Even tijd maken voor de eenmansband Verstorben van einzelgänger Wotanaz Narbenseele, een Duitser die duidelijk nood heeft aan een pak knuffels. Gelukkig leidt zijn isolement tot creativiteit en gooide hij er net een vierde album uit. Depressieve black uit de donkerste dieptes van de ziel.
Lo-fi black, waarbij alles wordt ingespeeld door Heer Narbenseele zelf. De nummers verschillen onderling danig van geluidsafstelling, het is vooral de hoge, huilende scream (denk Silencer) die voor herkenbaarheid zorgt. Deze depressieve kwestie is gelukkig geen aanmodderende slomoblack zoals dat maar al te vaak voorkomt, maar snerpende midtempo black met Burzum-affiniteit. Het hangt allemaal niet bijzonder sterk aan elkaar om eerlijk te zijn, en los van het feit dat het best wel gebrekkig mag klinken, moet de sfeer toch enigszins komen van een bepaalde flow die wordt opgebouwd. Derealisation lijkt mij iets te abrupt in de overgangen, waardoor de trance doorbroken wordt. Van het triphopperige middenstuk tijdens Brudermörder word ik ook niet echt koud/warm, net als van de verhalende stem tijdens het titelnummer. Mag het echter voor jou zo grauw depressief zijn als het kan, met de nodige uitspattingen en spontane uitbarstingen, zowel qua lawaai als manier van veruitwendigen, tel dan een aantal punten naar keuze bij.
Score:
69/100
Label:
Narbentage Produktionen, 2018
Tracklisting:
- Saat
- Traum
- Kadavermeer
- Brudermörder
- Lethargie
- Aus den Sternen
- Derealisation
- Ein Blick aus dem Fenster
- Die Stufen hinab in den Wahnsinn
- Ein Lied vom Sterben
- Sein letztes Werk
- Todeswunsch
- Ernte
Line-up:
- Wotanaz Narbenseele
Links: