Ugly is een lelijke bandnaam voor niet zo lelijke muziek. Dat lijkt vooral een definitiekwestie, want veel mensen zullen deze sludge en doom maar moeilijk kunnen verdragen. De band uit Arizona, Amerika is toe aan een tweede volwaardige album, getiteld Autograph. Het maakt mij nieuwsgierig of deze handtekening dan ook voor de band het meest aansprekende en representatieve album vormt. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik volkomen onbekend ben met deze band. Dat geeft natuurlijk helemaal niets, want het is gelukkig nog niet te laat.
Autograph opent deze plaat met het titelnummer. Het begint met een intrigerende muur aan geluid die al snel overloopt in een gesproken sample. De kracht daarvan is altijd dat het geheel zich in eerste instantie laat aanhoren als een hoorspel. Als de hoge schreeuwende vocalen en de grote diversiteit aan stemmen dan zijn intrede doet, is het vrijwel direct genieten geblazen. De malende cadans brengt zichzelf als het ware op gang. Dit rammelt en dreunt een flink eind weg. Het geheel leunt veel meer tegen vuige sludge aan als doom. De blinde haat spat in ieder geval van de vocalen af en het is bijzonder vettig hoe de dubbele vocalen een eindspurt inzetten. Een traag, bijna resonerend einde is wat volgt als we daarna al drummend en onder invloed van elektronica en de luide bas overvallen worden door het tweede nummer Dirt. Een ademhaling lijkt kortstondig te stokken, waarna de schreeuwende vocalen weer om de beurt worden ingezet. Hierbij weet de band een sfeervolle afwisseling te vinden als de drums even pas op de plaats maken, voor wat meer etherische samenzang en resonantie. Dat klinkt dan vooral erg mooi en benevelend, zeker voor een band met de naam Ugly (ik realiseer me dat dit wel erg gemakkelijk is gevonden, maar ik kan niet anders dan dit te vermelden).
Zonder altijd pretentieus te zijn, zet Ugly met Autograph echt wel een bijzondere sfeer neer. Dit is een band die zich klaarblijkelijk niet laat sturen, maar volledig doet wat hij zelf goed dunkt. Niet iedere passage is daarbij even interessant, maar het gehele plaatje klopt wel van A tot Z. Zoals reeds gezegd is dit meer voor de sludge adepten die een behoorlijk portie opgefokte, maar ook intens sferische muziek kunnen waarderen. De band laat zich lastig vergelijken met genregenoten en dat is in dit geval enerzijds noemenswaardig en anderzijds een moeilijk te duiden verhaal. Laten we zeggen dat een voorliefde voor gestoorde muziek hier wel goed van pas komt. Oordeelt u zelf eens.
Score:
80/100
Label:
Satanik Royalty Records, 2023
Tracklisting:
- Autograph
- Dirt
- Challenging Ego / Challenging Pride
- In My Pocket
- Suckle
Line-up:
- Brandon Hayden – bas, vocalen
- Krysta Martinez – synthesizer, vocalen, elektronica
- Chris Stevens – gitaren
- Ben Black – drums
Links: