Interview met Gruesome
Een interview met Gruesome zonder het over Death te hebben is natuurlijk onmogelijk. En dat lukt ook deze keer niet. Gus Rios beantwoordt de vragen via de mail. Het duurt even voordat hij de antwoorden terugstuurt. Oorzaak hiervan is het eerste optreden dat Gruesome inmiddels achter de kiezen heeft. Mijn uitnodiging om de vragen uitgebreid te beantwoorden waren niet aan dovemansoren gericht, zoals je hieronder kunt lezen.
Allereerst: vertel eens waarom en hoe Gruesome werd opgericht?
Het begon allemaal tijdens de eerste Death To All-toer in 2012. De jongens van Sickdrummer Magazine lagen aan de basis en vroegen Matt Harvey om de gitaar en zang voor zijn rekening te nemen. Het daarop volgende jaar nam Eric Greiff het stokje over en hij deed zijn Human-versie met de line-up van dat album. Sein Reinert, een van mijn beste vrienden, bood me zijn hulp aan met de drums en als gastdrummer op Baptized In Blood. Exhumed was de support-act tijdens een paar optredens en Matt was nogal te spreken over hoe ik dat nummer speelde. We werden samen dronken en we spraken onze gezamenlijke voorliefde voor oldschool metal en in het bijzonder de oude Death-albums naar elkaar uit. Ik kreeg tijdens die toer het idee om Leprosy met Death To All te doen met Rick Rozz, Terry Butler, Matt en mijzelf omdat Leprosy niet alleen mijn favoriete Death album is, maar ook een van de beste deathmetalplaten ooit. Toen dat niet helemaal van de grond kwam, zei Matt min of meer voor de grap dat we dan maar zelf nummers in de Leprosy-stijl zouden moeten schrijven. Dat sprak me direct aan maar zoals het soms met ideeën gaat, duurde het ook in dit geval even voor dat alles samen viel.
In 2014 verliet ik wegens persoonlijke redenen Malevolent Creation en had ik ineens veel tijd over. Ik dacht ineens weer aan dat idee van Matt en nam contact met hem op om te polsen of hij nog steeds geïnteresseerd was. Binnen een week stuurde hij me een eerste nummer. Ik was onder de indruk van zijn gave om een nummer te schrijven wat erg veel leek op Chuck’s manier van schrijven. Het klonk bijna als een Death-demo! Toen stuurde hij een tweede nummer. Ik wilde daarna wel eens weten of we dit fatsoenlijk op konden nemen om te kijken hoe dat zou klinken. Ik vroeg mijn vriend Daniel Gonzalez (die in het legendarische Possessed speelt) om mee te doen. Ik wist dat we een dergelijke gitarist nodig hadden om de solo’s van Chuck en James Murphy te benaderen. Geen gemakkelijke opgave. Uiteindelijk verscheen er een demo met vijf nummers en het eerste nummer daarvan werd uitgebracht via Decibel Magazine hier in Amerika. Als ik het me goed herinner duurde het daarna nog geen dag voordat Relapse Records (eigenaar van de rechten van Death‘s muziek) contact met ons opnam en ons een contract aanbood. Ik vroeg Robin Mazen, met wie ik al lang bevriend ben, om de basgitaar voor haar rekening te nemen en zo begonnen we te werken aan onze eerste volledige cd Savage Land.
Jullie debuut Savage Land is nu een paar maanden uit. Welke reacties zijn je bijgebleven?
De reacties waren overdonderend en positief. Volgens mij was iedereen in Gruesome hier erg door verrast. Laten we eerlijk zijn: we zijn niet erg origineel als band, of wel dan? Gruesome is voor 100% gebaseerd op de eerste Death albums maar we zijn blijkbaar in staat om originele nummers te schrijven die authentiek genoeg klinken waardoor we geaccepteerd worden. We wisten precies wat we wilden bereiken en we zijn ons bewust van wat we van Chuck’s fans vragen omdat wijzelf ook fans van zijn muziek zijn. Ik ben me ervan bewust dat alle puzzelstukjes met betrekking tot Gruesome moesten kloppen, anders zou het als mislukt worden beschouwd. Zowel Matt als ikzelf luisteren sinds 1987 naar Death, dus we kennen die stijl door en door. Matt schreef de nummers en het was mijn taak om alles dusdanig vorm te geven en te drummen dat het klinkt als Death. Dan moest Daniel vervolgens solo’s schrijven die klonken als Chuck of James terwijl Matt en ik de solo’s van Rick Rozz benaderden. Zelfs de hoes van de cd moest er zo uitzien en er was maar een persoon die dit kon doen: Ed Repka en niemand anders. Ons doel was om als het ware een verloren gewaand Death-album uit 1989 te maken. We dachten dat als we dat eerlijk en oprecht zouden doen, het goed uit zou pakken.
Ik kan me ook nog herinneren dat we in een vroeg stadium aan James Murphy vroegen om een gastsolo te doen. Ik wil bendrukken dat, hoewel we al vele jaren bevriend zijn, we toch wel nerveus waren om hem een nummer toe te sturen. Wij probeerden immers een band te benaderen waar hij deel van heeft uitgemaakt. Als hij het slecht zou vinden, zou dat ‘einde oefening’ betekenen. Maar toen hij ons belde en zei dat het oprecht klonk en enthousiast reageerde, belde ik Matt en vertelde James’ reactie: hij zei dat hij graag mee wilde werken en dat hij de muziek erg gaaf vond. Voordat het album uitkwam lieten we het horen aan Rick Rozz, Terry Butler en Eric Greif (de manager van Death). Zij vonden het allemaal te gek en dat gaf ons uiteraard veel zelfvertrouwen. Maar daarnaast was de reactie van de altijd loyale Death-fans net zo belangrijk voor ons. Ook zij waren erg te spreken over Savage Land. En de recensies waren bijna unaniem positief. In sommige daarvan stond zelfs dat we beter waren dan het origineel. Ik weet niet zeker of ik dat met ze eens ben, maar het is wel erg cool. Ik kan alleen maar voor mezelf spreken, maar deze situatie kan me niet blijer maken. Het is net alsof ik in mijn favoriete deathmetalband speel uit mijn favoriete deatmetaltijdperk. Hiervoor moet ik mijn dank aan Chuck en zijn oude bandleden uitspreken maar ook aan de fans!
Onder welke omstandigheden werd Savage Land opgenomen?
Het was allemaal erg relaxed, maar ook erg serieus allemaal. Ik nam het album op in mijn eigen studio. Dat gaf ons de vrijheid om ons niet druk te maken over de tijd die we erin konden steken en alle puntjes op de i konden zetten. Het spelen in deze stijl was eigenlijk erg simpel, omdat de blauwdruk er als het ware al was. We hoefden het plaatje alleen nog maar in te kleuren. De drums zijn naturel opgenomen en we hebben ze erg laag gestemd en diep laten klinken om die authentieke jaren ’80 sound te krijgen. Voor de basdrums hebben we een sample van mijn eigen basdrums gebruikt. Precies zoals Scott Burns dat vroeger deed. We gebruikten echte Marshall-versterker in plaats van het gitaargeluid met de hulp van een computer na te bootsen. Het motto voor mijn studio is: als het in 1989 niet kon, gaat het ook vandaag de dag niet gebeuren. Alles is ook live opgenomen in plaats van achteraf bepaalde stukken te knippen en plakken. Dat geldt voor de gitaren en vocalen. Gewoon ouderwetse opnametechnieken. Hoe goed Matt’s riffs ook waren, als ze in de studio niet goed genoeg klonken, gooiden we ze weg.
Zou je, terugkijkend, dingen anders gedaan hebben? Zo ja, welke?
Er zijn altijd van die kleine details die je anders zou doen. Van die kleine drumdingetjes of het gevoel wat je in een gitaarsolo legt, maar we zijn erg tevreden met het eindresultaat. Zoals ik eerder al aangaf, lag de blauwdruk er al. Een van de laatste puzzelstukjes was de mix die is gedaan door Jarrett Pritchard. Hij is een van de weinige gasten uit Florida die nog weet hoe hij deze sound moet neerzetten. Hij moest de laatste details invullen.
Drie van de vier Gruesome-leden komen uit Florida en eentje uit Californië? Dat geeft uiteraard logistieke problemen….
Ja en nee. Met hulp van de huidige technologie konden we de demo’s snel en makkelijk naar elkaar sturen voordat we Savage Land uiteindelijk opnamen. De enige moeilijkheid is dat we Matt altijd naar Florida moesten vliegen om te kunnen oefenen voor een toer. Maar verder gaat het eigenlijk wel.
Savage Land verschijnt ook op cassette. Was dat jullie idee of dat van het label? Ben je zelf een verzamelaar van cassettes of draai je liever LP’s?
Cassettes zijn nogal in de mode de laatste tijd en ik dacht dat het een perfect medium zou zijn voor dit album. Het was dus mijn idee maar Relapse Records was het al snel met me eens. Het hele idee achter dit album was om het gevoel van de late jaren ’80 te reproduceren. In die tijd kocht ik zelf ook veel cassettes. Die waren goedkoper dan vinyl. De cassettes die Relapse uitbracht, waren voorzien van digitale downloads zodat de kopers ze konden uploaden en op een Ipod of Iphone zetten. Ik ben er vrij zeker van dat al onze toekomstige albums ook op cassette zullen verschijnen. Voor ons oude zakken is dat pure nostalgie.
Je bent betrokken geweest bij Death To All, een Death-coverband. Over deze band is redelijk wat commotie geweest. Sommige mensen vinden het goedkope lijkenpikkerei en zijn van mening dat Death zonder Chuck simpelweg niet kan. Wat is jou mening?
Feit is dat de muzikanten, zeker die betrokken zijn bij Death To All, simpelweg hun brood moeten verdienen. Dus geld zal altijd een factor zijn. Dat gezegd hebbende, ben ik van mening dat het een goede zet is als mensen kennis kunnen maken met de muziek van Chuck en zeker als die live wordt uitgevoerd door enkele oud-bandleden. Voor sommige mensen is het de eerste kennismaking met deze muziek. Het moge duidelijk zijn dat zonder Chuck er geen echte Death kan zijn. Daarom heet de band ook Death To All. We houden niemand voor de gek. We geven mensen alleen een kans om de muziek live te horen. Houd gewoon op met zeuren en geniet ervan! Ik was betrokken bij het Human-gedeelte met Sean, Paul en Steve en het was een genot om elke avond die nummers met hen te spelen. Het was voor mij een onvergetelijke ervaring.
De carrière van Death bedroeg ruwweg vijftien jaar. Ben je enkel een liefhebber van het oudere werk uit de beginjaren of luister je ook naar het latere werk?
Zowel Matt als ik houden duidelijk van de oudere albums. Maar ik houd ook erg van Human en Symbolic en ik heb samen met Sein Reinart gestudeerd dus die invloed is er wel degelijk op Savage Land, maar alleen voor het getrainde oor. Ik heb het met Matt al over een vervolg gehad en er is een redelijk grote kans dat Gruesome op zeker moment een meer technische richting in zal slaan. We zullen daarin nooit zo ver als Chuck gaan, inclusief het veranderen van het logo, maar als muzikant wil je je toch ontwikkelen en we zullen die kant wel gaan verkennen in de toekomst. Een van de dingen die ik het meest kon waarderen aan Death was het feit dat Chuck zichzelf nooit herhaalde. En die standaard hebben we met Gruesome ook voor ogen, daarin ligt onze uitdaging.
Zijn er al plannen voor een vervolg op Savage Land ?
Het tweede album is al geschreven en er zijn al wat demo’s opgenomen. Het zal anders worden dan wat iedereen van ons verwacht, op sommige gebieden tenminste. Het zal ongetwijfeld veel aan Death doen denken, maar welke periode? Dat zal voor de fans afwachten worden. Laat ik het zo verwoorden: volgens Matt wordt dit waarschijnlijk zijn favoriete album van Gruesome.
Zoals altijd is het laatste woord aan jou:
Jij bedankt voor de support en dank aan alle fans die Gruesome snappen en ons waarderen. We hadden van tevoren geen idee of mensen ons zouden begrijpen en of ze ons zouden liefhebben of haten. Maar we waarderen alle positieve reacties enorm. We hebben vorige week voor het eerst opgetreden en dat ging geweldig! We kijken uit naar wat de toekomst ons gaat brengen en zijn blij dat we bij kunnen dragen aan het levend houden van Chuck’s muzikale nalatenschap. HAIL CHUCK!!
Links: