Interview met Helfir
Goed luistermateriaal uit Italië, het is zeker geen evidentie. Het soloproject Helfir verraste me dit jaar met de diepgang die aangebracht werd. Muziek die valt aan te raden voor mensen die kicken op bands als Antimatter en Katatonia. Tijd om de Italiaan Luca Mazzotta eens wat vragen te stellen over het stukje ziel dat hij hier ontbloot.
Dag Luca. Ik kende jou of je muziek nog niet, maar dit was echt een erg knap album. Kan je ons een beknopte versie geven van je muzikale biografie? Waardoor kennen mensen in Italië jou als muzikant?
Ik begon gitaar te spelen toen ik ongeveer 13 jaar oud was. Ik leerde het rockgenre van de gitarist Salvatore Russo. Ik richtte me ook op vingerzetting, door het volgen van akoestische gitaarlessen bij de grote gitarist Paolo Giordano. Ik heb heel wat workshops gevolgd, zoals die met Brett Garsed, Andy Timmons, William Stravato, Antonio Forcione, Pietro Nobile, Massimo Varini, Stochelo Rosenberg, Andre Braido, Preston Reed, en meer.
In 2011 startte ik met neofolk, als gitarist van de band NID waarmee ik de promo-cd Nature In Disguise opnam en in 2013, na heel wat gigs in Italië, presenteerden we met deze band de eerste full-length A Fair Masquerade op het label La Esencia.
Ik speel dus al twintig jaar gitaar en ben al een behoorlijke tijd actief binnen een band. Daardoor kennen mensen mij als muzikant.
Iets wat opvalt is het genre dat je in je eentje brengt, een soort progressieve rock met een diepgaande en sentimentele presentatie. Waarom heb je gekozen om dit op je eentje te doen?
Vanuit een artistiek standpunt was de keuze om het solo aan te pakken voortgekomen vanuit de noodzaak om heel wat zaken die ik opgeborgen had in de kast, en haast vergeten waren, er terug uit te halen. Ik had ook het gevoel dat ik me op alles wilde richten aangaande deze nummers, en niet enkel de rol van de gitarist zou spelen. Daarnaast gaat het ook gewoon over een heel belangrijke fase in mijn privéleven en artistieke carrière, dus was het van belang om zelf vorm te geven aan dit album.
Dit is, als ik me niet vergis, het debuut van Helfir, maar je hebt ook nog wel wat andere zaken lopen. Is dit nu een project waar je ziel in zit en dat vanaf nu op de eerste plaats zal komen, of blijft het een tussendoortje waar je aan werkt als zijproject? Waar staat het binnen jouw leven als muzikant?
Dit project zal mijn eerste bekommernis worden, niet een zijproject maar het hoofddoel. De meeste ideeën die ik nu in mijn hoofd heb, passen ook in het plaatje van deze band. Ik denk dat nieuwe nummers niet lang op zich zullen laten wachten.
Vooral Antimatter en Katatonia zijn namen die ik terug hoor binnen jouw muziek. Ik neem aan dat deze twee erg grote voorbeelden vormen voor jou. Wat betekent deze stijl voor jouw? Waarom heb je gekozen om dit soort sentimentele progrock te maken?
De keuze van een muzikaal genre of van een band gebeurt vanuit artistiek standpunt niet via een rationele weg, maar via de manier waarop je deze muziek beleeft. Er zijn geluiden die mikken op het hart en de juiste emoties opwekken voor je ideeën en muziek, en die stijl ga je dan uiteindelijk ook schrijven. Katatonia en Antimatter hebben die donkere en melancholische sound, en ik voel me daar wel wat mee verbonden.
Het is erg belangrijk om een goed geluid te hebben als je dit type muziek uitbrengt, anders komt het gewoon niet over. Het geluid op dit album is echt goed. Hoe heb je dit bereikt?
Erg bedankt! De muzikant creëert zijn eigen geluid, live en in de studio, gebaseerd op zijn ervaring. Je kiest het materiaal waarbij je je comfortabel voelt bij het spelen en waarbij je je goed voelt tijdens een show. Je moet weten hoe je kritisch moet luisteren naar muziek en het geluid. Dit neemt toe doorheen de jaren.
Ik blijf wel een ietwat raar gevoel hebben bij die titel Helfir, wat vermoed ik staat voor ‘Hellfire’ of het woord in een andere taal. Waarom heb je deze naam gekozen en ben je niet gewoon voor je eigen naam gegaan, zoals in het verleden?
De naam Helfir is geen afkorting. Het is een samenraapsel van twee woorden die vanuit Noord-Europa komen. Ik wou het project liever niet Luca Mazzotta noemen, omdat Luca een gitarist is die met verschillende bands speelt en verschillende stijlen aanbrengt. Helfir is een compleet andere entiteit, met een eigen type muziek en een typische stijl.
Je speelt inderdaad in nogal wat bands en staat ook veel op een podium, maar niet met dit project. Is dit een kant van jezelf die je zou willen laten zien aan een publiek?
In Italië, en vooral in het zuiden, wordt dit genre niet geapprecieerd. Hier speelt men reggae, folk en techno. Er is weinig kans dat ik deze muziek zou kunnen voorstellen, maar dat maakt ook dat ik in de toekomst goed kan plannen waar ik deze muziek het best zou kunnen voorstellen.
We naderen het einde. Stel dat je één track zou moeten kiezen voor de mensen in België en Nederland om je jezelf voor te stellen, welke zou dit dan zijn? Waar schuilt het meeste van jouw ziel in?
De track op dit album waar mijn ziel het meest in zit, is wellicht My Blood. Ik heb het ook zo genoemd als de ideale reclame voor dit project. Het lied bezit een beetje van alles wat: Pink Floyd, Antimatter, Anathema, enzovoorts.
Wat kunnen we in de nabije toekomst verwachten van dit project? Of krijgen je andere activiteiten nu terug wat meer aandacht?
Heel wat! Eerst en vooral is het de bedoeling om dit album te promoten, door de muziek naar zoveel mogelijk mensen te brengen binnen Italië en misschien ook eens een show mee te pikken in de rest van Europa. Vervolgens begin ik nieuwe nummers te schrijven voor het volgende album. Ik wil met dit project echt heel wat nieuwe ervaringen opdoen.
Links: