Visitant – Rubidium

Geschreven door op 22-08-2025 om 23:45.

Visitant werd in 2022 opgericht door gitarist Taylor Tidwell (Unaligned, Withered Throne) en zangeres Chelsea Marrow (Voraath, The Monster Factory, wellicht ken je haar ook van haar bijdragen aan de video games Doom Eternal en Senua’s Saga: Hellblade II). Het idee was muziek te creëren waarbij de verwoede felheid van death metal gecombineerd wordt met zwartgeblakerde texturen, orkestrale grandeur en verhalende diepgang. Bassist Kilian Duarte (Abiotic, Scale the Summit) en drummer Anthony Lusk-Simone (Abiotic, ex-Pathogenic) sloten zich bij hen aan. Het leidde eind 2022 tot het (digitaal) uitbrengen van het nummer Dematerialization. En daarna bleven we een tijd verstoken van nieuw materiaal. Doordat de bandleden ruim tweeduizend kilometer bij elkaar vandaan wonen, is het niet eenvoudig de koppen bij elkaar te steken om nieuwe muziek te maken dan wel op te nemen. Zeker niet omdat de band dat alleen wil doen als iedereen fysiek aanwezig is. Veel heen en weer vliegen dus. Ach ja, het is vast goed voor het sparen van de nodige Air Miles. Live kan ook niet altijd iedereen aansluiten; dit wordt opgelost door vervangers een plekje te gunnen mocht één van de bandleden er eens niet bij kunnen zijn.

Enigszins dreigende pianoklanken en mystieke strijkers heten je welkom op het debuut van het viertal. Ze zetten meteen een ietwat boosaardige, donkere sfeer neer, die de band het hele album niet meer los zal laten. Lang laat de intense vurigheid niet op zich wachten: wanneer zangeres Marrow verbeten uithaalt, is de toon gelijk gezet. Bijtende, hoogwaardige riffs, gevarieerd drumwerk, onvoorziene melodieuze gitaarlijnen en krachtige, dreigende vocalen kleuren de nummers op het album. De muziek toont zich gelaagd, agressief, kent voortdurend wisselende tempo’s, veelal een hoge snelheid, herbergt rauwe emotionele intensiteit en dan is er nog die volop aanwezige duistere sfeer. Met het aanbrengen van de nodige details en enigszins onverwachte elementen weet de band voortdurend te verrassen. Zo keert de piano van het begin van opener Unwordly zo nu en dan in het nummer terug; subtiel aangebracht, zorgvuldig verweven, nergens zich op de voorgrond dringend waarmee de donkere ambiance van het nummer bewaard blijft.

Briar is met zijn vele tempowisselingen en de variatie in vocalen een zeer gelaagd nummer en titelnummer Rubidium is wellicht het meest progressieve van het stel. De intrigerende vocalen van Chelsea Marrow bestaan uit een combinatie van gevoelige, harmonieuze vocalen (Envies Lament), mystiek gefluister (Briars), emotionele uithalen (Rubidium) en uiterst venijnige, krachtige keelklanken. Naast dat ze haar vocalen uitermate energiek, authentiek en gevoelvol weet te brengen, zorgt de variatie waarmee ze alles aanbrengt voor extra dynamiek. Een naam om te onthouden.

Tekstueel wordt een macaber droomlandschap gecreëerd en komen onderwerpen als rouw, verlies, verraad, wraak en verloren tijd aan bod. Zo gaat opener Unwordly over het onontkoombare feit dat alles slechts tijdelijk is en Briars gaat over sterven en het feit dat je uiteindelijk toch echt vergeten zult worden. Er wordt geregeld gekozen voor een vertelling van surrealistische verhalen, waarvan sommigen zijn ontstaan vanuit een droom. Zo behelst Envies Lament voorouderlijke waarschuwingen, verlies en het verlangen naar een einde aan het leven. En single Fodder, waar een video van gemaakt is, die de griezelige, rituele sfeer van het nummer treffend vastlegt, handelt over een uiterst duistere droom waarin zangeres Marrow, ondanks de waarschuwingen van haar voorouders, een overleden vriend probeert terug te brengen uit de dood. Nodeloos om te zeggen dat alles maar zo fout en obscuur afloopt als je in je meest donkere dromen maar kunt ervaren. Een nummer over verdriet, sterfelijkheid en onnatuurlijke wederopstanding. Je kunt gerust stellen dat de meest inktzwarte, sombere facetten van het mens-zijn op Rubidium feilloos tegen het licht worden gehouden.

Het album wordt afgesloten met Moon Bathe: een nog geen drie minuten durend nummer dat het vooral van de etherische klanken van zangeres Marrow en de orkestratie moet hebben. Het tekstloze nummer start gedwee, zwelt halverwege iets aan waarna het nummer naar het einde toe weg fadet. Oorspronkelijk bedoeld als intro of intermezzo heeft de band het toch verder uitgewerkt en als slotnummer aan het album toegevoegd. “We wanted the end to have this big, beautiful, sprawling soundscape to it.” (“We wilden dat het einde dit grote, prachtige, uitgestrekte geluidslandschap zou hebben.”). Het sluit nauw aan bij de donkere thematiek van het album en zorgt voor een heel filmische sfeer en doet daarmee precies waarvoor het bedoeld is: een sfeervolle afsluiting van een donker album.

Op het debuutalbum heeft Visitant het voor elkaar gekregen hun muzikale doelstelling te vangen in zeven intrigerende nummers. Rubidium blijkt een gevarieerd, dynamisch album dat compositorisch interessant in elkaar steekt en een onontkoombare, biologerende donkere atmosfeer met zich meedraagt. Een debuut waarmee Visitant zich op een interessante wijze weet te presenteren. Dat alleen al is een luisterbeurt of wat waard.

Score:

85/100

Label:

Exitus Stratagem Records, 2025

Tracklisting:

  1. Unworldly
  2. Briars
  3. Starless
  4. Rubidium
  5. Fodder
  6. Envies Lament
  7. Moon Bathe

Line-up:

  • Chelsea Marrow – Vocalen
  • Taylor Tidwell – Gitaar
  • Kilian Duarte – Basgitaar
  • Anthony Lusk-Simone – Drums, orkestratie

Links: