Trivium – What the Dead Men Say

Geschreven door op 29-12-2020 om 18:15.

Trivium is een band die geen introductie nodig heeft. De herkenbare mix tussen thrash en het stevigere werk heeft zijn weg gevonden naar een groot publiek. De wisselwerking tussen de muziek en de vocale prestaties van Matt Heafy (die zijn weg naar de screams definitief heeft teruggevonden) werkt ook gewoon heel erg goed. Het voorlaatste album The Sin and the Sentence was dan ook van hoge kwaliteit. Is deze voorganger jou ook goed bevallen? Dan is de kans erg groot dat What the Dead Men Say ook weer in de smaak zal vallen.

Na een korte instrumentale introtrack laat Matt ons op het titelnummer weten dat het begonnen is: GO! De kenmerkende gitaren en snelle drums (nieuwe drummer Alex Bent laat horen dit ook goed te beheersen) grooven en thrashen er lekker op los. De cleane passages van de zanger van dienst herinneren ons eraan dat hij aan de top van het genre staat. Origineel is het misschien niet, maar wel verdomd lekker uitgevoerd. Een sterk begin van het album.

Catastrophist was de vooruitgeschoven post van het nieuwe album. Gek genoeg begint dit nummer met een gitaarlijn die niet zou misstaan op een gemiddeld Amon Amarth-album. Al snel laat de stem van Matt ons weten dat we ons nog steeds bij Trivium bevinden. Ook de gitaren nemen weer een thrashy geluid aan. Het is wederom genieten. Dit geldt eigenlijk voor ongeveer het gehele album, maar zeker voor deze derde track van het album: de mix tussen rustigere melodieuze stukken met cleane zang en de snelle, stevige passages met screams wisselen elkaar lekker af. Het komt samen in een een boeiend geheel dat de aandacht blijft opeisen.

Met dé knaller van de plaat Amongst the Shadows & the Stones kan Trivium zichzelf meten met zijn eigen geschiedenis en meer in het bijzonder het stevigere werk op het album In Waves. Dit nummer heeft op momenten zelfs wat weg van Arch Enemy (nog meer melodeath, het moet niet gekker worden!). De vuige baslijn in het begin van Bleed Into Me lijkt wederom een knaller van jewelste te introduceren. Met dit nummer hebben we echter juist met een rustpunt op het album te maken. Geen slechte uitvoering, maar het laat geen blijvende indruk achter. Bijna aan het eind van het album vinden we in Bending the Arc to Fear nog wel een ouderwetse knaller met een hoog thrashgehalte. Wederom een hoogtepunt op het album.

Een klein punt van kritiek zit hem in het gebrek aan innovatieve songschrijverij. Zo voelt Sickness Unto You redelijk langdradig. Wellicht niet eens door de duur van het nummer (ruim zes minuten), maar nog meer doordat het qua geluid inwisselbaar is met andere nummers op het album. Dit kritiekpunt geldt ook voor afsluiter The Ones We Leave Behind. De eerste seconden lijken namelijk verdacht veel op de intro van The Sin and the Sentence en ook de rest van dit nummer hebben we al eens eerder gehoord.

Trivium borduurt met What the Dead Men Say verder op de ingeslagen weg. Misschien niet altijd origineel, maar de kwaliteit van de nummers is  hoog en zo horen we hier een band die gewoonweg doet waar hij goed in is!

Score:

84/100

Label:

Roadrunner Records, 2020

Tracklisting:

  1. IX
  2. What the Dead Men Say
  3. Catastrophist
  4. Amongst the Shadows & The Stones
  5. Bleed Into Me
  6. The Defiant
  7. Sickness Unto You
  8. Scattering the Ashes
  9. Bending the Arc to Fear
  10. The Ones We Leave Behind

Line-up:

  • Matt Heafy – Zang, Gitaar
  • Corey Beaulieu – Gitaar
  • Paolo Gregoletto – Basgitaar
  • Alex Bent – Drums

Links: