Ooit met het idee gespeeld een echte top-40 hit te schrijven?
Laten we hopen dat we een hele shitload aan platen zullen verkopen, zodat we
de volgende keer met tien orkesten kunnen spelen in plaats van slechts één,
hahaha!
Alsjeblieft géén Rhapsody-achtige onzin, he?
Dat zijn jouw woorden, haha. Maar ik houd niet van die snelle orkesten
(imiteert vervolgens een op hol geslagen viool op speed, en ligt in een kreukel
om zijn eigen lolbroekerij). Geef mij maar de soundtrack van Braveheart of zo.
Emotioneel, en niet tienduizend noten per minuut – niet zo gestressed.
Je zult het materiaal ook live moeten spelen.
Dat zullen we grotendeels met een keyboard kunnen opvangen. Natuurlijk staat
er een pure orkest-ballad op de plaat, maar het zal niet als bijvoorbeeld
Vivaldi klinken; eerder Wagner. Maar nog geen grote top10 hit, denk ik, we zijn
tenslotte een Metalband!
Iets heel anders dan: waar komt de naam Edguy eigenlijk vandaan?
In ’92 waren we een schoolband zonder naam. Toen hebben we gedacht: laten we
zelf maar een woord verzinnen als bandnaam. We hadden een leraar die Edgar
heette, en toen hadden we het lumineuze idee om dat om te gooien naar Edguy. Een
erg lumineus idee mag ik wel zeggen, want het zesde album komt er aan, met het
live-album zeven, en we zouden niet meer anders willen.
Jullie bestaan nu zo’n jaar of elf; als je overnieuw mocht beginnen, wat
zou je dan anders doen?
Niets, denk ik. Natuurlijk zou ik met mijn huidige ervaring andere nummers
hebben geschreven voor de demo’s, haha. Maar serieus; we hebben altijd gedaan
wat wij juist achtten, en dat was het belangrijkste. We zijn notabene begonnen
in het Grunge-tijdperk. De labels dachten ook: dit soort muziek moet je niet
maken. Maar wij geloofden in onze muziek, en in wat we deden, en nu zitten we
hier, en verdienen we geld aan onze hobby; zien we de mooiste plekken ter
wereld. We kunnen ons niets meer wensen, eigenlijk, en alleen omdat wij hebben
gedaan wat we zelf wilden. Ik heb nergens spijt van; spijt is iets doms, omdat
je eerst fouten moet maken om spijt te hebben – om te voelen hoe je het beter
gedaan zou kunnen hebben. Het is een leerproces, en je zou geen berouw moeten
hebben om te leren.
Dus je speelt nog niet met het idee ermee te stoppen en een leuk
gezinnetje op te richten?
(volmondig:) NEE! Mijn God, nee, ik wil geen leuk gezinnetje. Ik ben nu
vijfentwintig, en ben net een half jaar met mijn vriendin gebroken. Ik voel me
levendiger en hongeriger dan ooit, en dat hoor je terug in de muziek. Voor mij
nog geen gezinnetje! Ik bedoel: luister naar W.A.S.P., toen Blackie Lawless een
brave burger werd; zo klinkt zijn muziek nu ook, hahaha. Ik ben een grote
W.A.S.P.-fan, en vroeger klonken ze rauw en hongerig, en ik denk dat dat het
beste geluid is voor een rockband.
Een gewetensvraag: wat is je favoriete Edguy-album?
Dat hangt er van af: wil je het diplomatieke antwoord, wat inhoud dat ieder
album tot nog toe is even belangrijk geweest? Of wil je het Joey DeMaio-versie:
“ons volgende album wordt het best en blaast iedereen weg! Niet dat we al muziek
hebben geschreven, maar het wordt wel ons beste album!” Maar serieus; ik hoop
dat het volgende album het best wordt. Wat dat betreft had ieder album niet
kunnen bestaan zonder het album er voor. Ik weet dat het een cliché-antwoord is,
maar zo is het wel. Muzikaal gezien houd ik momenteel het meest van het
Mandrake-album, denk ik echter. Maar het volgende album blaast iedereen weg,
haha! We hebben vijftien songs voor de cd, en het wordt een lang album.
In mijn optiek komen de beste metal-acts die niet Iron Maiden zijn nog
steeds uit Duitsland. Hoe denk je dat dit komt, en hoe kijk je tegen de Duitse
scene aan?
We hebben goede en slechte bands, zoals iedere scene. Ik zal echter de
slechte niet noemen, haha. Alhoewel, iedereen geeft natuurlijk het maximale, dus
in wezen is niemand echt slecht. Maar we hebben sterke bands gehad: Accept,
Scorpions, Helloween. Die laatste hebben we nog. Gamma Ray, Blind Guardian, noem
ze maar op. Ik denk wel dat onze bands op hun best zijn als ze niet proberen te
verhullen dat ze Duits zijn. Rammstein is ook zoiets; niet dat die band nu echt
mijn muziek maakt, maar je kunt niet ontkennen dat ze een bepaald charisma
hebben. Bands als The Scorpions, Helloween, en zeker Accept vond ik het best als
ze niet probeerden te doen alsof ze Amerikaans of Brits waren. Ze klonken gewoon
zoals ze klonken. Ik heb ooit Mikkey Dee (Motörhead) ontmoet, en die stond me te
vertellen dat hij aan de eerste drum-beats al kon horen of het een Duitse band
betrof of niet! Dat is waanzinnig, zo’n karakteristiek geluid! Natuurlijk is
kwaliteit niet per sé gebonden aan nationaliteit. Kijk naar jullie: jullie
hebben Arjen Lucassen, Vengeance, Elegy, Within Temptation, allemaal
klassebands. Kijk naar Italië: of je Rhapsody nu gaaf vindt of niet, ze maken
wel hun eigen soort muziek, en dat is knap, hoewel er momenteel een beetje een
overkill is aan Italiaanse bands die ook dat soort muziek maken.
Toch denk ik dat Rhapsody min of meer gevangen zit in de muzikale stijl
die ze voor zichzelf hebben gecreëerd.
Manowar en Blind Guardian in principe toch ook? Ik denk dat die bands zich
vrij comfortabel voelen in hun eigen hokje, of je dat nu gevangen noemt of niet.
Wat ik wel denk is dat Rhapsody zich nog meer beperkt als andere bands. Maar er
komen veel goede bands overal vandaan, denk ik, en ik wens ze allemaal het
beste…