Interview met In-Quest
In-Quest is een vaste waarde in het Belgische metallandschap. Met meerdere passages op Graspop en optredens in onder meer Griekenland en Rusland hebben de heren een mooie staat van dienst. Na de release van hun laatste album Made Out of Negative Matter in 2009 is het lang stil gebleven rond de band, maar in september is het tijd voor een nieuw album, getiteld The Odyssey of Eternity. Hoog tijd om samen met Gert Monden (drums), Douglas Verhoeven (gitaar) en MiQe Löfberg (zang) rond de tafel te zitten, na een zeer geslaagd optreden op Antwerp Metal Fest.
Heren, In-Quest gaat ondertussen al zo’n twintig jaar mee, maar bij elke release lees ik in recensies dat jullie een onderschatte en ondergewaardeerde band zijn. Jullie hebben ook al jaren geen label meer, hoe komt dat toch? Is dat een bewuste keuze?
Gert: Dat is deels bewust. We zijn tijdens de voorbereiding van The Odyssey of Eternity wel op zoek gegaan, maar we waren niet overtuigd van de meerwaarde die de labels ons konden bieden. Het zou ons niet meer optredens hebben opgeleverd, of een voor een grotere verspreiding hebben gezorgd.
Douglas: We hebben doorheen de jaren sowieso een vaste kern van trouwe fans opgebouwd. Die leveren ons genoeg zekerheid om er alleen voor te gaan.
MiQe: Welk label heeft tegenwoordig ook nog echt een impact? Enkel de hele grote, voor de rest is het vechten om te overleven. En daarom moeten ze geld verdienen aan hun bands. Het is een echte industrie geworden, veel labels kijken bijvoorbeeld naar het aantal likes dat je hebt op Facebook. Aan zulke spelletjes wilden wij niet meedoen.
Met ambitie heeft het niets te maken?
Gert: Ja en nee. We zijn zeker nog ambitieus, maar waren eigenlijk teleurgesteld door de aanbiedingen die we kregen. We hadden het gevoel dat we alleen veel meer zouden kunnen bereiken, met dank aan onze trouwe fans.
Douglas: We steken bijvoorbeeld altijd veel moeite in ons artwork en in lp’s en dergelijke. Dat wilden we blijven doen, in plaats van een album uit te brengen met een boekje van vier bladzijden. Labels zijn zeker geen garantie voor kwaliteit en we hebben al meer dan genoeg ervaring om er zelf te geraken.
Laat ons het dan eens over de nieuwe plaat hebben. De fans zijn er in ieder geval al een hele poos op aan het wachten en op qua optredens is het de laatste tijd redelijk rustig gebleven. Waar hebben jullie al die tijd gezeten?
Douglas: Wel, in de eerste plaats zijn we gewoon al lang aan dit album bezig. Maar we wilden de mensen ook hongerig houden. We hebben de laatste tijd ook heel wat minder opgetreden.
Gert: Je moet er natuurlijk rekening mee houden dat iedereen ook nog een job en een sociaal leven heeft. Het is niet zo vanzelfsprekend iedereen regelmatig samen te krijgen, of zomaar op tour te vertrekken. We hebben wel een paar shows gedaan, maar echt on the road zijn we niet meer geweest.
Het album wordt wel de moeite van het wachten wel waard lijkt me. The Odyssey of Eternity is een conceptplaat geworden?
Douglas: Daarvoor moet je bij MiQe zijn.
MiQe: Douglas was vastbesloten voor dit album gebruik te maken van een 8-string gitaar, het is ook onze achtste album en er staan acht nummers op. De stap naar de ‘liggende 8’, het symbool voor oneindigheid was snel gezet. Heel het album is opgebouwd rond dit concept van oneindigheid.
Wat was dat met die 8-string?
Douglas: Zoals MiQe al zei wilde ik absoluut iets met een 8-string doen, daarmee zijn we ook van start gegaan toen we een eerste keer samenkwamen om aan het nieuwe album te beginnen.
MiQe: Zodra hij begon te spelen begonnen mijn ballen te trillen, ik wist direct dat dit iets ging worden.
Hoe gaat het songschrijven in zijn werk bij jullie?
Gert: Het grootste deel van de verschillende nummers wordt door ons drieën vorm gegeven. Daarna wordt alles stap voor stap door iedereen uitgewerkt. MiQe houdt zich ondertussen ook bezig met de teksten.
MiQe: Maar Douglas heeft wel zijn maagdelijkheid verloren, hij zingt voor het eerst mee op een nummer!
Dat klinkt best als een tijdrovend systeem.
Douglas: het is dan ook een lange bevalling geweest. Pas na acht maanden konden we daadwerkelijk de studio in.
Wat mogen we verwachten? Bouwen jullie voort op Made Out of Negative Matter?
Douglas: Made Out of Negative Matter heeft heel wat fans verrast. Het was een extreem technisch en redelijk ontoegankelijk album.
Gert: Op het nieuwe album zijn we weer toegankelijker denk ik.
Een stap terug, of een logische evolutie?
Gert: Een beetje van beide. Ik zou vooral zeggen dat het een logische stap is, waarbij we er bewust voor gekozen hebben enkele toegevingen te doen aan het publiek.
MiQe: Made Out of Negative Matter was een samenvatting van al onze frustraties, waarop we gewoon onze zin wilden doen.
Douglas: Sommige fans hadden het er toen wel wat moeilijk mee, een toegankelijk album was het niet. Dat gaat met Odyssey of Eternity toch een beetje anders zijn. Dit is eigenlijk de missing link tussen Made Out of Negative Matter en The Comatose Quandaries.
Wat staat er nu op het programma, een tournee?
Gert: Dat hadden we graag gedaan, maar het lijkt er niet echt in te zitten. Zonder label denken veel zalen dat je minder kwaliteit bezit, wat natuurlijk nergens op slaat.
MiQe: Zoals ik daarstraks al zei, het is een echte industrie geworden. Je moet je vaak inkopen in optredens, je bent zelden zeker van je plaats.
Douglas: Als ze ons vragen, zijn we zeker kandidaat, maar ik denk niet dat we die kans nog gaan krijgen.
Gert: En dat terwijl we toch een aardig palmares kunnen voorleggen.
MiQe: Mainstage van Graspop, uitverkochte zalen in Griekenland en in Moskou!
Hoe zijn jullie daar terecht gekomen?
Douglas: Dankzij een enthousiaste fan die ons koste wat kost live wou zien. Hij heeft alles geregeld en betaald, tot onze vluchten toe.
Gert: De ontvangst daar was onwaarschijnlijk, heel het publiek scandeerde voor we eraan begonnen onze naam: In-Quest, In-Quest!
Douglas: Na het eerste nummer sprong er één van mijn snaren en moesten we vijf minuten pauzeren, maar dat had geen invloed op de uitgelaten sfeer.
Zien jullie er dan tegenop om nu terug in jeugdhuizen te gaan staan?
Douglas: Neen, absoluut niet, wij zetten ons altijd in voor de fans, want ze komen toch maar om jou te zien spelen.
Gert: Het is alleen moeilijk hoe beperkt het hier in België allemaal is. Er liggen heel weinig kansen voor metalgroepen.
MiQe: In-Quest krijgt in Zweden ook veel meer respect dan hier, het is eigenlijk vreemd.
Want jullie bestaan ondertussen toch bijna 20 jaar, die Gert en Douglas bijna volledig hebben meegemaakt. Wat maakt In-Quest na al die jaren nog uniek?
Gert: Voor ons is het altijd van belang geweest om ons eigen ding te blijven doen. In-Quest is een eiland, en komt altijd net iets anders uit de hoek.
Douglas: Dat heeft ons een stevige fanbase opgeleverd, maar we zijn nog altijd ambitieus genoeg om te proberen groeien.
Heren, bedankt voor dit gesprek, ik ben benieuwd naar het album!
Douglas: Jij ook bedankt, en aan al onze fans: tot binnenkort!
Links: