Trail Of Tears – Winds of Disdain

In 1998 en dat is inderdaad al een hele poos geleden, kreeg ik de debuutplaat van het Noorse Trail Of Tears in handen: Disclosure In Red. Het bleek een plaat te zijn met hoogtes en laagtes. Een muzikaal hoogtepunt afkomstig van die plaat is me tot op de dag van vandaag nog altijd bijgebleven. Zoek nog maar eens het nummer When Silence Cries… op en laat je beroeren door de interactie tussen scream/grunt en opera-achtige vrouwelijke vocalen. Ik viel zowaar van mijn stoel toen ik het hoorde. Jaren vervlogen, de plaat kwam in de kast terecht, vergaarde wat stof en werd tot op heden nog maar sporadisch opgeduikeld. Tot nu.

Het Griekse The Circle Music, dat recentelijk ook een deel van het oeuvre van Angizia op vinyl uitbracht maar met The Magus en Melan Selas ook pure Griekse black metal aan ons bezorgde, is de platenboer van dienst. Trail Of Tears is terug van toch wel een hele poos weggeweest. Dit Winds of Disdain, een EP, is vermoedelijk de start van iets nieuws. Ik ben benieuwd of de nummers me kunnen vervoeren, beroeren en in staat zijn hetzelfde gevoel op te roepen dat me decennia geleden, daar in 1998, van mijn spreekwoordelijk stoel liet vallen.

Echt waar? Is dit het huidige Trail Of Tears? Een band die afkomt met een sound uit een blikken doos, een drum die klinkt als een koekentrommel, een collectie gitaarriffs die schuren als het schuurpapier van de Hubo of de Gamma? Man man, dat klinkt toch echt helemaal niet. Weet je, ik ga door deze productionele janboel proberen luisteren en tracht nog wat terug te vinden van wat er mij zovele jaren geleden beroerde.

Winds Of Disdain, de eerste single, doet je kennismaken met het wonderlijke stemgeluid van Ailyn Giménez García (ex-Sirenia). Nochtans waren de goddelijke keelklanken ten tijde van het debuut afkomstig van de keeltouwtjes van Helena Iren Michaelsen. Deze jongedame maakt tegenwoordig het mooie weer in Imperia. Dit schrijvende, beluister ik intussen het twee nummer, Take These Tears. Na een alleraardigst akoestisch intro mis ik ook hier weer overtuiging. Net wanneer je denkt: heerlijk soleerwerk! is het nummer alweer afgelopen. En je raakt van de regen in de drop want ook No Colours Left en Blood Red Halo halen geen bovengemiddeld niveau.

De stoel staat nog recht, ik zit er nog op. Hoe komt dat? Raak ik door niks meer bewogen? Jawel hoor, maar niet door de muziek op deze EP van de Noorse vrienden en vriendin van Trail Of Tears. Het ontbreekt de band rond bandbrein Ronny Thorsen aan overtuigingskracht, finesse, fijnmazigheid maar ook agressie en brutaliteit.

Label:

The Circle Music, 2024

Tracklisting:

  1. Winds Of Disdain
  2. Take These Tears
  3. No Colours Left
  4. Blood Red Halo

Line-up:

  • Jonathan A. Perez – Drums
  • Runar Hansen – Gitaar
  • Ronny Thorsen – Zang
  • Endre Moe – Bas
  • Nicolai Jørni Johnson – Gitaar
  • Ailyn Giménez García  – Zang

Links: