Transatlantic – The Whirlwind
EMI/InsideOut, 2009
De verwachtingen voor The Whirlwind, het eerste nieuwe werk van Transatlantic in acht jaar, lagen hoog. Ik was al bang dat ik, als eigenaar van een zeer afwachtende houding jegens dergelijke progrock, wederom een gevestigde naam zou moeten gaan neersabelen om vervolgens weer met allerlei boze lezers te moeten gaan discussiëren. Gelukkig was dit niet nodig. Na twee luisterbeurten zoeken naar kritiekpunten kon ik al genieten van het nieuwe epos van Morse en co. Dat gebeurt niet vaak!
Nadeel aan The Whirlwind is dat het als een wervelwind de grenzen tussen zijn losse onderdelen niet laat zien. Het is een groot geheel, en die overdaad, zevenenzeventig minuten, is wat teveel van de goede bedoeling. ‘Easy-listening willen vermijden’ betekent niet hetzelfde als ‘een luisterbeurt een opgave maken’. Een hoger cijfer had onder deze recensie kunnen staan wanneer men zo’n vijftien minuten van de wervelwind had afgeknipt.
Voordeel aan The Whirlwind is dat er een hoop kwalitatief materiaal opstaat. Mooi is dat met de vrijheid die alle muzikanten krijgen (of zichzelf gunnen), ze in het eindproduct een hoop tekstuele en muzikale verbanden hebben kunnen leggen, waardoor regelmatig een positief déjà vu opduikt en het geheel soms wat aan een musical doet denken (inclusief grande finale). Sowieso is The Whirlwind voor geen centimeter origineel. Sterker, we hebben het, van de Efteling-intro tot het filmische einde, allemaal al honderd keer gehoord. Gelukkig komt de klasse van de afzonderlijke muzikanten in voldoende sterk materiaal naar boven, hetgeen deze plaat verheft boven de producten van veel genregenoten. Leuk zijn bijvoorbeeld de bijna-James-Bond-tune in A Man Can Feel of de knipoog naar Led Zeppelin in Lay Down Your Life.
De heren Morse (ex-Spock’s Beard), Trewavas (Marillion), Stolt (The Flower Kings) en Portnoy (Dream Theater, Liquid Tension Experiment) musiceren uitstekend. Sterkste punt van deze plaat is de onbezorgd vrolijke sfeer, die vooral goed naar voren komt in Out of the Night en Rose Colored Glasses. Dit gaat bijzonder genoeg vaak samen met aanzienlijke epiek op het ene, en zweverige Pink Floyd-solo’s op het andere moment. Natuurlijk is er nog veel meer te benoemen, maar ik heb al veel te veel verteld over The Whirlwind, een uitstekende plaat van muzikanten die niet voor niets tot de prog-wereldtop behorend gezien worden. Er wordt dus niet enkel geteerd op vergane glorie. Complimenten.
Tracklisting:
- The Whirlwind, parts 1 – 12
- Overture/Whirlwind
- The Wind Blew Them All Away
- On The Prowl
- A Man Can Feel
- Out Of The Night
- Rose Colored Glasses
- Evermore
- Set Us Free
- Lay Down Your Life
- Pieces of Heaven
- Is It Really Happening?
- Dancing With Eternal Glory/Whirlwind Reprise
Line-up:
- Roine Stolt – Guitars, Vocals
- Neal Morse – Guitars, Keyboards, Vocals
- Pete Trewavas – Bass, Backing Vocals
- Mike Portnoy – Drums, Backing Vocals
Links: