Nightwish, de Finse band met de Nederlandse Floor Jansen achter de microfoon, ligt dit jaar stil. Een ideaal moment voor Zware Metalen om bij te praten met Jansen, die op 15 maart geboorte Freja geboren zag worden.
Wat denk je: zal het lastig worden om het ouderschap te combineren met het zingen in een band en het constante toeren?
Het is een uitdaging, maar te doen. Ik ben niet de eerste die dat gaat doen. We blijven gewoon toeren en muziek maken.
Maar voorlopig nog even niet denk ik?
Nee. Nightwish heeft sowieso een jaar vrij genomen na de afgelopen tournee van anderhalf jaar. Toen we met de planning bezig waren van de vorige wereldtour werd de wens uitgesproken om na deze wereldtour eens een jaar vrij te nemen.
Vooral de bandleden die al vanaf het prille begin in Nightwish zitten en non-stop hebben gewerkt zagen dat wel zitten. Er komt voorlopig dus een nieuw album en geen shows; even helemaal niets. Dat is niet omdat het niet goed voelt. Integendeel: juist omdat het wel goed voelt, zodat we met een gerust hart even helemaal wat anders kunnen gaan doen.
Ik heb ergens gelezen dat je de meest succesvolle zangeres van Nederland wordt genoemd, wat vind je daarvan?
Dat geldt niet zozeer voor binnen Nederland, maar vooral op internationaal niveau. Mensen weten wat bijvoorbeeld Ilse DeLange en Carol Emerald in het buitenland doen, maar niet wat Floor Jansen allemaal doet. Terwijl ik als zangeres van Nightwish meer doe dan die twee zangeressen bij elkaar. Vanuit uit die gedachte is het dan ook verwonderlijk dat buiten de metal mensen gewoon niet weten wat Nightwish – met een Nederlandse zangeres – allemaal bereikt heeft.
Het is in Nederland altijd moeilijk geweest om als metalband mainstream media te bereiken. Terwijl een band als Nightwish nota bene niet per se alleen maar metal is. Wij hebben toch een heel divers publiek. De media coverage hier in Nederland blijft toch vooral binnen de metal media. Iedere metalhead weet wat er gebeurt maar daarbuiten niet.
Je hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat je overal herkend wordt en dat je niet meer normaal over straat kan lopen.
Het is ook niet mijn ambitie om nog bekender en beroemder te worden, maar dat valt mij wel op inderdaad. En dat is op zich ook wel grappig.
Je hebt net met Nightwish de DVD Verhicle of Spirit uitgebracht, met daarop shows in de befaamde Wembley Arena en in Tampere Finland. Hoe bereid jij je voor op zulke shows?
Eigenlijk is de beste voorbereiding om er niet mee bezig te zijn. Die shows zijn hetzelfde als de show van gister en is net zo bijzonder als die van morgen. Je moet niet denken aan de camera’s, daar word je alleen maar zenuwachtig van. Het is niet zo dat deze shows anders zijn dan andere shows en wij andere dingen doen dan met reguliere shows. Dat zou alleen maar jammer zijn.
Hoe beleef jij z’n show als je voor zoveel mensen mag optreden?
Niet anders dan normaal, maar in het algemeen ervan ik het als helemaal te gek. Het maakt niet uit waar je komt, of het nou Japan of Brazilië of waar ook in de wereld; mensen beleven onze muziek toch vaak op de zelfde manier. Het wordt misschien anders geuit maar de interactie tussen het publiek en de band is er overal. Overal worden mensen blij als we langskomen en dat vind ik een van de gaafste dingen van dit doen. Je doet het toch samen, met de band, het publiek en met iedereen er omheen.
Hoe kijk je terug op deze wereldtour met Nightwish?
Het is zo snel gegaan allemaal. We zijn in anderhalf jaar de hele wereld rondgereisd, en elke week hebben we wel een andere stad bezocht. Het was een fantastische tijd. Het was de eerste keer dat ik alles van het begin tot het einde heb meegemaakt. We hebben het zo gepland dat we veel hebben kunnen spelen, maar niet té veel. Er zat genoeg tijd tussen om weer even terug op aarde te landen en om ons zelf weer op te laden voor de volgende run. Wat echt een luxe is want je hebt veel bands die moeten maar door en doorgaan en dat gevoel had ik dus niet.
We zijn ook als band dichter bij elkaar gekomen. Het voelt nu ook raar dat we niet meer bij elkaar zijn en geen shows meer doen. Er is ook nooit een moment geweest dat we het onderling met elkaar hadden gehad; hetzij met toeren dan wel met elkaar onderling. Gedurende de hele tour hebben we een heel toffe tijd gehad.
Eerder heb je ook al een aantal shows met Nightwish gedaan. Was die wereldtournee anders dan die shows?
Toen ik voor het eerst in Nightwish ging zingen, was dat halverwege hun lopende tournee. We hebben toen bijna een heel jaar getoerd. Maar voor deze laatste tour was ik van het begin tot het einde bij heel de cyclus betrokken. Eerst samen een plaat maken; dan alle promotie en daarna de complete tour.
Je hebt nu eigenlijk geen tijd meer voor je eigen projecten.
Ik realiseerde me dat een band naast Nightwish niet te doen was. Een band vraagt een constante input. Zeker als het je eigen band is moet jij de kar trekken en dat kon niet meer sinds ik bij Nightwish ben gaan zingen. Ik heb vanaf september 2012 constant gewerkt en ik zag mijzelf niet bij de eerste de beste pauze van Nightwish meteen weer verder gaan met bijvoorbeeld ReVamp. Maar ondertussen heb je natuurlijk wel mensen die op je zitten te wachten en dat is natuurlijk niet eerlijk tegen over hen.
Bij projecten ligt dat anders dan bij een eigen band. Die kun je tussendoor doen. Ik heb bijvoorbeeld op Ayreon’s nieuwe plaat meegezongen. Dat kost me dan slechts een of twee dagen. Dit jaar krijg ik natuurlijk wel weer de kans om méér te doen maar zoals al eerder gezegd: na vier jaar constant werken vind ik het wel prima om niet constant te blijven werken. Mijn grootste ambitie op dit moment is eigenlijk alleen muziek maken als ik er zin in heb zonder deadlines, gewoon relaxt.
Zo heb ik in 2008 toen we een sabbatical zouden hebben van After Forever, een rockalbum geschreven met Jørn Viggo Lofstad, gitarist van Pagan’s Mind. Dat is nooit uitgebracht. Toen ik vorig jaar wist dat Nightwish een pauze zou gaan houden, heb ik hem gecontacteerd met de vraag om dat album alsnog af te maken en uit te brengen? Dat is iets wat ik dit jaar graag zou willen doen. Zonder deadlines, zonder druk.
Hoe kijk je terug op je hele carrière tot nu toe?
Die heeft zo ups en downs gekend. After Forever ging heel geleidelijk vooruit. We begonnen als tieners langzaam van repetiebandje naar een band met een platenmaatschappij. Vanaf het eerste album speelden we steeds meer shows en werd de band steeds groter en groter. En eigenlijk net op het punt dat we iets hadden bereikt en dachten “nou gaat het supergoed”, stopte het. Maar ik was nog lang niet klaar met metal dus vandaar dat ik ReVamp oprichtte.
Dat bleek echter wel een hele stap terug naar beneden. Het kostte heel veel moeite om de bal een het rollen te krijgen. En net toen het een beetje begon te lopen werkte mijn gezondheid niet meer mee. Ik heb anderhalf jaar thuis gezeten en toen ineens, boem, kon ik voor Nightwish gaan zingen. Dus die carrière gaat echt met ups en downs. Ik denk wel dat dat nodig is geweest om een band als Nightwish op dit tempo en niveau op een gezonde manier te doen. Ik heb door dit alles veel geleerd. Ook al werk ik nu harder dan daarvoor, ik doe het wel op een makkelijkere manier dan eerder. Ik denk dat dat voor de langere termijn gewoon nodig is.
Wat kunnen we in de toekomst nog van jou verwachten?
In de nabije toekomt komt er eerst nog de Ayreon-plaat uit (28 april -red.) waar ik op meezing, samen met heel veel andere toffe zangers en muzikanten. En live gaan ze ook nog wat doen in 013, die drie shows zijn al uitverkocht. Daar ben ik ook bij, samen met mijn zusje. Nightwish zelf doet dit jaar dus niets. Maar in 2018 gaan we dingen doen waar over we nog niks naar buiten hebben gebracht maar wel iets waar de Nightwish fans naar uit kunnen kijken. Ik heb er zelf ongelofelijk veel zin in en verder heb ik nog de ambitie om het eerder genoemde rockalbum uit te brengen.
Links: