Torchbearer – Death Meditations
VIC Records, 2011
Torchbearer viel in het verleden een beetje uit de boot. Ondanks de zeer sterke plaat Warnaments en het prima debuut Yersina Pestis vond de melodische death metal geen aansluiting met het peleton. Regain Records vond het ook welletjes en dus kregen de Zweden onderdak bij het Nederlandse VIC Records, eerder ook al redder in nood voor The Project Hate MCMXCIX. Torchbearer schotelt ons Death Meditations voor, wat opnieuw een conceptplaat lijkt te zijn. Christian Älvestam en de zijnen zijn terug, na vijf lange jaren.
De deur gaat open met het symfonische Portals, een nummer dat meteen een nieuw geluid laat horen. Dat geluid mondt uit in een kick van jewelste. The Momentum! Een melodisch/symfonisch black metal-nummer met een enorm stuwende kracht en dynamiek, muziek die Dimmu Borgir zou moeten maken als je het mij vraagt. Episch, striemend hard en snel, krachtig en pakkend. Het leadgitaarwerk doet me sterk aan dat van Galder denken (daarom ook de Dimmu-link), terwijl de vocals afwisselend gruntzang en verstaanbaar grauw zijn. The Momentum is meteen het eerste hoogtepunt van Death Meditations, dat een onuitwisbare indruk nalaat. De lijn wordt doorgetrokken met Coffin-Shaped Heart dat iets meer deathrash gezind is, maar opnieuw verfraaid wordt met zalig melodieus gitaarwerk, synths met grandeur en een baslijn om van te beginnen kwijlen. Het middenstuk bestaat dan weer uit pure Morbid Angel-worship die naadloos overvloeit in melodieuze Zweedse death… en weet je wat het mooiste van dat alles is? Er zit een structuur in de nummers, een verhaallijn, een scenario. Met deze twee nummers alleen al zou Torchbearer het tot in mijn jaarlijst schoppen.
Maar er is meer. At Takao River is een sfeervol melonummer die voor mij eerder een vitrine lijkt te zijn voor de progressieve muzikale kwaliteiten van de band en sla ik graag over. Severings gaat opnieuw de furieuze toer op. Even Dark Funeral het nakijken geven en er nog een Mors Principium Est-gevoel bijkletsen… Transforming into a werewolf or a hatefilled revengeful ghost… vanaf de eerste keer dat ik het nummer hoorde nam het een vaste plaats in mijn geheugen, op alle niveau’s. Halfweg het album, stilletjes aan het afronden? Nee hoor. Death Meditations, een aanrader voor Wintersun-fans, omwille van zijn melodische epiek en swingende strijdlust. Penumbra gaat opnieuw de melodeathrash-kant op met Omnium Gatherum en Mors Principium Est-deunen en knipogen naar Galder’s Old Man’s Child.
Laatste hoogtepunt is The Aphotic Depths waarbij vooral gitaargewijs de virtuositeit van de band in de verf gezet wordt. Want vergeet niet, Torchbearer is eigenlijk gewoon de extreme uitlaatklep van de Scar Symmetry/Miseration/Solution-kliek. Ze mogen dan wel excelleren in zowel melodieuze thrash, black en death metal… het blijven virtuosen. En ik heb mateloos genoten van hun melodieuze (en symfonische) interpretaties en composities in de extreme subdivisies van metal. Death Meditations loopt over van klasse en kent daarenboven nog eens heel erg memorabele passages en nummers. Kopen dus, als je houdt van Dimmu Borgir, Old Man’s Child, Omnium Gatherum, Eternal Tears of Sorrow, Nightrage en ga zo maar door. Super album!
Tracklisting: 
- Portals
- The Momentum
- Coffin-Shaped Heart
- At Takao River
- Severings
- In the Shadows of Leaves
- Death Meditations
- Penumbra
- Dying Codex
- The Aphotic Depths
Line-up:
- Pär Johansson – Vocals
- Christian Älvestam – Guitar, Backing Vocals
- Patrik Gardberg – Lead Guitar
- Tomas Johansson – Bass
- Rolf Pilve – Drums
Links: