Temptress – See

Geschreven door op 24-03-2023 om 23:56.

See is het debuutalbum van het in 2019 gestichte Texaanse doom- en stonertrio Temptress. Veel kans dat je je dan verwacht aan stoere mannen met baarden. Mispoes! Temptress doet het met een drumster en een gitariste. En enkel een mannelijke bassist. Alle drie nemen ze een deel van de vocalen voor hun rekening. Ik was beginnen te luisteren zonder de bio te lezen, die verschillende stemmen kwamen toen alleszins verrassend over.

De band had van in het begin grote plannen maar door – wat had je gedacht – corona liep alles stukken vertraging op zodat hun album nu pas in de rekken ligt. Met zes nummers lijkt dat pover gevuld, maar die zes zijn goed voor 44 minuten inspirerende muziek.

Met tien minuten is openingsnummer Death Comes Around onmiddellijk het langste nummer. Het start ingehouden. Ik hoor meer dan een minuut een zweverige soundscape die evengoed van Pink Floyd of van Tool had kunnen komen. Pas dan barst het trage nummer open. Vrij psychedelisch ondanks een gitaar met hopen distortion. De duozang is onderkoeld (een negatieveling zou het monotoon noemen), ingehouden en neigt naar new wave. De laatste twee minuten van Death Comes Around worden ingevuld door een al even onderkoelde gitaarsolo.

Into My Soul blijft op dezelfde trage en repetitieve vibe verdergaan maar klinkt iets ruiger, flaneert op de grens van doom en grunge. Het repetitieve wordt na vier minuten gelukkig gebroken door een lange brug en je zou warempel wat postrockelementen ontwaren in de laatste drie minuten.

Met Waiting trekt Temptress zowel de snelheid, het volume als de intensiteit flink omhoog. Dit is al meer wat ik van een doom/stoneralbum verwacht, toch wat gitaarklank en zo betreft. De vocalen daarentegen zijn eerder een strijd tussen de mannelijke en vrouwelijke stem, soms zelfs puur narratief.

Drie nummers ver, en het is me allang duidelijk dat je hier met geen doorsnee album te maken hebt. Wel een waar je geïnteresseerd naar luistert. De andere drie nummers bevestigen dat gevoel. Cry doet het drie minuten lang met een fragiele vrouwenstem, opboksend tegen een trage, loden riff, gevolgd door een snelle agressieve brug en een rustige outro.

Serpentine is volgens mij het nummer dat het snelst en het meest tussen je oren blijft plakken, puur door het refrein en het engelenkoortje daarbij. Doom in combinatie met 60s psychedelica. Opnieuw zijn de vrouwelijke vocalen meer gesproken dan gezongen en is het de mannelijke stem in het laatste deel van het nummer die er een agressieve tint aan geeft.

Afsluiten gebeurt met Hopeless. Een rustige maar agressief getunede riff leidt tot het hardste nummer van het album. Maar dat ligt ook aan het ingehouden geschreeuw van bassist Christian Wright. Ik denk dat dat ook de reden is waarom ik het woordje postrock hierboven al vermeldde.

See van Temptress groeit op die manier uit tot een van de speciaalste debuutalbums die ik de laatste jaren hoorde. “Speciaal” is niet altijd een positief geladen adjectief, maar hier is het zeker niet negatief bedoeld. Geen album voor als je nood hebt aan bakken energie en snelheid, wel eentje om in je eentje in alle rust naar te luisteren.

Temptress - Band

Score:

79/100

Label:

Metal Assault, 2023

Tracklisting:

  1. Death Comes Around
  2. Into My Soul
  3. Waiting
  4. Cry
  5. Serpentine
  6. Hopeless

Line-up:

  • Kelsey Wilson – Gitaar, vocalen
  • Andi Cuba – Drums, vocalen
  • Christian Wright – Bas, vocalen

Links: