Interview met Battalion
Het is heel lang stil geweest rond het Vlaamse Battalion. Na hun succesvolle debuut Winter Campaign en de opvolger Welcome to the Warzone uit 2008 gaf deze oorlogsmachine geen teken van leven meer. Nochtans heeft de band al die jaren zeker niet stilgezeten. Hoog tijd voor een babbel met brulboei Ruben Luts over de nieuwe plaat die eind vorig jaar uitkwam en over de toekomst van de band.
Only The Dead Have Seen The End Of War kan op heel wat bijval rekenen, waarom hebben we er in hemelsnaam zo lang op moeten wachten?
Inderdaad zijn de reviews die we al hebben binnengekregen positief tot zeer positief, wat ons natuurlijk veel plezier doet. Waarom het zolang stil is geweest rond Battalion, dat is een lang verhaal van pech en uitstel. We zijn nochtans meteen na Welcome to the Warzone beginnen schrijven, in 2008 dus al, maar in 2010 namen we afscheid van onze drummer. De opvolger heeft kort daarna op zijn beurt een stap opzij gezet. Toen lagen we bijna een jaar op ons gat, tot dat Kevin in 2011 is terug gekomen. Pas toen is alles terug een beetje op gang gekomen.
Als jullie in 2008 al zijn beginnen schrijven, staan er dan nummers op Only The Dead… die al zes jaar oud zijn?
Eigenlijk wel, al merk je wel dat Igor, die in 2008 al als extra gitarist bij de band kwam meteen een impact heeft gehad. De complexiteit en de techniciteit van de nummers en de solo’s ligt een pak hoger dan op de vorige platen. Dat is ook waarom we destijds met Kevin in zee zijn gegaan als drummer en als je zijn spel nu beluistert merk je wel dat hij heel wat technische bagage heeft. Als je zoals wij natuurlijk jaren aan de nummers hebt zitten schrijven merk je wel duidelijke verschillen tussen ‘oude’ en ‘nieuwe’ nummers.
Is dit dat het album geworden dat jullie destijds in gedachten hadden?
Grotendeels wel. Sowieso wilden we meer epiek bereiken dan op onze vorige platen. Onze teksten zijn ook obscuurder, minder rechttoe rechtaan. Zoals ik al zei zit er muzikaal ook meer diepgang in, onder meer dankzij de tweede gitarist. Spijtig genoeg merk je volgens mij toch wel wat dat het album een beetje een lijn, wat samenhang mist. Dat is achteraf wel spijtig. Voor mij had het allemaal wat donkerder, wat ontoegankelijker gemogen. Maar uiteindelijk zit je met vijf man in een band en ben ik natuurlijk niet degene die alle lijnen uitzet.
Nochtans was de platte, toegankelijke primitiviteit de grote troef van jullie populairste album Winter Campaign?
Ik heb me altijd verbaasd over dat grote enthousiasme voor Winter Campaign. De plaat is eigenlijk zo simpel en zo plat, maar toch blijven de mensen er grote fan van en gaat iedereen nog steeds helemaal los wanneer we er nummers van spelen.
Ik ben persoonlijk ook grote fan van het album en was dan ook heel verbaasd dat je op Welcome to the Warzone plots een totaal andere vocale stijl hanteerde! Leg me die keuze eens uit?
Dat is nu exact wat ik bedoelde! Op Winter Campaign doe ik een heel album niets anders dan zo diep en zo lomp mogelijk te grunten. Zonder veel techniek of kunde en toch is dat nog steeds waar de mensen blijkbaar zot van zijn. Tijdens Welcome to the Warzone was ik veel meer bezig met bands als Morbid Angel en Unleashed, vandaar de andere vocale stijl. Ik snap de aantrekkingskracht van Winter Campaign als ik terugdenk aan de band die we toen waren, maar dat is toch al weer tien jaar geleden! Los daarvan blijft het wel heel plezant om die nummers live te spelen, het doet me telkens opnieuw veel als ik zie hoe hard mensen kunnen gaan op onze muziek.
We gingen het natuurlijk over het nieuwe album hebben, nu Only The Dead… zo goed onthaald wordt, waar liggen jullie plannen voor Battalion?
Wel, we zitten een beetje met een dubbel gevoel. We zijn zo lang weggeweest dat het een beetje lijkt dat we helemaal van nul moeten beginnen. Maar we zijn natuurlijk geen jonge wolven meer. Met de ervaring die we hebben zijn onze standaarden wel een beetje beter dan vroeger. We gaan niet geen vijf shows meer doen op één weekend voor vijftig euro. Noem dit geen dikke nekkengedoe, maar het lijkt ons toch een minimum voor een band met onze ervaring en ons palmares. We zijn daarom op zoek naar een boekingskantoor, maar zoals ik al zei lijkt het dat we een beetje terug van nul moeten beginnen.
Is het moeilijker dan vroeger om aan optredens te geraken?
Niet perse moeilijker, maar zoals ik al zei zijn we zelf wel wat kieskeuriger geworden. We hopen een beetje van op gang te geraken via mond-aan-mondreclame, door tijdens de concerten die we doen op te vallen en het verschil te maken. Spijtig genoeg zijn we nooit heel goed geweest in zelfpromotie. Het aantal facebooklikes bijvoorbeeld, geen idee hoe sommige bands aan duizenden likes geraken. Kan je trouwens geloven dat dit het eerste face to face interview is dat ik in meer dan tien jaar Battalion doe? Via mail hebben we er vroeger wel gedaan, maar toch.
Toch kent men, zeker in Vlaanderen, Battalion toch nog? Of misschien in het buitenland?Zoals ik al zei hebben we het gevoel dat we precies van nul moeten herbeginnen. Het heeft ook met de leeftijd te maken, zo kregen we een uitnodiging om het voorprogramma te doen voor een Europees luik van Malevolent Creation, maar op dit moment was het voor vijf man praktisch niet haalbaar om verlof te krijgen, alles te laten vallen en van de ene week op de andere te gaan touren. Het is spijtig natuurlijk, maar we zijn ook geen twintigers meer die nog bij hun ouders wonen, een metalband zoals de onze is geen heel winstgevende operatie. We zijn erg gepassioneerd, maar als je een huis hebt af te betalen is het al moeilijk om alles aan de kant te schuiven.
We zijn er wel eens attent opgemaakt dat we in Australië over een grote schare fans beschikken en dat Winter Campaign in bepaalde kroegen nog regelmatig wordt gedraaid. Er is ons verzekerd dat als we ooit down under op tournee zouden gaan de zaal vlot zal vollopen. Dat doet natuurlijk nog wel een beetje dromen.
Over dromen gesproken, als je even onrealistisch bent, wat zijn dan de dromen die je nog hebt met Battalion?
Het klinkt wat cynisch, maar ik ben misschien te lang bezig om nog echt weg te zitten dromen. Ik denk dat het podium van Graspop dan misschien wel is waar ik voor wil gaan. Het was jaren geleden een show die me altijd is bijgebleven en het is onvergelijkbaar qua bereik in ons land. Het zou ons meteen op heel wat radars kunnen plaatsen en duidelijk kunnen maken dat Battalion helemaal terug is.
En als je de voeten op de grond houdt?
Dan is het antwoord simpel, gewoon zoveel mogelijk plezante shows spelen! Als je mensen met je muziek uit hun dak kan doen gaan, dan weet je toch dat je iets hebt bereikt. Daar krijg je geen genoeg van.
Dat kan ik geloven, laatste vraag: gaan we opnieuw zes jaar moeten wachten op nieuw werk?
(lacht) Er zijn al wat ideeën en riffs voor een toekomstige plaat, maar nu ligt onze focus natuurlijk volledig op Only the Dead Have Seen the End of War. Er is in ieder geval nog enthousiasme bij de band om te blijven gaan!
Bedankt voor dit gesprek!
Links: