Trans-Siberian Orchestra – Night Castle
BMG / Tonpool, 2011
De scheidingslijn tussen kunst en kitsch is bijzonder dun en het is moeilijk om niet volledig over de top te gaan. Als er twee mannen zijn die zich daar enorm van bewust zouden moeten zijn, zijn dat wel Paul O’Neill en Jon Oliva, het creatieve duo achter Trans-Siberian Orchestra en, in mindere mate, het overleden Savatage. Oorspronkelijk een project wat geboren is uit het niet aan de man kunnen brengen van een kerstsong onder de noemer Savatage (te weten Christmas Eve/Sarajevo 12/24 van Dead Winter Dead) en inmiddels uitgegroeid tot een onderneming van gigantische proporties, met een aparte uitvoering voor zowel de oostkust als de westkust van de Verenigde Staten )en inmiddels ook met een voorzichtige Europese toernee achter de rug) mag het wel duidelijk zijn dat Trans-Siberian Orchestra een daverend succes is.
Bij BMG in Europa hebben ze dat ook eindelijk door, waarbij er iemand wakker geschrokken lijkt te zijn en op het lumineuze idee kwam het eigenlijk al ruim anderhalf jaar oude Night Castle ook hier eens op de markt te gooien. O’Neill heeft weer een half boek geschreven en samen met onder meer Oliva de muziek geschreven voor deze lijvige, zesentwintig nummers tellende dubbelaar. Twee cd’s lang proberen O’Neill en Oliva, ondersteund door meer gastmuzikanten dan dit land inwoners heeft, de balans te vinden tussen kunst en kitsch, en het moet gezegd worden dat de heren daar op grandioze wijze in falen.
Een ieder die wel eens iets van Trans-Siberian Orchestra heeft gehoord weet wat er hier te verwachten valt. Lange uitgesponnen rocksongs met de nodige klassieke invloeden en intermezzo’s en meer pianospel dan je op een gemiddeld Mozart-recital hoort. En dat twee cd’s lang totdat de laatste tonen van Embers weg-ebben en je geen puf meer hebt om aan de bonussongs te beginnen omdat het voelt alsof je net tot neoklassieke pulp geslagen bent. Night Castle is een vermoeiende plaat die, hoewel weergaloos gespeeld en gebracht, gebukt gaat onder haar eigen pompeuze gewicht.
Om de plaat na Night Enchanted van start te laten gaan met het intens vervelende Childhood Dreams is al een misser van jewelste, en veel beter wordt het niet. Night Castle is een plaat die gekenmerkt wordt door zinloze herhaling (Childhood, childhood, childhood, childhood dreaaaaaaaams), overbodige terugblikken en referenties (ah, daar is Mozart and Madness weer; zelfde song, andere titel) en schaamteloos jatwerk (als je in staat bent There Was a Life te schrijven of te horen zonder direct aan Billy Joel’s Goodnight Saigon te denken doe je iets niet goed), en dat duurt dan voor het gevoel een week of twee. Vermoeiend, langdradig en meer van hetzelfde vervelende zelfde. De onderstaande zes punten zijn dan ook voor het puike spel en een aantal sterke songs (Epiphany!), maar de hoeveelheid pompeuze kitsch op Night Castle is simpelweg te groot om van een geslaagde plaat te kunnen spreken.
Tracklisting:
Disc 1:
- Night Enchanted
- Childhood Dreams
- Sparks
- The Mountain
- Night Castle
- The Safest Way into Tomorrow
- Mozart and Memories
- Another Way You Can Die
- Toccata-Carpimus Noctem
- The Lion’s Roar
- Dreams We Conceive
- Mother and Son
- There Was a Life
Disc 2:
- Moonlight And Madness
- Time Floats On
- Epiphany
- Bach Lullaby
- Father, Son & Holy Ghost
- Remnants of a Lullaby
- The Safest Way Into Tomorrow (Reprise)
- Embers
- Child of the Night
- Believe
- Nutrocker
- Carmina Burana
- Tracers
Links: