Type O Negative – Dead Again
SPV – 2007
Een paar liter rode wijn van het thuismerk van de plaatselijke supermarkt in de mik, zootje prozac pillen naar binnen gewerkt en mijn gedachten zijn bij overleden familieleden. En natuurlijk zijn de gordijnen gesloten om het zo donker mogelijk in de huiskamer te maken. Mooi zo, ik ben helemaal in de stemming voor de nieuw plaat van Peter Steele en kornuiten. Want hoewel de vorige, Life is Killing Me toch een iets minder trieste stemming in zich meedroeg dan de voorgangers, verwacht ik van Dead Again weer dat somberheid en neerslachtigheid troef is.
Maar nee, als titelsong Dead Again losbarst gaat dit met een snelheid gepaard die ik eerder bij Steele’s ander bandje Carnivore zou verwachten. Slechts sporadisch komen er übertrage doomriffs voorbij, zoals in These Three Things, maar zelfs dat nummer kan mij er niet toebrengen om me ellendig en miserabel te gaan voelen. September Sun (toen ik de titel voor het eerst las, moest ik even denken aan een persiflage op November Rain…) en Halloween in Heaven (hitpotentie??) klinken zelfs verrekte toegankelijk en blij… Op laatstgenoemde nummer doet er zelfs nog een dame met een mooie stem mee. Eerstgenoemde begint als een mooie, stemmige pianoballade. Vooral op vocaal gebied is dit iets heel anders dan we van de heren uit Brooklyn zijn gewend. Mooi wel, dat zeker. Dit is een nummer wat je aan je schoonmoeder en oma kunt laten horen, zonder dat de grijze haren rechtop gaan staan. In dit nummer komen ook de zware toetsenpartijen uitstekend tot hun recht. Als je dan weer een paar nummers verder bent, bij Some Stupid Tomorrow, heb je weer het idee dat je naar een totaal andere band aan het luisteren bent. Ook hier maak ik weer de vergelijking richting Carnivore. Zou de wederopstanding van die band dan toch invloed op Type O Negative hebben achtergelaten? Misschien wel, maar op zich vind ik dat absoluut geen kwalijke zaak, het zorgt namelijk voor een dosis afwisseling op de plaat, waardoor de toch wel lange zit van bijna tachtig minuten niet té lang wordt.
Type O Negative hoeft niet zo nodig meer te provoceren om zich te bewijzen. Tegenwoordig laat men de muziek spreken. Het enige wat misschien nog door sommige mensen als provocatie kan worden opgevat, is de afbeelding van Rasputin op de cover. Nee, somber en triest is Dead Again toch zeker niet. Integendeel. Inplaats van dat ik in het duister in een suïcidale stemming naar de plaat luister, zijn de gordijnen alweer open en lig ik in een lentezonnetje te genieten van Dead Again. De prozacpillen heb ik alweer weggeflikkerd, de wijn uitgekotst en de overleden familieleden ben ik alweer vergeten. Ik was toch al nooit zo’n “familyman”. Kortom, dit is waarschijnlijk de meest mainstream en toegankelijke plaat van Type O Negative, maar wel een hele mooie, waarop afwisseling een zeer sterk punt is.
Tracklist:
- Dead Again
- Tripping a Blind Man
- The Profits of Doom
- September Sun
- Halloween in Heaven
- These Three Things
- She Burned Me Down
- Some Stupid Tomorrow
- An Ode to Locksmiths
- Hail and Farewell to Britain
Line up:
- Peter Steele – Vocals, bass
- Josh Silver – Keyboards
- Kenny Hickey – Guitars
- Johnny Kelly – Drums
Links: