wat frustraties hier, maar we willen vooral een veel groter kader tonen aan de wereld. Ik zou je mijn inbox kunnen laten zien met hopen emails van mensen die denken dat er hier nu op dit moment iets gebeurt. Ze denken dat al die zaken hier gebeuren omdat ze het lazen op internet of het hoorden in het nieuws, of dat iemand het hen vertelde. Ze weten echt niet hoeveel onzin ze te horen krijgen en waar ze over praten. Dat irriteert me het meest: enerzijds dat mensen gewoon maar slikken wat de media hen voorschotelt, maar anderzijds ook dat ze gewoon maar staan te kijken en aanvaarden hoe het leven in mekaar lijkt te zitten. Het doel van deze plaat is om de mensen hun ogen te openen. Dat ze realiseren dat er meer is dan wat de machine ons doet vreten.
Op Like Orpheus laten jullie ook de samenwerking met Hansi Kürsch horen, even later duikt ook Tomas Lindberg op. Twee erg verschillende zangers. Hoe kwamen jullie op het idee en hoe verliep de samenwerking?
Met Hansi was het erg makkelijk. We waren op tour met Blind Guardian en het zijn goede vrienden van ons. We stelden Hansi de vraag of hij die rol in het verhaal wou vervullen. Het gaat immers om een protagonist die zingt zoals Orpheus uit de Griekse mythologie, waarbij de wereld geniet van de zanglijn. Voor ons staat Hansi gelijk aan Orpheus, dus was de vraag evident. Tomas Lindberg is min of meer ons idool, want we zijn immense At The Gates-fans. Hij vervulde dan de rol van de antagonist in het verhaal, wat neerkomt op de gestoorde massa die de messias wil vermoorden. Ik vind het geweldig wat ze gedaan hebben, want ze hebben dit verhaal echt mee gevormd.
Ook best wel een nobele daad om jezelf niet te tonen in de clip, maar wel Kreator. Duiken jullie nu op in de volgende Kreator-clip?
Dat was eigenlijk een laatste ingeving, want uiteraard wilden we zelf in de video spelen. Toen hoorden we dat Kreator naar Israël kwam en vonden we dat wel een leuke vorm van beeldspraak binnen het verhaal. De twee hoofdrolspelers in het verhaal ontmoeten op die manier hun ‘Kreator‘. We legden de heren toen ons idee uit en vroegen of we mochten opnemen op hun show. Ze waren superenthousiast over ons idee. Of wij gaan opduiken in één van hun clips zullen we nog zien, maar ik zou het zeker zien zitten om hen te helpen.
Ten tijden van All Is One vonden we Yossi Sassi nog terug bij jullie. Nu hebben jullie gitarist Idan Amsalem. Is zijn stijl anders dan die van Yossi en kenmerkend voor de plaat die er vandaag ligt?
Op All Is One was Yossi eigenlijk al uit de band. Idan verving Yossi op de All Is One-tour en vlak daarna nam Yossi ook afscheid van de band. Toen was het ook maar logisch dat Idan die plaats innam. Dat maakte het gewoon erg makkelijk. Hij schreef prachtige nummers voor dit nieuwe album en hij schreef ook de mooiste solo. We zijn allemaal gitaristen met een verschillende stijl, maar op een zekere manier lijken we ook erg op elkaar. Orphaned Land heeft een typische sound die we nastreven vanaf het eerste album, of het nu door Yossi gespeeld wordt, door Idan of door mezelf.
Opnieuw worden jullie ondersteund door een hele groep sessiemuzikanten, gelijkaardig als bij All Is One. Die groep is helemaal, of toch grotendeels veranderd. Willen jullie zoveel mogelijk mensen betrekken bij Orphaned Land?
Het gaat vooral om het vinden van de juiste ondersteuning bij de muziek die we willen brengen. Ik had veel meer instrumenten kunnen spelen, maar ik verkoos om het te laten inspelen door iemand die veel professioneler bezig is met een bepaald instrument, zoals de bouzouki of xylofoon. Enkele gasten verschenen ook op All Is One, maar sommigen zijn ook nieuw. Die samenwerkingen zorgen naar mijn gevoel alsmaar voor interessantere resultaten.
Nog iemand die teruggekoppeld kan worden aan All Is One is kunstenaar Valnoir. Hij maakte ook deze cover en die lijkt goed aan te sluiten bij het thema en met een lichte 1984-feel. Wat hadden jullie bij hem aangevraagd?
Ons eerste idee was om een dollarbriefje weer te geven. We wilden dat daarop alle tekens terug te vinden waren van complottheorieën, propaganda en revolutie. We wilden al die protestsymbolen in een artwork verwerkt krijgen en hij heeft de nagel op de kop geslagen. Je moet maar eens kijken naar de tandwielen die staan voor de machine die ons tracht te leiden en het alziend oog, dan vind je meteen ook wel wat verwijzingen terug naar een wereld die volledig gecontroleerd dreigt te worden door bepaalde instellingen. Er zijn zelfs details die ik zelf nog ontdek als ik ernaar kijk.
Eind februari komen jullie naar Europa met onder andere een show in Arnhem. Wie en wat mogen we op de planken verwachten? Wordt het een show waaruit ook blijkt dat jullie kwaad zijn?
Wel, ik ben erg nieuwsgierig naar de vorm die we daaraan gaan geven. We zijn superenthousiast want het heeft echt een lange tijd geduurd om deze plaat op te nemen. Om deze plaat nu op de planken te brengen met nieuwe muziek maar ook een sterkere boodschap, dat zal naar mijn gevoel resulteren in een erg agressief concert. Wie van de gasten zal verschijnen op de planken weet ik nog niet, maar we staan er steeds voor open om gasten met ons mee te brengen.
Ik zie jullie in Arnhem dan. Het jaar is al even bezig, maar tot slot had ik toch nog graag eens gepolst naar jouw blik op 2018. Wat is jouw grootste wens dit jaar?
Ik heb een erg simpele wens. Ik hoop dat mensen hun ogen openen en dat ze inzien dat er meer is dan wat de machine ons vertelt. Wees gewoon goede mensen en respecteer mekaar. Je hoeft daarom niet gek te zijn op mekaar, maar leer te leven met mekaar want we bevinden ons op dezelfde planeet.
Links: