Vildhjarta – Thousands of Evils
Century Media, 2013
Vildhjarta wordt wel eens genoemd als grootste uitdager van Meshuggah in het progressieve metalgenre. Quatsch natuurlijk, pure promopraat. Vildhjarta is een afgeleide djentband, net als 10.000 anderen. Dat ze kwaliteit in huis hebben staat buiten kijf. Of het daarom de moeite is?
Het hangt natuurlijk af van je persoonlijke smaak. Persoonlijk kan ik maar matig genieten van deze complexe mikmak aan ritmes en breakjes, zeker wanneer ze die proberen aan te vullen met een donker doomsfeertje. Het voelt gewoon geforceerd aan, zo een atmosferische mistlaag boven een gigantisch overdreven geproduceerd stuk pc-metal, een gespecialiseerde pc dan wel, van Daniel Bergström. Versta me niet verkeerd, bepaalde stukken staccato-gitaarwerk zijn werkelijk zalig en zou ik gerust op een Strapping Young Lad-album terug willen horen. Het blijft echter bij stukken, ze ontwikkelen geen dynamiek, geen nummers, geen samenhangende puzzel maar een collectie afgebroken stukken moderne metal die dan weer vakkundig in een andere volgorde aan elkaar geplakt worden.
Je moet het maar kunnen natuurlijk, op zo’n manier spelen. Het is waarschijnlijk onmogelijk zwaar en onmogelijk te imiteren, maar wat ben je er mee als de luisteraar er geen plezier aan beleeft? En neen, dat voorkom je niet door een paar akoestische intermezzi te integreren in je nummers of door een duister rookgordijn op te hangen dat moet dienen als rode draad doorheen je nummer. Laatste keer dat ik dit review, dit laat ik voortaan over aan de Dillinger Escape Planners.
Tracklisting:
- Introduction: Staos
- Längstmedån
- Dimman
- Regnar Bensin
- En mörk vit lögn
- Dimman från lützen
- Intermezzo
- Mist förståndet
Line-up:
- Daniel Bergström – djentgitaren
- Daniel Ädel – djentzang
- Vilhelm Bladin – djentzang
- Calle Thomér – djentgitaren
- Johan Nyberg – djentbas
- David Lindkvist – djentdrums
Links: