WolveSpirit leerde ik dankzij Zware Metalen kennen in 2022. Ik had toen de gelegenheid hun album Change The World te recenseren en de band achteraf te interviewen. de plaat van deze niet doordeweekse Duitse band met Amerikaanse zangeres viel bij mij behoorlijk in de smaak. Daar zorgde de mix van classic rock, blues en stoner voor. Toch was de band op dat moment in hun hoofd al bezig met het volgende album. Toen al zeiden ze dat de opvolger harder en agressiever zou zijn. Klopt dat uiteindelijk voor de opvolger Bullshit? En behouden ze die leuke stijlmix van op Change The World? Je leest het hier!
Laat me beginnen met “harder en agressiever”. Het antwoord daarop is volmondig “ja”. Je merkt het al aan de titel van het album (het zevende van de band trouwens) zelf natuurlijk. Waarmee ze hun mening geven over de nieuwe realiteit in de wereld die bestaat uit fake news en AI bijvoorbeeld. Het nummer Bullshit zelf dan is effectief het rauwste en hardste dat ik ooit van WolveSpirit hoorde. Vergeet daar dus die eerder vermelde mix van “classic rock, blues en stoner”, en vervang dat door een snel, nijdig, agressief en hectisch schreeuwerig refrein, bijna hardcore, barstende riffs en droge drums maar tegelijk maar ook melodieuze rustige refreinen ondersteund door een synthesizertapijtje. Ook opvallend: de brug in het nummer zet je weer op een totaal ander been.
Het is trouwens een constante dat Debby veel meer uit haar stem haalt dan op het vorige album. Maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen haar hele specifieke stemgeluid zal appreciëren. Ik vermoed dat dit element maakt of je van WolveSpirit houdt of net niet.
Ik vind dat het geheel er wel mag zijn en dat ligt enerzijds aan de productie en anderzijds aan wat gitarist Richard Wolfhart uit zijn gitaar weet te schudden. Van vriendelijke riedeltjes over snelle riffs en logge doomakkoorden tot sprekende solo’s! En dat leidt tot hele smakelijke en gevarieerde rocknummers.
Of neem nu Dragon Age, in mijn ogen toch een hoogtepunt van het album. Hier trekt WolveSpirit een licht Rammstein-jasje aan en produceert een ritmisch, bijna dansbaar rocknummer waar Debby bij momenten weer alle registers opentrekt. Maar vooral de riff is grandioos attractief, geholpen door fijnzinnig synthesizerwerk van Oliver Wolfhart, broer van de gitarist dus.
Veel minder aanwezig in vergelijking met Change The World zijn de 70’s -Hammondorgelinvloeden. Hier en daar nog een flard, zoals in de intro van het fijne Fire, maar een verwijzing naar Deep Purple of Uriah Heep zul je nu niet snel meer maken.
Bij een eerste luisterbeurt leek Bullshit van WolveSpirit me iets minder licht verteerbaar dan voorganger Change The World. Maar bij nader inzien is dit toch opnieuw een schot in de roos. Is de stem van Debby een zegen of een vloek? Allebei waarschijnlijk, maar ze kan alleszins vocaal echt wel uit de voeten. Een band die groter zou mogen zijn dan nu het geval is!
Score:
83/100
Label:
BMG, 2024
Tracklisting:
- Titanium
- Robots
- Bullshit
- Dragon Age
- Fire
- Braineater
- Still Undefeated
- Starborn
- Screaming
- Want You
- 666
- The Joker (Bonus Track)
Line-up:
- Deborah “Debby” Craft – Vocalen
- Richard Wolfhart – Gitaar
- Sylvana Lenzhauer – Bas
- Oliver Wolfhart – Organ
- Martin Monroe – Drums
Links: