Stages of Decomposition – Raptures of Psychopathy

Brute deathgrind met als thema alles en nog wat over beruchte seriemoordenaars. Dat is niet per definitie iets nieuws of origineels, maar de band Stages of Decomposition afkomstig van Los Angeles, Amerika, gaat er op deze tweede plaat voor. Het debuut uit 2014 met de gezellige titel Piles of Rotting Flesh is op Zware Metalen niet van een recensie voorzien. We laten ons dus eens verrassen met het geweld op dit Raptures of Psychopathy.

 Na een gesproken intro over – hoe kan het ook anders – Jeffrey Dahmer en zijn moorddadige neigingen en handelingen, is de beer al snel los. De opener Drilling of the Cerebellum zet al snel de toon voor de rest van het album. Het wilde gehak(t) en de blasts vliegen u in een sneltreinvaart om de oren. Eenheidsworst is het geenszins, want qua tempowisselingen en drumvariaties is er voldoende te beleven. Af en toe ontploft er eens een bom om het tempo er zo even uit te halen, door vette breaks te integreren. De vocale afwisseling is ook een element wat al snel aan de oppervlakte komt en in positieve zin opvalt. De riffs zelf zijn van het kaliber niet lullen, maar poetsen! Het is een heleboel gezaag in het luchtledige, maar wel met het nodige gevoel voor groove en krasserige “pick scrapes” (onder andere tijdens Killing Under Possession).

Met vierenveertig minuten is Raptures of Psychopathy een relatief lang album voor dit (gewelddadige) genre. Evengoed doen de heren flink hun best om enige verveling te vermijden. Dat lukt dan ook grotendeels, al is enige luistervermoeidheid na zoveel gewurm en gehak haast niet te vermijden. Murder by Proxy heeft met de ratelende korte blastspassages nog wel iets redelijk spectaculairs in huis. Iets wat verderop in het album ook gewoon hoorbaar blijft, naast de bestaande drumcapriolen. Het geluid van de basgitaar is – zoals het ook in dit genre hoort – opvallend goed hoorbaar. De bas gonst en rommelt lekker tezamen met het gitaar- en drumgeweld. De samples en gesproken woorden zijn niet in overdaad toegevoegd, maar daadwerkelijk functioneel op de momenten dat de muziek en het album daarom vraagt.

Uiteindelijk heb ik het na elf nummers en bijna drie kwartier wel gehad met deze vuillakken. Dit is een lekkere partij smerige deathgrind zonder al teveel onderscheidende elementen. De band kan wel gewoon prima aanhaken bij genregenoten als Broken Hope of Putrid Pile. Qua niveau kunnen de heren zich echter (nog) niet meten met de echt gevestigde namen. Ik noem Aborted, Ingested, Dying Fetus of Devourment: hiervoor mist het spel net een aantal uitzonderlijke momenten of invalshoeken. Probeer het positief te bekijken, er is in ieder geval nog ruimte voor groei. Het laatste korte en zeer heftige nummer Mass Psychosis is hier dan ook een voorbode van. Het is helemaal niet uitgesloten dat we nog wel eens vaker gaan horen van Stages of Decomposition.

Score:

75/100

Label:

Gore House Productions, 2024

Tracklisting:

1. Drilling of the Cerebellum
2. What Lies Within
3. Beast of Jersey
4. Killing Under Possession
5. Murder by Proxy
6. Skid Row Slasher
7. Carve out the Eyes
8. Fetal Devourment
9. Crawl Space Burial
10. Human Extermination
11. Mass Psychosis

Line-up:

• Daniel Smoo – Drums
• Salvador Rodriguez – Bas, vocalen
• Cesar Barajas – Gitaren
• Marco Aromatario – Gitaren

Links:

• Stages of Decomposition Facebook
• Gore House Productions