Wiegedood – De doden hebben het goed
Consouling Records, 2015
Het heeft een hele poos geduurd, maar de eersteling van het nieuwste lid van het Church of Ra-collectief Wiegedood is zonder twijfel de moeite waard om -enkele maanden na de release- van een review te voorzien. De doden hebben het goed is de naam, dus wie hoopt op een vrolijk album haakt beter hier al af.
Men noemt dit blijkbaar Cascadische blackmetal, wat betekent dat de nummers lang zijn, de wall of sound nogal allesomvattend en men hooks en refreinen inruilt voor verdovende riffs en hypnotiserende klanken. Vier nummers zijn samen goed voor bijna veertig minuten muziek, met het ellenlange Svanesang koploper (13’). Passages waarbij de gitaar van Gilles Demolder niet alles verplet met simplistische maar knetterharde riffs zijn op een hand te tellen. De vocalen (en de bas) van Levy Seynaeve spelen eerder een dienende rol, terwijl de drums van Wim Sreppoc vooral dienen om mee te verpletteren.
Dat een band die luistert naar de naam Wiegedood het niet meteen van subtiliteit moet hebben, verbaast waarschijnlijk niemand. Enkel op Svanesang en tijdens de outro van Kwaad bloed zijn er rustigere passages te vinden, alvorens het audiosonische geweld weer volop losbarst. Misschien is dat wel de zwakte van De doden hebben het goed, net als bijvoorbeeld Teitanblood zijn ze zo compromisloos dat enige diepgang aanvankelijk ver te zoeken is. Voor velen zal het lijken alsof je het album op eender welk punt kan opzetten en je steeds naar hetzelfde nummer lijkt te luisteren.
Het is echter ook de kracht van het album. Veertig minuten totaal compromisloze muziek van een type dat in ons Vlaanderenland nog steeds zeldzaam is. Live lijkt me dit een zware, maar heerlijke trip. Wie nood heeft aan pure miserie en een soundtrack zoekt die bij een gitzwarte ziel past, zal zich met Wiegedood zeker amuseren.
Tracklisting:
- Svanesang
- Kwaad bloed
- De doden hebben het goed
- Ondergaan
Line-up:
- Levy Seynaeve- vocalen, bas
- Wim Sreppoc – drums
- Gilles Demolder – gitaar
Links: