De nieuwe plaat No Grave but The Sea van het Schotse Alestorm was precies wat je ervan kon verwachten: een nieuw piratenfeest. Toch wou ik met frontman Chris even praten over deze nieuwe release en over de aankomende Vans Warped Tour, de tiende verjaardag van de band en uiteraard die rit op een ezel.
Dag Chris. Het is al vaker gezegd geweest dat Alestorm het niet al te moeilijk tracht te maken en gewoon zorgt voor feestmuziek. Betekent dat ook dat dit nieuwe album gewoon aansluit op de rest, of hebben jullie hier wat nieuwe dingen geprobeerd?
We hebben echt wel wat nieuwe zaken geprobeerd op dit nieuwe album. Op het eerste gehoor zal het opvallen dat er op deze plaat veel meer screams aanwezig zijn. Over het algemeen doe ik nog steeds mijn piratending, maar onze toetsenist Elliot is best wel goed in het brengen van die blackmetal/metalcore-screams, dus die vind je er zeker op terug. We zijn ook niet gebonden door een bepaald genre, dus trachten we hier en daar een andere insteek aan te brengen in de nummers. We doen gewoon wat we willen.
Dus nog steeds piratenmetal, maar misschien iets zwaarder dan?
Wel, ik vind eigenlijk dat deze plaat minder zwaar klinkt dan al het voorgaande. Vocaal klinkt het inderdaad wat zwaarder, maar op melodisch vlak zijn we wat lichter en poppiër gegaan. Lichtjes paradoxaal op dat vlak dus. (lacht)
Je schreef in het verleden eigenlijk het merendeel voor Alestorm, maar sinds kort is ook gitarist Máté van de partij en je vertelde me net dat Elliot ook graag wat inbreng levert. Hoe verliep het schrijfproces voor No Grave but The Sea?
Ik denk dat ik nu zo’n tachtig procent van de muziek geschreven heb en dat Elliot de rest heeft geschreven. Er staan een paar nummers van hem op en ook enkele lyrics op de tracks die ik schreef. Máté en Elliot schreven samen ook alle gitaar- en keyboardsolo’s. Ik liet hen daarmee aan de slag gaan terwijl ik me bezig hield met de melodietjes, refreinen en alle catchy stukjes op de plaat. Het komt er nog grotendeels op neer dat ik de muziek schrijf, maar iedereen draagt zijn steentje wel bij in het uiteindelijke product, van een kleine invulling op bas tot een drop fill daar.
Jij bent onlangs verhuisd naar Amerika en Máté woont in Hongarije. Betekent dit dat Alestorm doorheen de laatste jaren een pak digitaler geworden is?
Eigenlijk zijn we altijd wel een digitale band geweest. Onze laatste repetitie was in 2011 en sindsdien hebben we eigenlijk niet meer gerepeteerd. Dus nog nooit met de twee laatste mensen die sinds 2011 erbij gekomen zijn, gewoon omdat onze nummers vrij eenvoudig zijn. We leren ze gewoon spelen op ons eentje. Het internet is echt de reden dat deze band is kunnen groeien en dat er nieuwe platen komen. We kunnen nummers versturen en ieder kan er zijn ding mee doen. We regelen daarnaast ook het logistieke luik voor shows. Dat ik naar Amerika verhuisd ben, heeft eigenlijk niet echt iets veranderd aan de manier waarop Alestorm werkt.
Ik merkte dat je op deze nieuwe plaat een nieuwe passie gevonden hebt in het zonnige Mexico. Heeft die passie te maken met je verhuizing naar de VS?
Neen, dat is wel iets dat we altijd gehad hebben. We trachten wat gekke dingen te bedenken, linken die lichtjes aan het piratenthema en doen er dan ons ding mee. Het begon eigenlijk enorm dwaas. Ik vond gewoon dat ‘Yo ho’ rijmt op ‘Mexico’ en dat de basis voor het nummer was gelegd.
Je hebt wel op een ezel kunnen zitten door dat rijmtalent.
Dat was gewoon het meest geweldige eraan! Mijn kont deed zo’n pijn! Een ezel is echt geen comfortabel dier om even een ritje mee te maken. (lacht)
Binnen enkele maanden zijn jullie ook rondreis voor de Vans Warped Tour binnen de VS. Is dit jullie eerste keer?
Ja, we hebben nog nooit een Vans Warped Tour gedaan. Het is best wel gek, want meestal gaat het om bands binnen het alternatieve rockgenre of binnen poppunk of metalcore. Voor de allereerste keer ooit boeken ze nu een folk/powermetalband. We zullen wel zien hoe we passen in dat plaatje, maar ik denk wel dat we ze een verrassing gaan geven.
Ik heb gemerkt dat jullie ook naar San Diego gaan, wat vrij dicht aan de grens met Mexico ligt. Zijn mensen door het hele Trump-gedoe niet wat negatiever geworden voor het Mexico waarover jullie zingen?
(lacht) Nah, man. Iedereen houdt van Mexico, Mexico is een geweldige plaats. Ik kijk er eigenlijk echt naar uit om in oktober en november naar Zuid-Amerika te gaan met de band en ook naar Mexico te gaan. Ik kan niet wachten om dat nummer echt te brengen in Mexico City. Mexicaanse fans zijn sowieso al de gekste fans ter wereld. ‘They’re gonna shit bricks and flip over!’
Gaan jullie die lyrics ‘when the quest is over, and the battle is won’ ook waarmaken en feesten in Mexico na deze Warped Tour?
‘There’s no sleep for the wicked’. Jammer genoeg kunnen we dat niet doen, want we worden enkele dagen later al in Europa verwachten. We doen hier een aantal festivalletjes en onder andere Into The Grave in Leeuwarden staat ook op het programma. Dat valt er eigenlijk vlak na en daar moeten we nog wat zaken voor in orde brengen, dus we worden drukke, drukke jongens deze zomer.
Jammer dat er geen dagje niksen over is. Wat doen jullie als dat wel het geval is? Zijn jullie echt feestbeesten?
Als we zo een paar dagen hebben dan trachten we gewoon even te relaxen. We gaan op zoek naar een hotel met een zwembad en dan proberen we ons gewoon te amuseren. We drinken wat biertjes, doen wat salto’s in het zwembad, enzovoorts. Dat is wat wij meestal doen als we even wat ademruimte hebben.
Feestbeesten dus. Ik vroeg het me af, want op de vorige plaat maakten jullie ook wat historische referenties, onder meer aan de slag bij Cartagena. Is dit nieuwe materiaal ook geïnspireerd door bepaalde zaken, of verzinnen jullie zaken als ‘pegleg potions’ gewoon?
(lacht luid) Ja, klopt! Het merendeel van onze nummers bestaat echt uit onzin die we zelf verzonnen hebben. We hebben echt niet de neiging om op zoek te gaan in literatuur naar historische referenties. Ik kan echter wel zeggen dat het eerste nummer, dat ook de titeltrack is, gaat over The Battle of The Saintes. Dat gevecht vond plaats in de achttiende eeuw in de Caraïbische zee tussen Frankrijk en Engeland. Ik denk dat dat ongeveer de grootste slag ooit was in het Caraïbische gebied, dus ik vond het cool om daar even een nummer over te schrijven.
Het viel me op dat jullie nu ook een track Alestorm hebben genoemd. Heeft dat te maken met het feit dat jullie nu tien jaar bestaan?
We waren dat nummer aan het schrijven en we hadden nog geen titel. Het viel ons toen op dat het eigenlijk over ons gaat en we dachten van: ‘laten we het gewoon doen’. Toen hebben we het nummer gewoon Alestorm genoemd. Alle bands moeten dat gewoon hebben vind ik, zo’n nummer dat de naam draagt van je band. Meestal doen ze dat op hun eerste plaat, maar wij wilden het gewoon eens doen op onze vijfde plaat. Waarom niet!
Ik denk dat we ons tienjarig bestaan volgend jaar gaan vieren en ons richten op wat heruitgaves, een boxset hier en een vinyl daar. Dat soort dingen, we zien wel wat er gebeurt.
Was Treasure Island dan ook een track waar jullie gewoon een titel voor nodig hadden? Het leek alsof er meer aan de hand was hier, aangezien de auteur van dat boek, R.L. Stevenson, eveneens een Schot was.
Dat is inderdaad wel wat anders. De lyrics gaan eigenlijk over drie verschillende zaken op hetzelfde moment. Uiteraard gaat het over het boek van Stevenson, maar bepaalde stukken tekst gaan ook over het casino Treasure Island in Las Vegas. Daar gaat het enerzijds over, maar daarnaast is Treasure Island ook het meest oppervlakkige waarover je als een piratenband over kan schrijven en met dat idee spelen we ook wat in het lied. Dat we wat teren op het gemak van dat thema. Ik vind zelf dat we wel een fijne draai aan de lyrics gegeven hebben op die manier.
Dus eigenlijk een combinatie van Stevenson en Las Vegas? Een gekke cocktail.
Klopt, maar het werkt! Zolang je de woorden Treasure Island maar zegt, dan komt het allemaal wel in orde. We zijn ook al een aantal keer in Las Vegas geweest en met de Warped Tour spelen we zelfs in Vegas op mijn verjaardag, dus dat wordt even iets anders…
Voorlopig dus geen feestje voor het tienjarig bestaan, maar krijgen we nog wat andere verrassingen van jullie dit jaar?
We wilden eigenlijk een kersthitje opnemen, maar de lyrics zijn echt enorm aanstootgevend. Misschien heb je het nummer ‘Fuck Through The Night’ al eens gehoord? Wel, dat is niets vergeleken met wat we willen uitbrengen. Het is zo aanstootgevend dat er zelfs enkele muzikanten, uit de brassband die we gevonden hadden, niet wilden spelen. Misschien dat we een paar dingen nog veranderen en dat het dan wel uitkomt.
Hebben jullie al je eigen rum eigenlijk?
Neen, die hebben we nog niet! Het probleem met de wet is dat als je alcohol uitbrengt, je ook niet te veel mag promoten dat mensen dat spul ook drinken. Gematigd drinken dus, maar ik denk niet dat wij dat doen. (lacht) Dat is het probleem. Ik denk niet dat we de algemene indruk nalaten dat we een bende alcoholiekers zijn. (slurpt zijn drankje leeg) Wel, niet dat ik het beste voorbeeld ben op dit moment. Ik heb hier een heerlijke Mango Daiquiri bij de hand, en dat om twaalf uur ‘s middags. Daar ga ik nu verder van genieten, cheers!
Links: