TNT – Atlantis
Metal Heaven, 2008
Soms zijn er van die bands te vinden die het maken van de gewone hardrock wel gezien hebben en verrassende wegen gaan bewandelen. Als je dan daarbij teruggrijpt naar de sound van bekende pop- en rockbands uit het verleden, heb je dan ballen of ben je slap bezig? Na het talloze malen beluisteren van de nieuwe cd Atlantis van de Noors/Engelse formatie TNT ben ik er nog steeds niet uit. De eerste cd van deze band met de nieuwe zanger Tony Mills werd door de vaste schare fans niet goed ontvangen en eerlijk gezegd vrees ik dat dit met deze tweede schijf ook het geval zal zijn. Daarnaast zal men wel een nieuwe schare liefhebbers aanspreken uit een andere hoek van het muzikale spectrum. TNT is meer psychedelisch, alternatief en middle of the road bezig dan ooit, ook al blijven hardrock-elementen overduidelijk aanwezig. Zeer verwarrend allemaal, moet ik zeggen.
TNT is al in 1982 opgericht en was bijzonder populair in het thuisland. Na het uitbrengen van de eerste, Noorstalige, cd in 1983 werd de band door het Noorse publiek in de armen gesloten. Dit eerste album staat nog steeds te boek als een klassieker in de Noorse rockmuziek. Na dat eerste album begon het echter vrijwel direct te rommelen in de band en verlieten uiteindelijk twee man de club. Met het verdwijnen van de tekstschrijver en het verschijnen van een Amerikaanse zanger was het uit met het maken van rock in de Noorse taal. In het Engels kwam ook de internationale doorbraak. De cd die werd gemaakt haalde alle hitlijsten in binnen- en buitenland en was vooral in de USA erg populair. De verdere geschiedenis van TNT laat zich kenmerken door goede hardrock, regelmatig nieuw studiowerk, populariteit in allerlei landsstreken en de nodige bandwisselingen. In 2006 is men weer eens toe aan een nieuwe zanger en versterkt de Engelsman Tony Mills de gelederen. Om het niet al te onoverzichtelijk te maken heb ik de enorme lijst van wisselingen in de samenstelling van de band maar achterwege gelaten. In de huidige samenstelling maakte men in 2007 de cd The New Terratory, die door de fans niet en door het grote publiek wel goed werd ontvangen. Dezelfde muzikale lijn werd doorgetrokken en nu komt men dus met het in totaal elfde (!) studio album Atlantis.
Een verrassende cd die een rondreis biedt door muzikale gebieden, die bepaald niet voor de hand liggen. Per song zijn weer andere invloeden hoorbaar en zit je te luisteren naar invloeden van een schier onafzienbare rij van grote namen uit de pophistorie. Beatles, Beach Boys, 10CC, Queen, de vroege Status Quo, Pink Floyd en zo kan je er nog wel een paar opnoemen. Rock, blues, prog, een tango zelfs en uiteindelijk, vooral als de cd naar het einde toeloopt ook stevige hardrock en heavy metal. De muziek zit heel erg goed in elkaar en er wordt behoorlijk goed gespeeld. De productie is ook dik in orde en de composities zijn zeer afwisselend, op zijn minst. Zanger Tony heeft een zonder meer prachtig stemgeluid en ook de koortjes klinken gelikt. Toch is de vraag of met twee echt stevige nummers op een cd de vlag heavy metal de lading nog wel dekt. Voor mij was het niet genoeg om echt enthousiast te worden in ieder geval.
Ik denk dat de gemiddelde bezoeker van Zware Metalen dit werkstuk van TNT niet gaat kauwen. Ik vrees ook dat een ruime meerderheid van de oorspronkelijke fans zwaar teleurgesteld zal zijn (inmiddels las ik de blog van een teleurgestelde fan die Tony Mills de karaoke versie van Tony Harnell noemde!). Neemt niet weg dat het wel een aardige, luisterbare en gevarieerde cd is geworden, die bij een groter publiek best wel eens kan gaan scoren. Zoiets als Atlantis van TNT krijg je in ieder geval niet iedere dag te horen.
Tracklist:
- Hello, Hello
- Peter Sellers Blues
- Baby’s Got Rhythm
- Tango Girl
- Me And Dad
- Atlantis
- The Taste Of Honey
- Bottle Of Wine
- The Missing Kind
- Love Of My Life
- Had It, Lost It, Found It
- Subsititute
Line-up:
- Tony Mills – Vocals
- Ronnie Le Tekrø – Guitars
- Victor Borge – Bass
- Diesel Dahl – Drums
Links: