Interview met Destruction
Destruction is op dreef. Na de steengoede cd Metal Discharge hebben ze nu de dvd Live Discharge uit. Aangezien frontman Schmier een bekende van mij is, kon dit interview ook niet uitblijven. Zoals ik de man hoorde praten, leek het alsof hij nog niet helemaal bijgekomen van zijn tournee door Zuid-Amerika en de bijbehorende jetlag was. Toch wist Schmier me in slechts een half uurtje wel een aardige partij info te geven.
Jullie zijn net terug van een tour door Zuid-Amerika, hoe was dat?
Het is altijd gaaf om daar naartoe te gaan. Zuid-Amerika heeft het beste metalpubliek in de wereld. Ze gaan naar optredens zoals het hier in de jaren ’80 was. Daar staan ze al 2 uur voordat de concertzaal open gaat voor de deur te wachten. Ik heb daar het idee terug te zijn in de jaren ’80. Ze denken daar nog steeds zo over de muziek zoals het hier vroeger ging. Het is daar niet een of andere hype. De mensen zijn nogal arm daar, vandaar dat ze hun gevoelens kwijt kunnen in metal.
Jullie dvd is nu een tijdje uit, wat vind je van het resultaat?
Natuurlijk zijn we tevreden met het resultaat. Ik vind dat de kwaliteit van de dvd erg hoog is, natuurlijk kan je als je miljoenen hebt dan kun je een hightech film maken maar als je maar een paar duizend euro hebt dan moet je er het beste van maken. Ik denk dat we met deze dvd de fans die ons nooit live gezien hebben en de fans die daar de kans niet voor hebben een goede impressie geven van hoe we zijn.
Op de dvd zijn live-beelden van 3 festivals gezien, waarom kozen jullie ervoor om festivals te doen in plaats van een gewoon optreden?
Iedereen filmt gewoon één optreden en dat is saai. We wilden gewoon verschillende optredens en verschillende omstandigheden laten zien. Zo breng je de band dichter bij de fans.
Hoe hebben jullie de rest van de dvd samengesteld?
We hebben vroeger nooit zoveel opnames gedaan, de laatste paar jaar hebben we steeds een klein beetje opgenomen. Het zou wat handiger geweest zijn als iemand steeds de camera vasthield. We hebben alleen maar bij de grote evenementen gefilmd en tijdens het afgelopen X-Mass Metalfest. Maar toch hadden we al te veel materiaal om allemaal te gaan bekijken. We wilden gewoon in beeld brengen wat de band voor en na het optreden doet en hoe de backstage ruimte eruit ziet. Ik vind dat dat goed gelukt is.
Wat vind je zelf het leukste stuk van de dvd?
Dat is moeilijk om te zeggen, ik hou van alle kleine stukjes samengevoegd zoals het Destruction On Tour stuk en het Wacken Afterparty gedeelte. We hebben gewoon de beste stukken die we hadden erop gezet dus ik vind ze allemaal leuk.
Op de releaseparty speelden jullie een lange set van 2 uur, hier speelde jullie oud-gitarist Harry ook mee. Hoe zijn jullie op dat idee gekomen om hem mee te laten spelen?
Het was mijn idee, het duurde erg lang voordat we elkaar weer spraken en dat gebeurde toevallig een paar maanden geleden. Het was een spontane beslissing van mij om hem uit te nodigen om een nummertje te doen. Hij twijfelde daar geen moment aan. Het is altijd leuk voor de fans om te zien dat hij nog steeds gitaar kan spelen. Het is ook een beetje een historisch moment voor de band omdat niemand verwacht had dat we ooit nog een keer met hem zouden optreden.
Wat vindt hij van jullie nieuwere werk?
Dat kun je natuurlijk beter aan hem vragen, maar wat ik ervan weet is dat hij niet zo’n grote metalhead is als vroeger. De oude dingen als Micheal Schenker vindt hij wel goed, maar hij is niet echt dol op de nieuwe stromingen. Hij vind het nieuwe werk erg bruut en hard maar ook wel een beetje te hard voor hem.
Voor de reünie had de band 2 gitaristen, waarom is er besloten om zonder 2e gitarist door te gaan na de reünie?
Waarom zouden we iemand zoeken die Mike zijn werk kan spelen zoals Mike dat kan. Een 2e gitarist verneukt meestal de riffs, die maakt ze slordiger enzo. Mike is de enige gast die thrash kan spelen zoals wij dat doen. Het enige nadeel is dat er live tijdens de solo’s wel een leegte valt maar dat nemen we maar voor lief. Aan de andere kant bestaan onze favoriete bands allemaal uit 3 mensen. Het is een grote uitdaging want als band met 3 personen kan je je niet achter een 2e gitarist of een zanger verschuilen. Die uitdaging moet je aangaan. Natuurlijk is het makkelijker voor een band van 5 of 6 personen om een hard geluid neer te zetten maar wij zijn liever met zijn drieën.