The BossHoss – Stallion Battalion
Universal Music, 2008
Haal je paard maar van stal, zet je hoed op en trek de fles whiskey open. The BossHoss komt eraan en is van plan nu ook ons kikkerlandje plat te spelen. Met de zeer ongewone, maar buitengewoon feestelijke mengelmoes van country en punk trekken deze cowboys uit Berlijn al jaren Europa rond, trekken volle zalen en laten een tot het merg uitgeput publiek achter. Met name in het thuisland zelf zijn de jongens mateloos populair en zijn zelfs alle drie de albums die tot nu toe uitgebracht werden, met goud bekroond! Tijd om Nederland te veroveren en daarom wordt de derde cd van de mannen de eerste die ook in Nederland wordt uitgebracht. Stallion Battalion heet de schijf overigens en de release wordt ondersteund met een korte nederlandse tour.
Okee, het heeft een hoog feest en flauwekul gehalte, heeft nauwelijks iets met metal te maken en scoort vooral op festivals en in feesttenten, toch kan je die jongens van The BossHoss best wel op je feestje vragen en zijn de platen zo tussen al het normaal gedraaide geweld door best het beluisteren waard. Alle albums bestaan voor 75% uit eigen werk en 25% op bijna onherkenbare wijze gecoverd materiaal van bekende bands en/of artiesten zoals Depeche Mode en (jazeker!) Snoop Dogg! Jawel, ik vrees dat het net zo erg is, als je nu denkt dat het is, bij het lezen van dit stukje. Maar aan de andere kant spelen deze zeven mannen zo’n leuk en aanstekelijk stukje muziek dat stil zitten moeilijk blijkt te zijn. Zelfs voor een country hater als ik ben is dit te kauwen, dus er moeten meer mensen zijn te vinden die dit gewoon eens een keer leuk vinden om zelf te draaien en luisteren.
Vijftien nummers staan er op Stallion Battalion. De vreemde mengeling van country en punk die ze zelf countrytrash punk noemen is zeer aanstekelijk. Zeker daar waar het punk en rock en roll gehalte wat hoger wordt en de electrische gitaren hoorbaar, is de muziek het beluisteren meer dan waard. Maar ook daar waar de echte country, veelal akoestisch, van stal wordt gehaald blijft de muziek aanstekelijk en zelfs de covers lijken zo weinig op het origineel, dat ze weer leuk worden. Plukbas, mondharmonica en mandoline worden vol en veelal gebruikt evenals het onvermijdelijke wasbord. De zang is af en toe wel wat erg gladjes en dik aangezet, maar over het algemeen goed en bij de muziek passend. Ook productioneel valt er weinig op aan te merken. Het staat er allemaal goed, direct en zonder rompslomp op.
De bonustrack van de Nederlandse versie is een cover van de welbekende Belgische punker Plastic Bertrand (natuurlijk zijn enige echte hit Ça Plane Pour Moi), waarbij een gastrol voor Bertrand zelf is weggelegd. Ik vrees dat het promo album dat mij is aangeboden, dan geen Nederlandse versie is, want waar ik handenwrijvend zat te wachten op dit nummer, viel slechts een ijzingwekkende stilte. Gelukkig is het hun nieuwe single en als zodanig te horen op de MySpace van de band. Geinig plaatje al met al, zeker met dat lekkere weer buiten.
Tracklist:
- Stallion Battalion
- Monkey Business
- Shake And Shout
- Jose And Myling
- Free Love On Free Love Free Way
- Polk Salad Annie
- Omniscient Lover
- Everything Counts
- Goodbye Mary
- Gay Bar
- Truck ‘N’ Roll Rules
- High
- Drop It Like It’s Hot
- Jumpin Around
- Ca Plane Pour Moi, feat. Plastic Bertrand (bonustrack)
Line-up:
- Boss Burns (Alec Völkel)- Zang/Wasbord
- Hoss Power (Sascha Vollmer) – Zang/Ak. Gitaar
- Sir Frank Doe (Ansgar Freyberg) – drums
- Hank Williamson (Malcolm Arison) – mandolin/Wasbord/Harp
- Guss Brooks (Andre Neumann) – Contrabass
- Russ T. Rocket (Stefan Buehler) – El. Gitaar
- Ernesto Escobar de Tijuana (Tobias Fischer) – Percussie
Links: