Soms stel je jezelf wel eens de vraag: op basis van welke criteria vind ik de muziek van een bepaalde band eigenlijk zo geweldig? Terwijl gelijkaardig materiaal van een andere band me dan weer een stuk minder ligt? Hoewel dit uiteraard grotendeels een subjectief gegeven is, is er wel een aantal elementen dat hier een rol in kan spelen. Het kan liggen aan het gebruik van herkenbare melodieën die in je hoofd blijven hangen, zelfs lang nadat je cd-speler/platenspeler/mp3-speler/Spotify/Google Play/Youtube… zijn taak heeft beëindigd. Het kan ook het gevolg zijn van de intensiteit van de muziek, de opzwepende ritmes, de snelheid en agressie die je inspireren en activeren. Ofwel geniet je misschien van de creativiteit en afwisseling tussen de nummers. Of misschien komt het doordat de band in kwestie je heeft verbaasd met een ijzersterke live performance. Of omdat ze het simpelweg aangedurfd hebben om de grenzen van het genre te verleggen en iets nieuws hebben toegevoegd.
Wel, als je het mij vraagt valt The Stone binnen al deze categorieën. Persoonlijk vind ik The Stone dan ook één van de meest onderschatte metalbands van het moment. Deze uit Servië afkomstige blackmetalformatie heeft doorheen zijn achttienjarige carrière een heel interessant parcours afgelegd, met enkele gedurfde zijsprongetjes en stijl-shifts. Debuutalbum Slovenska Krv (2002) was een zeer geslaagde old-school creatie in de lijn van pakweg Emperor. Hun meest gewaagde capriool kwam er vier jaar later met het compleet geschifte, experimentele black/death/thrash amalgaam Магла. Dit experiment werd daarna niet meer herhaald, maar de deathmetalinvloeden bleven ook in de daarop volgende releases doorsijpelen. In 2017 zag Teatar Apsurda het levenslicht, wat mij betreft hun meest creatieve en interessantste album. Wat deze plaat vooral boeiend maakt is het unieke karakter van elk individueel nummer, met eigen melodieën, een eigen stijl, sfeer en gevoel. Ik hoor hier wel wat Inquisition-achtige geluiden in, maar het death/thrash-kantje blijft ook steeds om de hoek loeren.
Ik moet wel toegeven dat mijn appreciatie voor The Stone er pas is gekomen met Teatar Apsurda én een heel sterk optreden in het kleine concertzaaltje Kavka Oudaan in Antwerpen in 2018. Laatstgenoemd album was vorig jaar alleszins één van de blijvers in mijn muziekinstallatie, en eentje waar ik niet genoeg van kan krijgen. En dus was ik zeer benieuwd naar nieuw werk.
En hier is dat dan, het nieuwe werk, in de vorm van de EP Kruna Praha, verkrijgbaar op vinyl én cd. Er wordt opnieuw samengewerkt met het Servische Mizantropeon Records, dat ook al verantwoordelijk was voor Teatar Apsurda en enkel The Stone op zijn rooster heeft staan blijkbaar. Kruna Praha (vertaald als De Kroon van As) is duidelijk een opvullertje, aangezien het slechts drie nieuwe nummers bevat, samen goed voor slechts een kwartiertje nieuw werk. Opener Smrt za kralja! (Dood aan de Koning!) gaat verder waar Teatar Apsurda eindigde, namelijk met heldere, meeslepende melodieën, opzwepende riffs en voortvarend (snel, maar niet verpletterend) drumwerk dat perfect verteerbaar blijft. Ook de rauwe stem van Glad (die me hier enorm doet denken aan die van Franta Štorm) komt mooi tot zijn recht. Een heel sterk nummer, alleen jammer dat we hier maar een kleine vijf minuten van mogen genieten. Titelnummer Kruna Praha en A Phosphorous Spectre (deze laatste is enkel op de cd-versie te vinden) zijn degelijk, maar halen het niveau van het openingsnummer zeker niet. Dit zegt overigens meer over de uitzonderlijke klasse van Smrt za kralja! dan over de kwaliteit van de andere twee nummers, want het blijft aangenaam luistervoer. Terwijl Kruna Praha een snel en energiek nummer is dat misschien nog het meest opvalt door een korte, atypische maar prima gitaarsolo, ligt de kracht van A Phosphorous Spectre vooral in de prachtige emotionele evocatie van het laatste deel van dit nummer.
Antiutopija en The Golden Cadaver zijn niet nieuw, maar voorheen enkel uitgebracht op vinyl (met name op de splits Necrotic God en Waiting for the Darkest Day). In die zin is het wel begrijpelijk dat ze nu ook eens op cd worden gezet. Vooral Antiutopija is een uitstekend, dynamisch nummer dat tot het beste materiaal behoort dat The Stone al heeft uitgebracht.
Een opvullertje misschien, maar wel eentje van hoge kwaliteit. De prachtige figuur op de cover vind ik overigens ook een meerwaarde (het oog wil ook wat, nietwaar…) Met andere woorden: een korte maar waardige aanvulling op de The Stone-discografie. Een must have voor de The Stone-fan. En wie deze band nog niet kent moet dit toch ook echt eens beluisteren!
Label:
Mizantropeon Records, 2019
Tracklisting:
- Smrt Za Kalja!
- Kruna Praha
- A Phosphorous Spectre
- Antiutopija
- The Golden Cadaver
Line-up:
- Glad – Zang
- Kozeljnik – Gitaar
- Demonetras – Gitaar
- Vrag – Basgitaar
- Honza Kapák – Drums
Links: