The Melvins – Mangled demos from 1983

Geschreven door op 02-06-2005 om 16:16.

The Melvins – Mangled demos from 1983
Ipecac Records IPC-6 – 31 mei 2005

Je geeft je op om recensies te schrijven voor zware metalen, met name voor het klassiekere hardrock werk en dan krijg je in je eerste pakketje The Melvins thuis. En niet zomaar een cd, nee een plaatje vol met nog nooit uitgebracht demomateriaal uit de beginperiode van de band (1983/84) in de originele bezetting! Dan schuif je snel het plaatje in de cd-speler, zet het volume op “schijt aan de buren” nivo, pakt pen en papier en gaat op de bank zitten voor drie kwartier ultiem genieten. Maar jammer genoeg was dat niet helemaal waar. Hard werken hoor, zo’n eerste review!

Maar eerst maar even een stukje geschiedenis. The Melvins begonnen in 1983 als schoolbandje in Montesano (Washington USA). Buzz Osborne (gitaar/zang) Mike Dillard (drums) en Matt Lukin (bas) gebruiken Black Sabbath als voorbeeld en van dat image komen ze dus nooit meer af, al geven ze zelf aan later meer door diverse punkbands geinspireerd te zijn. Drummer Mike kon al snel het tempo waarin de band zich ontwikkelde niet meer aan en werd vervangen door Dale Crover. Buzz en Dale zijn in feite het kloppende hart van The Melvins. De bassisten bleken allen geen blijvertjes, het waren er teveel om op te noemen. De stijl van spelen is ook wat moeilijk te vangen. Hard rock, heavy metal, punkrock, grunge, het zit er allemaal in. De groep verhuisde van Washington naar San Fransisco en was voortdurend bezig met optreden en materiaal opnemen. Jarenlang waren ze een van de hardst werkende bands in de US. In de greep van de grunge hype begin jaren 90 kregen ze zelfs in navolging van en op voorspraak van Melvins fan Kurt Corbain en Nirvana een vet contract bij een groot platenlabel (Atlantic), uit die tijd stamt ook de eretitel “grandfathers of grunge”, iets waar ze zelf niet echt over te spreken zijn.

De band kreeg bij een beperkt publiek grote bekendheid en waardering, maar slaagde er niet in om een groot publiek aan te spreken en na 3 platen voor Atlantic werd er na 1997 weer vrolijk muziek geproduceerd op kleinere labels. De muzikanten werden ook zeer gewaardeerd door collega musici en werken en werkten in allerlei side projects. Dale viel o.a. een tijdje in als drummer van Nirvana en Buzz is (ook nu nog !) samen met Mike Patton (eigenaar van Ipecac records, het huidige platenlabel) actief in Fantomas. Op dit moment maakt (vanaf 1998 dus erg lang voor een Melvins bassist) bassist Kevin Rutamanis het trio kompleet en live speelt ook tweede gitarist David Stone regelmatig mee. Een heel verhaal, maar dat moet ook wel voor een band die meer dan twintig jaar meedraait.Een volledige discografie bijvoegen, daar begin ik maar niet aan, dat is zeker een pagina extra tekst en die is vast wel elders op het net te vinden.

Melvins Bandfoto

Mangled demos from 1983 is dus niet zomaar een standaard schijfje. Zoals de titel al doet vermoeden is de cd volgegooid met oud demomateriaal, dat nooit eerder werd uitgegeven. Om het nog bijzonderder te maken is zelfs een deel van de titels van de nummers verloren geraakt en vervangen door kleine tekeningen (doedels). Sommige stukken staan er twee keer op en andere nummers lopen zo in elkaar door dat je niet weet waar de ene begint en de andere eindigt. Maar hoe klinkt dat dan allemaal ?

Laten we de stukken eens 1 voor 1 passeren : Elks Lodge Christmas Broadcast – live radioverslag met kort interview, wel een uniek document, geen boeiend luistermateriaal. If You Get Bored – live radio – houdt je oude cassettedeck voor een nog oudere radio, laat de aankondigingen horen en knip de muziek er tussenuit, laat een klein stukje muziek er tussen staan, dat wel potentie heeft, maar genekt wordt door het slechte geluid en dan heb je weer een collectors item. Forgotten Principles – Jawel eindelijk een lekker stukje muziek, lekker snel en kort ook helaas. Snake Appeal – Lekkere vette bas, beetje simpele drumpartij die nogal overheerst, prima gitaartje, best wel lekker dus ondanks het matige geluid, maar is ineens afgelopen. [flower] – begint waar snake appeal ophield, maar het geluid is veel beter ! If You Get Bored – in de herhaling, maar nu niet live en het eerste nummer dat me naar het puntje van mijn stoel doet schuiven, lekker vet nummer. Set Me Straight – op de een of andere manier doet het me aan Alice Cooper denken qua muziek, qua sfeer en zelfs qua zang, reden genoeg voor mij om t helemaal geweldig te vinden. [communist star] – effe lekker razen, veuls te kort. I’m Dry– gaat door in t razende tempo, maar het geluid is nogal vlak. Forgotten Principles – hadden we net al een stukje van en nu weer, iets langer, maar niet beter helaas, beetje vaag.I Don’t Know – Ligt het aan mij of worden de simpele, maar uitermate overheersende drumpartijen nu echt irritant? Lekker snel begin, mooie baspartij, langzaam gitaarstukje erin, maar ja die drums in dit nummer…. Matt-Alec – de zanger mag zich even uitleven. Een wat rustiger tempo, wat eentonige begeleiding, maar de zang maakt alles goed en zorgt voor een boeiend, beetje gemeen klinkend geheel. The REAL You – eindelijk een normale drumpartij, maar nu vind ik de rest weer niet zo bie, matigjes dus. Run Around – Jezus wat een klote geluid. Volkomen overbodig nummer. Keep Away From Me – laten weer nog een stukje bar slecht geluid tegenaan gooien, had een goed nummer kunnen zijn volgens mij, als het niet zo belazerd van sound was. [clover] – zie vorig nummer. Bibulous Confabulation (during rehearsal) – een gesprek over eten, drinken en andere dingen tijdens een repetitie is nu niet echt iets waar ik voor ga zitten. Een weinig boeiend collector’s item. [iron cross] – yeh, muziek weer. Lekker snel. De zang had wat meer naar voren gemogen. [pencil] – Eigelijk hetzelfde, matig geluid, zang te ver naar achteren gezet, maar op de een of andere manier toch een goed nummertje. Matt-Alec – Ik ben even de weg kwijt. Een paar nummers geleden schreef ik dat in dit nummer de zang alles goed maakte en de rest wat vlak klonk, nu proberen ze het andersom en dat maakt het er niet beter op, voor mij was de eerste versie genoeg geweest. “Walter” – ehhhhh… mis ik iets, waar is de zanger ? [broken scissors] – en dan nog maar een keer hetzelfde nummer, dus ook zonder zanger, zonder dat het de indruk maakt om als instrumentaal nummer bedoeld te zijn en bovendien is het geluid weer zwakjes. Als je praat over een overbodig nummer, was dit het wel. [airplane] – helaas geen geluid uit te krijgen.

Mijn vader had vroeger een bakkerij. Aan het einde van de week maakte hij van oud gebak en gebroken koek met wat verse toevoegingen een nieuw soort gebak, de Haagse punt. De klanten vonden het gebak geweldig en kwamen er speciaal voor terug. Ik hoopte dat deze cd de Haagse punt van The Melvins zou zijn. Helaas, het is niet zo. Het werd geen lekker gebak, het blijft bij elkaar geraapt spul. Het is volledig te begrijpen dat het nooit eerder werd gebruikt, het was (en is) er niet geschikt voor. Erg leuk als collectors item voor diehard fans, als aanvulling op de collectie voor de ware kenner of als hebbeding, maar als neutraal luisteraar wordt je er niet veel wijzer van.

Tracklist:

The Melvins Mangled demos from 1983

  1. Elks Lodge Christmas Broadcast
  2. If You Get Bored – live radio
  3. Forgotten Principles
  4. Snake Appeal
  5. [flower]
  6. If You Get Bored
  7. Set Me Straight
  8. [communist star]
  9. I’m Dry
  10. Forgotten Principles
  11. Don’t Know
  12. Matt-Alec
  13. The REAL You
  14. Run Around
  15. Keep Away From Me
  16. [clover]
  17. Bibulous Confabulation (during rehearsal)
  18. [iron cross]
  19. [pencil]
  20. Matt-Alec
  21. “Walter”
  22. [broken scissors]
  23. [airplane]

Line-up:

  • Buzz Osborne – Guitar, vocals
  • Mike Dillard – Drums
  • Matt Lukin – Bass

Links: