VIZA – Aria
Architects of Melody, 2014
Soms krijg je niet genoeg van een plaat omdat gewoon elk van de nummers blijft hangen. VIZA, al dan niet in drukletters geschreven, komt uit Amerika en is toe aan een tweede plaat. Van die eerste had ik nooit gehoord, maar de post zal hem spoedig afleveren. Je merkt dat de heren in kwestie misschien wat buitenlandse namen hebben die doen denken aan het gezelschap van System of a Down. Wel, het zijn zeker niet enkel de namen van deze heren die doen denken aan die band.
Ik heb het echt moeten opzoeken om te kijken of het hier niet om een nieuw project van Serj Tankian ging, de goede man doet er op Viktor’s Vanguard toch al zeker even in mee. Op die track brengt VIZA echt gewoon zuiver de stijl van S.O.A.D., maar de rest wijkt er niet erg van af. Toch heeft deze band daarnaast een eigen, behoorlijk gek, karakter. Eveneens wat gekke Amerikanen van vreemde origine dus, maar dan met muziek die anders verpakt is en gewoon smelt op de tong.
Wat is er dan anders? VIZA weet behoorlijk funky stukjes aan te brengen, maar ook te experimenteren met warmere sferen. Quicksand toont al meteen een prachtig staaltje van die catchy, softere lading die deze heren weten te brengen. Spul voor op de radio, met lichte volume-opflakkeringen in het refrein en wat schreeuwen die er dan plots doorheen boren. Al klinkt het op het eerste gehoor wat simpel zit dit muzikaal erg sterk in mekaar met melodische verfijning en een geniale compositie. Die genialiteit vind je onder andere ook terug in die prachtige akoestische lading die er op Midnight Hour plots doorheen vloeit, of op het oosterse deuntje dat aanbreekt bij Vanished. Iets wat System of a Down nooit wist te brengen, doet VIZA wel met The Girl That Doesn’t Exist: een rustig lied brengen met bakken gevoel, zonder dat het melig klinkt. Knappe teksten, maar ook prachtig akoestisch samenspel waar ook die harmonica een knap zigeunergevoel meebrengt.
Het kan zeker nog gekker, met Alley In Tijuana waar knotsgekke jazzy stukjes worden aangereikt in combinatie met wat gepeperde rock en een pak diversiteit in de zanglijnen. Tot slot is afsluiter Brunette er nog eentje die live zonder twijfel zal inslaan als een bom. Tempoverhogingen op zijn Grieks, een hoog meezinggehalte en hippe deuntjes met verdraaid knappe tierelantijntjes in de melodie.
Je moet uiteraard wat zijn voor die gekke System of a Down-toestanden en -zanglijnen, maar als Serj Tankian je een goede indruk naliet, dan doen deze Amerikanen dat zonder twijfel ook. Wat mij betreft zegt de track Take Over The World alles en vinden we ze binnenkort op de grotere festivals. Zelfs de t-shirts van deze band zijn schitterend, dus check ook even de website. Dit is wat mij betreft de rocktip van het voorjaar.
Tracklisting:
- Never Feel
- Quicksand
- Midnight Hour (Dingle Rock)
- Vanished
- Viktor’s Vanguard
- The Girl That Doesn’t Exist
- Forward March
- Beneath The Waves
- C’est La Vie
- Alley In Tijuana
- Take Over The World
- Brunette
Line-up:
- K’noup – Zang, Gitaar
- Orbel Babayan – Gitaar, Harmonica, Zang
- Shant Bismejian – Gitaar
- Andrew Kzirian – Oud
- Alex Khatcherian – Bas
- Chris Daniel – Drum, Percussie
Links: