Interview Another Messiah
Het
Nederlandse Another Messiah bracht onlangs via Restrain Records
opnieuw het laatste album Dark Dreams, My Child uit. Toen de band het
album een aantal jaar terug zelf uitbracht waren de reacties al erg
positief. Nu heeft de band een goed label achter zich en zijn ze klaar om
wederom te laten merken dat deze band een ware parel is. Een interview kon dan
ook niet uitblijven! De vragen zijn opgesteld door de reviewers van de eerste en
de re-release, de antwoorden zijn gegeven door gitarist Martijn van de Leur.
Allereerst complimenten over Dark Dreams, My Child.
Het is de enige promo die ik tot nu toe mocht luisteren voor
Zwaremetalen die mij kippenvel wist te bezorgen.
Mooi, dan hebben we ‘m in ieder geval niet voor de kat z’n kut gemaakt! Hehe,
nee serieus. Zelf beleef ik muziek met enorm veel emotie, dus als we dat bij
anderen los kunnen maken met onze muziek is dat het grootste compliment dat er
is.
Zijn jullie tevreden met de release van het album? Komt hij over zoals je
bedoeld hebt? Tevreden met de impact die hij maakt?
Absoluut, en meer dan dat. We hebben echt onze ziel en zaligheid in deze
plaat gestoken en ‘t is maar goed dat ie zo goed wordt ontvangen. Anders was ik
mentaal echt voorgoed afgeschreven. ‘t Zou erg vervelend zijn als je na een
loodzware bevalling een kind uitpoept dat snoeilelijk is en door iedereen
knalhard uitgelachen wordt. Gelukkig wisten wij tijdens de zwangerschap al wel
dat dat haast onmogelijk zou zijn, maar ‘t blijft toch altijd spannend. We zijn
geestelijk misschien niet de meest fitte personen van Nederland, maar ik kan je
verklappen dat er heel wat vreugdedansjes zijn gedaan toen de eerste reacties op
Dark Dreams, My Child binnenkwamen. En ‘t feit dat ie mensen écht diep
emotioneel weet te raken, ja, dat is eigenlijk precies waar we het allemaal voor
deden.
Dit is de tweede keer dat jullie Dark Dreams, My Child gelanceerd
hebben als album, dit maal via het label Restrain Records. Merken jullie
verschil in hoe het album werd ontvangen?
Klopt, we hebben ‘m in eerste instantie zelf uitgebracht en dus ook
opgestuurd naar een enorme berg recensenten. De reacties waren van ‘t begin af
aan gigantisch positief en dat heeft ons een hele hoop publiciteit opgeleverd.
Bij het opnieuw uitbrengen door Restrain is de plaat wederom naar een
vracht recensenten gestuurd en waren de reacties opnieuw zeer lovend. In ‘t
begin hield ik het nog netjes bij maar ik geloof het inmiddels wel… Wat ik er
van begrepen heb is in ieder geval dat de rode draad door alle reacties heen nog
steeds hetzelfde is: zeer positief!
Hoe is de samenwerking met Restrain tot stand gekomen en hoe bevalt
deze?
Via via. Gedurende heel 2006 hebben we met allerlei verschillende labels om
de tafel gezeten. De aanbiedingen die de labels deden varieerden van
hondsberoerd tot slecht, matig en net niet interessant genoeg. We hadden er
eigenlijk onze buik al flink van vol en besloten om ‘het dan maar weer allemaal
zelf te gaan doen’, toen we via via in contact kwamen met Restrain. Dat
bleek een label dat eindelijk de ballen had om ons een fatsoenlijk voorstel te
doen. Dat klikte direct, en de uiteindelijke deal was geloof ik binnen een paar
weken rond. De samenwerking is tot op de dag van vandaag fantastisch en ik ben
ervan overtuigd dat we elkaar enorm kunnen helpen de komende jaren.
Zitten er trouwens grote verschillen tussen de twee platen of is het
gewoon precies dezelfde album?
Het artwork heeft een kleine restyling ondergaan en wordt nu gepresenteerd op
een chique digipack. Het was al vet, maar ‘t komt er nu gewoon nog veel mooier
uit. Oorspronkelijk was er ook nog een videogedeelte gepland, maar dat heeft een
kleine vertraging opgelopen. Daardoor kon het net niet op tijd meer mee. Niet
getreurd echter, ‘t is echt een ramvette videoclip geworden waar zeker nog het
een en ander mee gaat gebeuren!
Waarom is er trouwens gekozen voor eerst een re-release van Dark Dreams
My Child en niet voor een compleet nieuw album?
We tekenden onze deal toen we net midden in onze promotie van Dark Dreams,
My Child zaten. Een volledig nieuwe cd persen wij niet in een paar maandjes
uit, dus werd besloten eerst ons debuutalbum nog eens fatsoenlijk onder de
aandacht te brengen. Ten eerste verdient dat album het, ten tweede geeft ons dat
tijd om zonder al te belachelijk gejakker een tweede plaat te maken. Het
schrijfproces daarvoor is inmiddels al in volle gang. Even geduld dus nog!
Jullie hebben de naam post-doom geclaimd, hoe komen jullie tot dat woord
en wat bedoelen jullie daarmee precies? Waarmee is het grootste verschil dat
jullie ‘post-‘ maakt in plaats van normaal doom?
Die term is ontstaan op een avond flink doorhalen van Hans Rutten van
The Gathering. We hadden een lange discussie over hoe cruciaal het is
welke doelgroep je aanspreekt en hoe lastig het daarbij is een korte, pakkende
omschrijving voor jezelf te geven. Van de ene kant is onze algehele sfeer vrij
doomachtig, maar van de andere kant ligt ons gemiddelde tempo een stuk hoger
dan twee aanslagen per minuut en hebben we een behoorlijk moderne productie.
Begrijp me niet verkeerd, we hebben enorm veel respect voor doomklassiekers
als My Dying Bride en Candlemass, maar daar zijn we lastig mee te
vergelijken. Het is belangrijk daarom aan te geven dat je iets anders doet dan
zij. We zijn sterk beïnvloed door doom-ideeën, maar combineren dat met modernere
elementen uit andere stijlen. Hans kwam daarop met het idee ‘post-doom’. Dat
sprak ons wel aan.
Hoe komen jullie muzikaal tot jullie post-doom eigenlijk? Wat zijn jullie
grote invloeden en op welke wijze maken jullie de nummers?
We zijn allemaal behoorlijk opgegroeid met bands als My Dying Bride,
Tiamat en Orphanage. Ik denk dat je dat tot op zekere hoogte nog
wel behoorlijk kunt terughoren, al kan ik daar zelf bijna niet meer over
oordelen. In de loop der jaren zijn er een hele hoop invloeden bijgekomen vanuit
ieders diverse persoonlijke voorkeuren. Die worden tijdens gezamenlijke sessies
allemaal op een hoop gegooid en dan is het alleen nog een kwestie van elkaar
afremmen op punten waar het echt te ver gaat.
Als er iemand bij ons fan is van Poolse polka’s, dan is er gelukkig altijd
wel een ander die daar een godsgruwelijke schurfthekel aan heeft. Mocht je die
polka er dan toch nog in willen, dan is het zaak dat op zo’n manier voor te
stellen dat het er niet direct op lijkt en toch nog goed binnen het algehele
concept past. Dat geeft je de vrijheid om eigenlijk alles in te brengen wat je
wil, als het maar doordacht is. Overigens werken we de laatste tijd veel thuis,
ieder voor zich, zodat we niet teveel de deur uit hoeven. Internet is onze beste
vriend. Erg handig, voor luie en depressieve alcoholisten.
Is het niet moeilijk om met een hobo in de band te spelen? Zowel live als
in het songwriting proces?
Voor songwriting is het juist erg makkelijk. Sterker nog, we begonnen ooit
met de hobo omdat we een maar één gitaar hadden en toch een melodie-instrument
nodig hadden. We doen veel dingen die andere bands op gitaar of keyboard zouden
doen, alleen is het wat minder afgezaagd. Het geeft extra mogelijkheden, ondanks
dat we maar met z’n vieren zijn. Live wou het nog wel eens lastig zijn met
uitversterken. Het valt natuurlijk niet mee een akoestisch instrument boven de
grafherrie op een podium uit te krijgen. Daar hebben we echter flink in
geïnvesteerd en is tegenwoordig dan ook geen probleem meer.
Op jullie site staan bij de tourdata een bescheiden aantal optredens voor
dit jaar, doen jullie dit bewust of hebben jullie moeite met het vinden van
optredens vanwege jullie muziek?
Dat is bewust. Oorspronkelijk was het plan eigenlijk dit jaar helemaal niet
te spelen in verband met de te maken nieuwe plaat. De re-release van Dark
Dreams, My Child heeft deze plannen echter iets gewijzigd en toen er zich
een aantal coole festivals voordeden zeiden wij natuurlijk geen nee. Ik sluit
niet uit dat we in het najaar en begin volgend jaar nog wel wat meer shows
zullen doen.
Hoe reageert men live op jullie? Samen met Chaoswave hebben jullie
wat landen onveilig gemaakt, hoe waren de reacties op die tour? En in welk land
heb je het beste publiek?
Dat is denk ik heel erg afhankelijk van de setting waarin je ons ziet.
Tijdens zo’n tour met Chaoswave merkten we bijvoorbeeld dat je als
relatief onbekende band op een dinsdagavond ergens in een achterafzaaltje in
België of Duitsland geen ramuitverkochte show speelt voor kolkende
mensenmassa’s. Omdat we ook nog eens vrij complexe muziek maken, is het dan heel
hard werken. De shows die daarna volgden waren echter meer in het weekend, op
grotere podia en voor goedgevulde zalen. Daar hebben we echt de spijkers uit de
muren geblazen en ging het dak er finaal af, dat was geweldig. Wat dat betreft
was met name Denemarken erg cool, maar wat we tijdens eerdere tours in Polen
meemaakten is helemaal bizar. Die lui zijn echt totaal geschift.
Wat is nu de toekomst voor Another Messiah, wat zit er aan
plaatwerkjes, tourtjes of schandalen aan te komen?
Zoals eerder genoemd, zijn we momenteel al volop bezig met de opvolger van
ons debuut. De eerste nummers daarvoor zijn al een heel eind, maar het gaat nog
even duren voordat die definitief het licht gaan zien. In de tussentijd hebben
we natuurlijk nog een knalvette clip voor het nummer And now I will…,
die volgens mij begin september gelanceerd wordt. Ik heb zo’n vermoeden dat er
ook nog wel wat getourd gaat worden, er wordt in ieder geval flink over
onderhandeld. Schandalen? Neu, wij zijn hele brave jongens.
Bedankt voor het interview, nog enkele famous last words?
Met de aankoop van onze CD steun je de lokale horeca, kopen dus. Proost!
Links: