Interview met Obituary
Na wederom een korte rustperiode van vijf jaar komt Obituary nog dit jaar met een nieuw album getiteld Inked In Blood. Aangezien ze voor de festivals Europa aandeden zat er ook nog een leuke show in Baroeg in het vat. Tijdens deze middag kreeg ik de gelegenheid om naar John Tardy te luisteren en hem wat vragen te stellen.
Allereerst wil ik je bedanken voor deze mogelijkheid. Dan de vraag waar iedereen antwoord op wil, het nieuwe album, wat mogen we ervan verwachten?
Op dit moment is hij klaar en ligt de release ergens in oktober. Jullie gaan het zeker waarderen, hij is weer “heavy” en wij zijn er in ieder geval erg blij mee.
Kunnen we weer een terugkeer naar het geluid van de eerste albums verwachten?
Ik weet het niet, dat wordt me zo vaak gevraagd. Omdat ik het zo vaak hoor weet ik niet precies wat het “oude” geluid is, voor mij klinkt het allemaal als Obituary. Maar het schrijfproces heeft lang de tijd gehad. Zeker omdat ik, Donald en Trevor al zo lang samenwerken komt het vanzelf. Dan komen we met losse coole stukken en uiteindelijk voegen we die dan samen. Wat mij betreft klinken we volwassen op dit moment.
In de afgelopen vijf jaar sinds het vorige album is er nogal wat veranderd. Wederom zijn er twee nieuwe leden in de line-up te bespeuren. Hoe hebben jullie de tijd doorgebracht?
We hebben ongeveer drie jaar aan het album gewerkt. Maar de line-up is nu perfect, Terry kennen we eigenlijk al heel erg lang en ook Kenny heeft al wel wat invalwerk bij ons gedaan dus dat werkt nu perfect.
Over de afgelopen drie albums heb ik nogal wat kritiek gelezen wat betreft het geluid van de solo’s, dat het niet goed bij Obituary zou passen en misschien wat te technisch zou zijn. Wat denk je daarvan?
Heel veel mensen hielden van het geluid van Cause Of Death waarop Terry er net bij kwam en die speelde ook best technische solo’s. Maar Ralph gebruikte de whammy gewoon niet, we hebben het wel eens gevraagd maar dat was zijn stijl niet. Ik denk dat we met Kenny nu een perfecte mix hebben. Technisch maar ook met de juiste “feel” voor de band waardoor het op zijn plaats valt.
Om dit album te maken zijn jullie een project gestart op kickstarter, hoe pakte dit uit?
Dit is iets wat we eigenlijk al heel lang voor elkaar probeerden te krijgen, om een album voor onszelf te doen. We zijn destijds zo genaaid met de releases op Roadrunner, we kunnen hier niet eens meer wat mee doen zelfs als we het willen omdat we de rechten niet hebben en dat is gewoon klote. Daarom wilde we het helemaal zelf doen. En dan begint het denken, we hebben echt elke mogelijkheid bekeken. Bijvoorbeeld enkel via onze website of alleen digitaal, maar nu hebben we de goede mix. We hebben het uitgebracht via onze eigen maatschappij en alles is dus van ons. Toen kwamen wij in contact met de jongens van Relapse die ook nog eens grote fans zijn en hebben hun verweven in het proces voor de distributie en om hun invloeden hierin aan te wenden. Voor ons was dit nagenoeg onmogelijk geweest want we bleven tegen muur na muur lopen. Zoals het nu gaat zijn we er erg blij mee.
Ik hoor je zeggen, Relapse, een maatschappij die de laatste jaren ook veel vinyl uitbrengt en vaak ook in meerdere uitvoeringen. Gaat dit met jullie album ook gebeuren?
Ja dat gaan we zeker ook doen. Het is zo moeilijk tegenwoordig met het downloaden dat je de mensen gewoon een extra reden moet geven om je muziek fysiek te willen bezitten. En dit is gewoon één van die dingen om de verkopen wat hoger te krijgen.
Tussen de albums door hebben jullie in de afgelopen jaren toch wel een paar keer een break genomen, waar zijn jullie in de tussentijd mee bezig?
We hebben inderdaad af en toe flink de tijd genomen, maar we zijn er niet de band naar om gelijk na een album weer aan een nieuwe te beginnen. We hebben de tijd genomen om te schrijven en de tijd gehad in onze eigen studio en daar hebben we het naar onze zin gehad.
Wie hebben jullie dit keer gevraagd voor het artwork?
Dat is ook dit maal weer gedaan door Andreas Marschall die onder andere ook The End Complete gedaan heeft, maar jullie zullen het dit keer niet herkennen omdat het compleet anders is dan het voorgaande.
Hebben jullie nog nieuwe invloeden in het album verwerkt of blijf je bij de oude favorieten?
Ik weet het niet, we luisteren naar zo veel verschillende dingen. Maar hoe meer ik schrijf hoe minder ik naar muziek luister. Ik heb gewoon niet veel zin om na een hele dag in de studio thuis ook even hard de muziek aan te zetten.
En qua teksten? Zijn jullie op het oude spoor gebleven of heeft de dagelijkse ellende in de wereld extra inspiratie gegeven?
Eerlijk gezegd zijn de teksten nooit heel erg belangrijk geweest, we zijn geen politiek of satanisch georiënteerde band ofzo. De muziek is gewoon zo “heavy” en ik probeer dat bij te houden. Dus om iets anders dan boosheid of horror te zingen lijkt me raar, bloemetjes bijvoorbeeld, ha ha ha. Het zijn eigenlijk meer losse gedachtes die je niet serieus moet nemen. Het betekent niet zoveel, gewoon hier en daar wat catchy stukken. Ik bedenk gewoon lettergrepen die er goed bij klinken en die gooi ik eruit.
En wat kunnen we verder verwachten van jullie?
Het meest belangrijke is ons nieuwe album en dan over twee maanden in Amerika op tournee met Carcass en begin volgend jaar onze eigen tour in Europa
Heb je nog iets bijzonders voor onze lezers dat je kwijt zou willen?
Ja, we houden van Nederland, we vinden het te gek hier en spelen hier graag. Wel vervelend is dat onze back-drop gisteren (Stonehenge festival in Steenwijk) is gestolen. Dus mocht je iemand zien met een groot doek met Obituary erop laat het ons weten.
Links: