Words of Farewell – The Black Wild Yonder
AFM Records, 2014
Iedere liefhebber van metal is onvermijdelijk ooit bij een bepaalde band of een bepaald genre gestart. Mijn eerste liefde was melodische deathmetal: bands als In Flames, Children of Bodom en vooral Arch Enemy knalden hele dagen door de speakers. Deze liefde verwaterde wat door de jaren heen, maar verdween nooit volledig. Enter Words of Farewell, een jonge, Duitse band die met bovengenoemd genre probeert furore te maken.
De mooie intro van Continuum Shift trapt het album in stijl af en zet meteen de toon voor de rest van The Black Wild Yonder. De melodieën die de band weet te creëren zijn kwaliteitsvol, zonder dat het cheesy wordt. Ook de rustige interludes liggen goed in het gehoor. Het tweede nummer, Telltale Notion, doet erg denken aan Scar Symmetry. Deze vergelijking gaat overigens ook op voor sommige andere nummers op het album. Een klein minpuntje: de band durft soms geen vaart te nemen en Tristan Wegner beperkt zich doorgaans tot het down-tempo drumwerk dat men ook terugvindt bij bands die breakdowns hoog in het vaandel dragen. Onoverkomelijk is dit echter niet, want door het tragere tempo krijgen de synths en de gitaristen meer ruimte om mee te spelen (en welke de band ook daadwerkelijk benut).
Deze ergernis wordt vooral tenietgedaan door de eerder genoemde keyboards. Toetsenist Leo Wichmann heeft overduidelijk een feeling hiervoor. Hierdoor krijgt elk nummer z’n eigen identiteit (zoals het natuurlijk ook hoort). Ook op gitaarvlak valt er veel moois te vinden op The Black Wild Yonder: de riffs zijn erg sterk (voor zover het sterk aanwezige core-gehalte van het album dit toelaat) en de solo’s zijn doorgaans perfect uitgevoerd, zonder de regionen van de overdadigheid te betreden.
Dat het jonge Words of Farewell met The Black Wild Yonder een krachtprestatie heeft neergezet, staat buiten kijf. Er is veel werk in het album gestoken en dat is ook duidelijk hoorbaar. Alle instrumenten werden loepzuiver geproducet, waardoor alle melodieën mooi in de verf worden gezet, zonder dat de muziek aan slagkracht moet verliezen. Het moet wel gezegd worden dat niet alle passages op dit album even goed zijn. The Outer Rim is hiervoor naar mijn mening het beste voorbeeld. Dat nummer begint leuk, maar sommige stukken (en vooral het refrein dan) doen het gewoon niet voor mij. Het album klokt af op 54 minuten, wat iets te lang is om volledig geboeid te blijven gedurende een volledige luisterbeurt. Dit neemt echter niet weg dat The Black Wild Yonder een uitstekend album is dat vooral liefhebbers van bands zoals Scar Symmetry erg zal bekoren. Ook bij ondergetekende zal het album zonder twijfel wel even in circulatie zijn. Aanrader!
Tracklisting:
- Continuum Shift
- Telltale Notion
- In Kingdoms of Rain
- Damaged Beyond Repair
- Beauty in Passing
- The Outer Rim
- Temporary Loss of Reason
- Antibiosis
- Luminary Ghost
- Riven
Line-up:
- Alexander Otto – Vocals
- Erik Gaßmus – Lead- en slaggitaar
- Henrik Tschierschky – Lead- en slaggitaar
- Konstantin Voßhoff – Basgitaar
- Tristan Wegner – Drum
- Leo Wichmann – Keyboards
Links: