Album nummer twee voor de Brit genaamd Leviathan (Mike was verre van evil genoeg). Hij begon in 2003 met het maken van black metal en is nu bij Sleaszy Rider Records terecht gekomen. Zijn nieuwe album staat bol van Latijnse en occulte titels, dat belooft wat.
De schuld wordt echter niet ingelast. Deze beste man kan wel wat bas en gitaar spelen, maar voor de rest is het matigheid troef. De epische black metal is namelijk zo doorzichtig en voorspelbaar als wat. Zelfs in 1995 zou dit als matig bestempeld worden. Niet alleen de songwriting laat te wensen over, ook de teksten zijn zo doorsnee als de spaghetti in de bistro op het dorp, en de tabasco was duidelijk op. Toch vreemd dat iemand die zo goed Latijn kent niet wat sterker uit de hoek kan komen in zijn eigen taal. Ook het feit dat het eerst gaat over zaken als Ouroboros en dan over een geweer tegen zijn hoofd is niet echt compatibel … Nu, de allergrootste boosdoener is de geprogrammeerde drum, die meer irriteert dan dirigeert. Een degelijke solo tussendoor (Spear of Destiny) brengt maar weinig soelaas. Keihard overslaan dus, geen tijd aan verliezen.
Score:
59/100
Label:
Sleaszy Rider Records, 2017
Tracklisting:
- Abyssus Abyssum Invocat
- Spear of Destiny
- Baralis
- The Gun to My Head
- Si Vis Pacem, Para Bellum
- Worthless Child Race
- Dies Irae
- Ouroboros, Thou Art Leviathan!
Line-up:
- Leviathan – Alle instrumenten, Vocalen, Programmering
Links: