Winds – Reflections of the I

Een half jaar later dan gepland is nu eindelijk de eerste full-CD van Winds, de band waarin gevestigde namen als Carl August Tideman (gitaar) en Helhammer (drums of wat dacht je?) spelen, maar waar toetsenist Andy Winter de lakens uitdeelt en voorwaar dat doet hij op meer dan sublieme wijze. Alles klopt gewoon aan deze plaat, ieder nummer is een meesterwerk die zijn gelijke niet kent. Vanaf openener ‘Clarity’ tot het afsluitende ‘Predominance’ is dit puur genieten van progressief gesoleer, klassieke arrangementen en de emotionele zang van Lars Eric Si.

Vergelijkingen met andere bands zijn er in feite nauwelijks. Op hun eerste mini-CD kon je hier en daar nog wat van Anathema ontdekken (ten tijde van ‘Alternative 4’ en ‘Judgement’), tegenwoordig is Winds een volstrekt originele band. Een band die het ongetwijfeld erg ver gaat schoppen, daar ben ik van overtuigd. Luister maar eens naar ‘Of Divine Nature’ of ‘Passion’s Quest’, in deze songs komt de perfecte combinatie van klassiek en prog het best tot uiting. Al is het noemen van uitschieters op een plaat als deze natuurlijk niet van tel, ieder nummer is simpelweg overdonderend. Sfeervolle pianostukken worden afgewisseld met solo’s waarvan je je afvraagt waar men ze blijft halen. Muzikaal vakmanschap dat mooi in ballans staat met emotie, een combinatie die je nog maar weinig tegenkomt. Wel dus op dit ‘Reflections of the I’.

Dit album is van dermate hoog niveau dat iedere zichzelf respecterende fan van het genre dit in looppas moet gaan aanschaffen.

Conclusie: een muzikaal orgasme van progrock/metal en klassiek die een breed publiek zou kunnen aanspreken. Hopelijk blijft men in de toekomst zijn stijl trouw.