The Wake – Death-a-holic
Spikefarm Records, 2005
Scandinavië blijft melodic deathmetal produceren alsof iedereen zich van zijn primaire levensbehoeften kan voorzien door het uitbrengen van een nieuwe plaat. Deze keer komt Spikefarm met het Finse The Wake, een projectje dat in 1998 oorspronkelijk werd opgezet door de gebroeders Harri en Sakari Lempinen. Harri is inmiddels niet meer van de partij, maar de band heeft ondanks de kleine jongemensen-problematiek (zoals alcohol) toch nog een stabiele vorm aangenomen. De heren klooiden wat met enkele demo’s totdat Spikefarm het wel een strak plan vond om Arch Enemy-liefhebbers te bevredigen door The Wake te tekenen. Hierdoor zag ook hun vorige album Ode To My Misery in 2003 het daglicht.
“Do you feel the jaws of my bastardsword when I stab you in the back?” schoot enkele keren letterlijk door mijn hoofd tijdens het beluisteren van The Wake’s tweede album. Dat de invloeden van God Dethroned de grenzen passeren weten we wel, deze band heeft The Grand Grimoire ook wel eens gehoord. Het album is prima te verteren, maar ik heb werkelijk helemaal niets vernieuwends gehoord. Het horen van iets nieuws is geen must, maar ik kan geen enkele typerende eigenschap voor deze band bedenken. De plaat is samengesteld door simpelweg jatwerk van de voorspelbare grote namen in het genre, wel ja… ik zal het rijtje nogmaals opnoemen: In Flames, Arch Enemy, At The Gates en het Nederlandse God Dethroned. Op de productie valt ook niets aan te merken, want produceren kunnen ze wel daar aan de overkant van de zee. Het verzinnen van intro’s mag ook wel eens wat origineler: deze keer een intro van een computerspel, het zou zo Soldier Of Fortune kunnen zijn (level 2 met dat metro station). Grappig, maar het voegt dan ook niets toe aan Death-a-holic.
Misschien dat het eens interessant is om een onderzoek te doen naar de Scandinavische melodic deathmetal stroming, want naar mijn mening raakt de markt binnenkort verzadigd. Alleen al via dit label komen er tig gelijksoortige releases uit en de vraag naar het genre lijkt enigszins af te nemen, omdat men de voorkeur lijkt te behouden voor de grotere namen binnen het genre. En om zo’n grote naam te worden mag je wel heel hard vechten als band, utopisch denken heet dat.
Het is jammer dat ik hier weinig goede woorden voor over heb, er is op zich niets mis met de muziek, maar om met een boeiende release te komen binnen dit genre moeten bands zich niet vergissen in waar zij mee bezig zijn. Als muzikant moet je dan erg veel creativiteit in huis hebben om ook maar een klein beetje naam te maken. Ik val in herhaling: Mocht je niet genoeg kunnen krijgen van de, in de tweede alinea genoemde, bands dan hebben we hier een mooie Spikefarm–release voor je te pakken..
Tracklist:
- Suicide Manual
- Rejected
- One More Day
- Downward Groove
- Instrumental
- The Elbow Of Zeus
- Good For Nothing
- Mindless Wrecking Progress
- Death-a-holic
- Nailgun
Line up:
- Kaj Michelsson – Vocals & Bass
- Jani Luttinen – Guitar
- Wellu Helenius – Drums
- Sakari Lempinen – Guitar
Links: