Interview met Devildriver
Ruim voor aanvang van de concertavond waar DevilDriver 19 februari jongstleden naast Cannibal Corpse headliner was bevond ik mij al in de lobby van 013. Na de nodige bekers koffie was het dan zover en mocht ik gezellig aanschuiven in de tourbus naast Dez Fafara en enkele van zijn vrienden, de tourmanager en wat mensen uit zijn crew. Het interview liep al snel uit de hand tot een vrolijke bende gezelligheid in de wietdampen. Een gesprek om niet te vergeten, hieronder beknopt uitgewerkt.
.jpg)
Dez, my man, hoe is het met je vrouw en kinderen thuis? Alles oké?
Gast, die plug in je oor is bad-ass, dat wil ik eerst even zeggen. Ik zit er al de hele tijd naar te kijken. Maar dankjewel voor het vragen, het gaat goed met ze. Ik ben nu al weer twee weken onderweg en ik mis ze enorm, ik heb voor dit jaar en volgend jaar dan ook tussen elke tour een week of drie à vier ingepland om tijd voor de familie te maken. Ik neem ook thuis veel op, dus dan is mijn vrouw in de buurt, kan ze sandwiches voor me maken, dat is geweldig man!
Ik begrijp je. Je bent natuurlijk ook al vaak in Nederland geweest, vooral met DevilDriver. Je hebt bijvoorbeeld gespeeld in de Melkweg Amsterdam, op Fields Of Rock, en meerdere keren hier in de 013 venue. Heb je er een favoriete stage tussen zitten?
Ik hou gewoon echt van dit land. Ik vind alle shows hier leuk, dat meen ik, dat zeg ik echt niet overal. Geloof me, ik zal eerlijk tegen je zijn. Ik vind de Nederlanders leuk, de cultuur, het eten. De ‘vibe’ is ontspannen, de shows ‘killer’. Eerlijkheidshalve moet ik ook zeggen dat ik vanmorgen toen ik hier aankwam ook vrij snel opmerkte dat ik hier makkelijk zou kunnen wonen. Maar dat roep ik al lang hoor, dat kun je nog terugvinden in interviews met Coal Chamber, rond ’95-’96.
Nou, waarom verhuis je dan niet gewoon naar Nederland? Je vindt de shows hier leuk, je ‘digged’ alles aan Nederland!
Wel, zodra mijn kinderen klaar zijn met school gaan mijn vrouw en ik ongetwijfeld rondreizen. Mijn vrouw houdt ook van Nederland, ze heeft een romance met het idee van iedereen op de fiets zoals hier, ze vindt dat cool. En als ik een Nederlands staatsburger ben geworden krijg ik ook een wietpas, jeej! Ik sluit het dus echt niet uit!
Je weet dat die regels aangescherpt zijn hè?
Ja, dat weet ik ook. Maar ik respecteer de regels van ieder land, dat hoort zo als je het er leuk vindt.
Je hebt gisteren in Duitsland gestaan, vandaag in Nederland. Vervolgens ga je weer voor drie shows in drie dagen terug naar Duitsland en vervolgens naar België en Frankrijk. Niet echt logisch hè?
Ja, ik ben niet de boekingsagent. De show gisteren in Duitsland was uitverkocht. We doen het goed daar, de shows zijn erg intens. Straks in Frankrijk zijn de shows vast ook geweldig om te doen. Deze tour is echt ‘killer’!
Maar ik heb gehoord van andere grote bands dat het publiek in Duitsland vaak wat moeilijk te motiveren is en maar wat rondhangt? Wij Nederlanders zijn natuurlijk bekend vanwege ons enthousiasme.
Het is een beetje als het verschil tussen Los Angeles en New York man. Als je het goed doet, krijg je het publiek mee, anders staan ze inderdaad een beetje met de armen over elkaar. Het Nederlandse publiek heeft ook wel een attitude hoor, maar als je het over onze shows in Duitsland wil hebben; het publiek ging daar echt als gekken tekeer. ‘Really amazing’. Het is natuurlijk ook een enorm land. Ik heb ook een hoop vrienden in België, dus die show in Antwerpen wordt ook vast gaaf.
Hoe is het om rond te touren met Cannibal Corpse trouwens?
’My god’, zij zijn echt de tofste band waar ik ooit mee heb getourd in mijn leven. Ze zijn zo ongelooflijk cool. Ik bedoel maar, eergisteren kwam ik van het podium af en toen kwam George naar me toe en kreeg ik een t-shirt van hemzelf cadeau. Het zijn zulke normale mensen man, we hangen graag met ze rond, met Alex en Rob ook, ze zijn allemaal ‘fucking great’.
Tof, lijkt me gezellig. Moet je nu na deze tour weer meteen de studio in?
Als ik straks weer thuis ben komt onze producer twee dagen langs om wat dingetjes af te ronden, want ik zie steeds nog wat kleine dingetjes die ik graag wil inbrengen of veranderen. Ik wil echt dat deze nieuwe plaat onze beste ooit wordt.
Gaan je zonen er weer deel van uitmaken ook? Hebben ze dezelfde ambitie als hun vader?
Uhm, nee, mijn zonen hebben deze keer alleen hun aandeel in het bijwonen van de opnames, ze hebben me zien opnemen. Het was geweldig om mijn familie daar te hebben zitten tijdens het opnemen en mijn honden waren er zelfs bij. Mijn oudste van 22 is echt een ‘shredding’ gitaarspeler, hij is geweldig en mist nooit een noot. Mijn middelste is helemaal into drum ’n bass, de jongste luistert naar rap. Ze houden allemaal van muziek weet je. Wil ik dat ze ook in deze business en lifestyle terecht komen? Dat weet ik nog niet. Je moet een bepaald persoon zijn om altijd op weg te kunnen leven. Iemand die zich ook in zou kunnen schrijven voor de marine bijvoorbeeld. Het is niet altijd ‘fun and games’, het kan erg lelijk zijn of worden. Je moet het aan kunnen kijken en er plezier van hebben, ik hou ervan om onderweg te zijn.
Wat gaan we vanavond horen tijdens de show? Van al het werk wat, of voornamelijk van een bepaald album?
Van alles wat, de setlist is echt geweldig deze tour. Het is elke keer een uur dat echt voorbij vliegt gewoon, we spelen de toffe tracks, zoals Cry For Me Sky van het eerste album, verschillende liedjes die we al een tijd niet gespeeld hebben ook. Ik sta elke dag op met in mijn hoofd de gedachte om die avond weer alles te gaan ‘verwoesten’. ‘It will be a killer show’!
Ik was eens wat aan het neuzen de afgelopen dagen, naar jullie fanclubjes. Wat me vooral opviel was het enorme foto-bestand van mensen die DevilDriver-tattoos hebben, fans die merchandise promoten voor jullie en die dude en dat chickie hier naast me van je crew hebben ook één of twee tattoos. Leg me eens uit, hoe dankbaar ben je naar je fans toe?
Ik ben sowieso dankbaar voor dit leven, ik wilde dit altijd al doen en ik mág het ook doen. Ik ben erg dankbaar voor de mensen om ons heen en de mensen die onze muziek leuk vinden. En om maar een voorbeeld te noemen, we hebben net een nieuwe tourmanager, en hij zei vanochtend nog tegen me: ‘ik heb nog nooit gewerkt met mensen zoals jullie’. Iedereen is familie, zonder ego’s en zonder issues, en daar werk ik ook hard voor. Muziek maken en mensen hebben die dat waarderen, dat is geweldig. Het is hetzelfde als kunst. Als je een schilderij maakt en in je huis hangt en mensen die binnenkomen geven hun commentaar daarop, dat ze het geweldig vinden, dat gevoel heb ik ook, maar dan vele malen sterker.
Op dit punt mengt tourmanager ‘Bobo’ zich in het gesprek om te vragen wat Dez die avond wil eten. Na wat gewaagde uitspraken van zowel Bobo als Dez, groeten aan de moeders en over de ongein die op dat moment plaatsvindt, proberen we het interview weer op het rechte pad te krijgen. Mede doordat de heren nog niet beseffen dat ik alles opneem als audio, maar ik het later uitwerk tot wat jullie nu lezen. Ook merchandise-man Frankenstein komt gezellig binnenwandelen, waarna het gesprek gaat over paddo’s en nog meer onzin. Vele lachsalvo’s later zijn we weer wat kalmer geworden.
Zijn er tijden geweest waarop het niet allemaal zo leuk was als nu? Gaan jullie trouwens nog mee op stap na het concert?
Ja, ik ben natuurlijk geen 30 meer, en alles draait nu om ‘fun’. Een tour kan erg vermoeiend zijn, dus ik zeg ook tegen iedereen; ‘als je het niet trekt, doe het dan ook niet. Zoek dan een normale baan’. Helaas moeten we straks meteen weg, een strak schema. We moeten 200 miles rijden naar de volgende show, maar hier hebben ze van die achterlijke regels dat de chauffeur ieder half uur een kwartier moet uitrusten, dus we doen er tien keer vijf uur over. In Amerika rijden de buschauffeurs 21 uur achter elkaar door, ze worden wakker vastgeplakt aan het stuur, ‘shaking’. Een rit van vier dagen doen we daar in twee.
Ik zou in mijn broek schijten met zo’n chauffeur…
Ach, bij een frontaal ongeluk is hij als eerste dood (lacht nog harder) ‘And that is the story i’m stickin’ too’.
Ik denk dat we wel klaar zijn met de vragen, of moeten we nog iets doornemen?
Nou, je omvang, you’re huge! Laat onze drummer je niet zien, want hij wil dan armworstelen met je. Hij wil armpje drukken met iedere ‘big dude’ die hij tegenkomt. Hij vermorzelt mensen! Gisteren nog, George van Cannibal Corpse!
Laat hem maar komen, waar is hij?
(lacht nog harder en applaudisseert) Oké, oké. Als hij wakker is kom ik je weer opzoeken. Dat is nou Nederlands. ‘Let him try..’. Ik zou niet met je sollen, ik trap je in je ballen, mep je tegen je kin en ren gillend weg. ‘No fucking way’. Tot straks dus!
En het bleef nog lang onrustig… Met dank aan onze huisfotograaf Gerard voor enkele van de foto’s.
.jpg)
Links:
