Suidakra – Command to Charge
Armageddon Music, 2005
Het Duitse Suidakra is in mijn ogen altijd een beetje blijven hangen in de middenmoot der black/death/folk metal. Met als enige herinnering het album Lays From Afar (1999) als bagage, was ik benieuwd hoe deze band hedendaags voor de dag komt. Zoals veel bands vanuit de underground evolueren, klinkt de band een stuk moderner tegenwoordig en zijn de black metal invloeden volledig naar de prullenbak verwezen en zijn daar lichte thrash invloeden voor terug gekomen. Helaas ben ik niet bekend met het vorige werk Signs For the Fallen, zodat ik niet weet of de band hier een grote stap in een andere richting maakt, maar dat het verschilt met het oudere werk is in ieder geval wel duidelijk.
Hoewel de band nog steeds invloeden heeft uit de folkmetal (er komt nog wel eens een riedeltje voorbij), staan voornamelijk de groovende gitaren en de opvallende zang op de voorgrond. Dit is namelijk ook de eerste plaat waarop gebruik wordt gemaakt van cleane zang. Aan afwisseling in ieder geval geen gebrek qua vocalen, hoewel soms Mathias zijn stemgeluid op mij ietwat vervelend overkomt. De zang zorgt er trouwens ook voor dat de vergelijking met Zweedse toppers als Soilwork en Darkane er wel erg dik bovenop ligt, aangezien ook sommige gitaarpartijen diezelfde groove hebben waar de genoemde bands al mee pronken. De band is duidelijk wel op zoek naar een eigen sound, maar dit mislukt vooral doordat er een beetje geforceerd verschillende elementen in de muziek wordt verwerkt. Geforceerd in die zin, dat je het ene moment weer in een Cruachan-achtig wereldje wordt meegesleurd en het andere moment de dubbele bass grooves weer om je oren vliegen. Dit gebeurt soms nét iets te onnatuurlijk; beide gezichten zijn van uiterst hoog niveau, maar de band is er niet in geslaagd van deze twee gezichten één te maken. En dat is jammer.
Al met al is het best een aardige metalplaat geworden, dit Command to Charge. Mensen die houden van de moderne Zweedse melodeath a la Soilwork kunnen deze release best eens een luisterbeurt gunnen. De band is er na 10 jaar zwoegen nog niet, maar klinkt al een stuk volwassener dan in het prille begin. De band heeft onlangs gesplit met Century Media, in verband met verschillen in mening over de toekomst van de band. Dat de band ervoor gekozen heeft haar eigen richting te kiezen, pleit natuurlijk alleen maar voor ze. Tel daarbij op de prima productie, die zelfs uit eigen zak gefinancierd moest worden, en we hebben er weer een meer dan redelijke plaat bij.
Oh ja, na een korte stilte na het laatste nummer krijg je als toetje nog een opvallende cover voor je kiezen, namelijk een matige uitvoering van Mike Oldfield’s Moonlight Shadow. Leuk liedje natuurlijk, maar hier hoef je het in ieder geval niet om te doen.
Tracklist:
- Decibel Dance
- C14_Measured by Infinity
- Haughs of Cromdale
- The Alliance
- A Runic Rhyme
- Second Skin
- Reap the Storm
- Gathered in Fear
- Strange Perfection
- Dead Man’s Reel (instrumental)
- The End Beyond Me
Line-up:
- Lars – drums
- Arkadius – guitars, vocals
- Marcus – bass
- Mathias – guitars, clean vocals
Links: