Een razende wijd opengesperde vortex. Niet vies zijn van een beetje melodie. Dat zijn enkele van mijn aantekeningen tijdens de eerste luisterbeurten van het nieuwe album Impermanence. De Zwitsers zijn inmiddels toe aan het vijfde album. Stortregn is voor mij tot nu toe een onbekende naam in het melodische black, deathmetalgenre. Als ik moet oordelen op basis van dit nieuwe plaatwerk, dan doen de heren het zeker niet onverdienstelijk, waarbij vooral de afwisseling in gitaargebruik, akoestisch, epiek en solo’s tot kunst verweven worden. Verder noem ik als referentie het Zweedse Torchbearer, dat met Death Meditations in 2011 een stukje georkestreerde chaos op de wereld losliet. Ik hoor eenzelfde soort razernij terug met name tijdens de eerste twee nummers.
Aanvankelijk trapt het derde nummer Cosmos Eater ook op eenzelfde wijze af, waar de mathematische beginfase indruk achterlaat, gaat het al snel wat meer op de recht toe, recht aan toer. Om vervolgens daarna weer snel naar het beginthema over te schakelen. Het is afwisseling troef dus. Nee, Impermanence laat zich niet makkelijk in een hokje categoriseren. Gas terug nemen doet de band zo af en toe zoals tijdens de eindfase van Cosmos Eater, waarbij er een bijna progressieve solo wordt gespeeld.
En ook het titelnummer Impermanence fungeert meer als rustgevend intermezzo, nou ja, in ieder geval voor de echte eruptie losbarst tijdens het opvolgende Grand Nexion Abyss. Hier horen we het afwisselende stemgebruik van voorman Romain Negro ook goed tot zijn recht komen, zowel grunt als scream liggen prettig en overtuigend in het gehoor.
En toch is Impermanence voor mij niet het black / deathmetalalbum wat ik snel voor nieuwe luisterbeurten aan zal slingeren. Het pijnpunt zit hem met name in het springen van de hak op de tak. Hierdoor is het geheel bij vlagen onnavolgbaar, waarbij de balans doorschiet naar de negatieve kant. Ik ben een liefhebber van complexe muziek, maar naast het feit dat dit goed en vernuftig in elkaar moet steken, wil ik er graag ook continu geboeid naar kunnen luisteren. En tijdens het beluisteren komt de energie niet geheel op mij over. Dit neemt overigens niet weg, dat er een aantal knappe en smaakvolle nummers opstaan, zoals het voortbeukende en iets simpelere Timeless Splendor. Maar soms zijn de keuzes met name in de overgangen niet logisch en daar kan ik in dit geval moeilijk omheen. Ik slinger dan liever nog eens Death Meditations van Torchbearer aan.
Score:
70/100
Label:
The Artisan Era , 2021
Tracklisting:
1. Ghosts of the Past
2. Moon, Sun, Stars
3. Cosmos Eater
4. Impermanence
5. Grand Nexion Abyss
6. Multilayered Chaos
7. Timeless Splendor
8. Nénie
Line-up:
- Romain Negro – Zang
- Johan Smith – Gitaren
- Duran Bathija – Gitaren
- Manuel Barrios – Basgitaar
- Samuel Jakubec – Drums
Links: