Talanas – Asylum
Eulogy Media, 2014
Talanas is een Brits gezelschap waar ik nog nooit van had gehoord voor het recenseren van deze akoestische EP genaamd Asylum. Daarom ben ik even op zoek gegaan naar The Waspkeeper, de debuutplaat waarop een sterk staaltje progressieve deathmetal wordt gespeeld in de trant van bands als Akercocke en Opeth, er wordt flink afgewisseld tussen hard en zacht. Dat laatste aspect is uitvergroot op dit nieuwe werk van Talanas.
Met een zevensnarige akoestische gitaar wordt het bereik in een akoestische setting een stuk breder en Talanas weet er goed mee om te gaan. De band wilde met deze EP proberen dezelfde sinistere en mysterieuze sfeer te creëren als op de debuutplaat, maar dan zonder distortion en donderende drums. Dit is erg goed gelukt en de sfeer is zelfs sterker op Asylum, vooral de diepe cleane vocalen komen veel beter uit de verf. De drums zijn ingehouden maar zijn nog steeds vrij prominent, dit is geen probleem aangezien de akoestische riffs ook kronkelen. Talanas gaat niet voor een akoestisch uitstapje bij het kampvuur maar weet zijn duistere metalsound erg goed te vertalen naar een rustigere muzikale context. Dat Talanas een band als Fields Of The Nephilim als inspiratie noemt is geen verrassing, de duistere gothsfeer is goed te horen. Op de titeltrack komt de invloed van Opeth sterk naar voren.
Een experiment/uitstapje dat geslaagd is. Als Talanas deze rustige kijk naar composities weet te vertalen naar de hardere composities ben ik erg benieuwd naar een tweede plaat.
Tracklisting:
- Sister Damnable
- My Lady White
- The Apostle
- Asylum
- Nothing Gained
Line-up:
- Hal Sinden – Zang, Gitaar
- Ewan Parry – Gitaar
- Mark Duffy – Bas
- Joe Butterworth – Drums
Links: