Met één i-grec en twee i’en in de binnenzak komt het Italiaanse eenmansproject Vampyriia wederom uit zijn crypte geslopen. Op zijn nieuwste EP The Melancholic Charm of the Moon zet hij zijn zwartmetalen tanden in onze nek om in vier nummers flink wat bloed te vergieten.
De EP opent met een spookachtige intro op Ghost of Moon And Cosmic Nebula. We horen ambientgeluiden en keyboardtonen die wat knabbelen aan de dungeon synth. De opname is redelijk rauw, wat ons terugbrengt naar de beginjaren van de blackmetal in de jaren ’90. Na een tijdje wordt het keyboard overstemd door tergende riffs, gure blastbeats en ijselijke screams. Door de gecomprimeerde opnamekwaliteit is het helaas soms niet goed te volgen wat er allemaal uit de speakers komt. Een totale helse kakafonie is het echter niet. De leadgitaar, die wel helder op de mix staat, geeft ons namelijk wat melodisch houvast. De vocalen van S.N. Nosfer klinken ruw en compromisloos, en door de echo die onder zijn stem ligt klinkt het alsof de opname recht uit een middeleeuwse folterkelder komt. Na al het gitaargeweld, eindigt het nummer wederom met een ambientachtige outro. De titel van het tweede nummer is een hele mond vol: Visions of Grim Void Possession. Het opent met een gitaar die een kerkklok nabootst. De klok slaat twaalf uur: spookuur. Na deze muzikale aankondiging van het naderend onheil, snijden er meteen trage, dissonante gitaarmelodieën door de trommelvliezen. Het tempo is traag en slepend. Alsof er een demonische kracht zich loom voortbeweegt door koude, met toortslicht verlichte gangen. De leadgitaar treedt wat minder naar de voorgrond, waardoor je als luisteraar verzwolgen wordt door Vampyriia’s muzikale narigheid.
The Infinite Melancholic Sadness is de op een-na laatste track van het album. Hier komt vuigigheid van de vroege jaren van Darkthrone naar boven. Met kille riffs, grauw drumwerk en een lo-fi opnamekwaliteit heeft het nummer alles in zich om een feestje met je schoonouders te bederven, of een feestje met blackmetalliefhebbers te verheffen. Zo halverwege het nummer wordt er een flinke scheut chaos in de mix gegooid. Maar deze overstemt gelukkig de hemeltergende sfeer van het nummer niet. De EP sluit af met Spawn of Celstial Decadence. Log en meedogenloos. Je zou de intro bijna onder het label ‘doom’ kunnen scharen. Hoewel die intro naar meer smaakt, worden we hierna toch geconfronteerd met meer midtempo oorlogsgeweld in hetzelfde kaliber van de nummers hiervoor. Halverwege het nummer horen we wel een liefelijke (maar korte) piano-interlude, maar deze wordt na enkele seconden al volledig overrompeld door een laatste zwartmetalen aderlating.
Vampyriia presenteert hier een EP die bij de lo-fi blackmetalliefhebber zeker goed in de smaak zal vallen. Metaalfanaten die hun heil liever in andere genres zoeken, kunnen deze beter overslaan.
Label:
Void Wanderer Productions, 2025
Tracklisting:
- Ghost Of Moon And Cosmic Nebula
- Visions Of Grim Void Possession
- Spawn Of Celestial Decadence
- The Infinite Melancholic Sadness
Line-up:
- N. Nosfer – Alles
Links: