Normaal zou ik hier geen review aan besteden. Zurvan is namelijk heel erg matte en saaie black metal. Waarom dat toch? Wel, het is een Iraniër, die blijkbaar naar Duitsland verhuisde, om welke reden dan ook. Voor het bier of de worst, misschien, wie weet. Dit is de tweede plaat van de Iraanse onverlaat, deze keer met Engelstalige titels.
Het sympathieke Satanath Records brengt deze plaat uit, een plaat waar vier duidelijke lagen in terug te vinden zijn. Frontman Nâghēs blaft op old school blackmetalwijze de ganse plaat vol als een volleerde pitbull en vervult daarmee de eerste laag lawaai. De tweede en derde lagen zijn de gitaar en bas, die een mengeling zijn tussen old school thrash, genre Sarcófago (The Laws of Scourge, niet INRI) en Sodom, met een ongrijpbare Midden-Oosterse afwerking. Er is blijkbaar ook een drummer die dit album inspeelt, maar als je mij zou gezegd hebben dat het een drumcomputer was, dan had ik het ook geloofd.
Grootste probleem is echter het feit dat het allemaal extreem is, extreem voorspelbaar dan wel. Veel te weinig verloop en variatie binnenin de nummers, je bent ze al beu nog voor ze afgelopen zijn. Dat, en de vreselijke drumsound, vormen een onoverkomelijke barrière. Wachten op beterschap is de boodschap.
Score:
58/100
Label:
Satanath Records, 2017
Tracklist:
- Gorge of Blood
- Convulsion
- Kiss of Death
- Isolation of Sense
- Self-Mutilation
- Kafir
- Zurvancide
- Aggression
- Hallucination
- Swamp
- Filthy Calendar of the Time
- Freezing
- Massacre
Line-up:
- Nâghēs – Gitaar, Keel
- Tarōmad – Drums
Links: