The Devils of Loudun – Escaping Eternity

Geschreven door op 11-03-2022 om 21:40.

The Devils of Loudun is een non-fictieroman uit 1952 van Aldous Huxley. Het is een waargebeurd, historisch verhaal van massale demonische bezetenheid, religieus fanatisme en seksuele hysterie die plaatsvond in een klooster in het kleine stadje Loudun, in het zeventiende-eeuwse Frankrijk. En daarmee ook een prima naam voor een metalband, toch?

Eerlijk gezegd heb ik geen idee of het boek van Huxley ook de naamgever van de band uit Seattle is. Wat ik wel weet is dat het zestal vrij plotsklaps uit de stallen van The Artisan Era tevoorschijn komt. The Devils of Loudun (nee, Autocorrect; geen London) bestaat wel al sinds 2005 en heeft twee EP’s uitgebracht, maar dit Escaping Eternity komt na zes jaar van ijzige stilte. The Artisan Era staat vooral bekend als een platenmaatschappij waar de nodige technische death metal bands een plekje hebben gevonden. Veel van de muziek dat door hen wordt uitgegeven draait om vingervlugheid en techniek. Is dat hier anders?

The Devils of Loudun speelt muziek dat het midden houdt tussen melodieuze death metal, symfonische metal en technische death metal. Escaping Eternity bestaat uit strakke riffs, een fiks tempo, hoge intensiteit, venijnige vocalen en speelse uitbundigheid. Ja, er is ruimte voor snelheid en inventiviteit, maar dit staat altijd in dienst van de compositie. De muziek is uitgelaten, vol en dartel (The Scourge of Beasts, Anamnesis, Arcana Imperii), maar door de melodie en groove toch ook toegankelijk genoeg om te beklijven. Tracks als The Death of Sleep en Abysswalker dragen zeker bij aan het luisterplezier; met hun hang naar grooves en een wat milder tempo vormen ze een aangename tegenhang met de rest van het album en brengen ze evenwicht.

Er is een belangrijke rol toebedeeld aan keyboardspeler Ben Velozo. Dat hij deel uitmaakt van de band, zal hij weten ook; hij is er niet om enkel wat sfeerrijke lagen toe te voegen en daarmee vooral het geluid op het album wat voller te laten klinken. Binnen de nummers (bijvoorbeeld Ex-Nihilo, Praise the Eternal Nightmare) vult hij in samenhang met de gitaristen het geluid in, waardoor de orkestrale, klassieke invloeden meer zijn dan een fraai ornamentje. Het dynamisch en harmonieus gitaarwerk, dat volop bonte, gevarieerde riffs en interessant neoklassiek soleerwerk bevat, en het gevarieerde toetsenwerk vullen elkaar feilloos aan.  De vocalen van zanger Bratcher draaien om furiositeit en een snel tempo; in de meer atmosferische gedeeltes laat hij echter een blackmetal-krijs horen. En dat alles ook nog eens verpakt in tien fraaie composities. En om het geheel af te ronden, kent Escaping Eternity een dynamische, moderne productie.

Escaping Eternity is een fraai staaltje symfonische en melodieuze death metal, met een klassieke twist, geworden. Een gevarieerd, rijk album waarbij de composities en melodie de hoofdrol opeisen en waarbij de valkuil van vooral spielerei op een fraaie wijze wordt vermeden. Wat een heerlijke kennismaking met The Devils of Loudun.

 

Score:

85/100

Label:

The Artisan Era, 2022

Tracklisting:

  1. The Scourge of Beasts
  2. Ex Nihilo
  3. Incarnate
  4. Anamnesis
  5. The Death of Sleep
  6. Evolving Wilds
  7. Praise the Eternal Nightmare
  8. Abysswalker
  9. Formless
  10. Arcana Imperii

Line-up:

  • Scott Hermanns – Gitaar
  • Drew Tuel – Gitaar
  • Ben Velozo – Keyboards
  • Vance Bratcher – Vocalen
  • LJ Cline – Basgitaar
  • Kévin Paradis – Drums (sessie)

Links: